Dz.U. 2010 nr 182 poz. 1228 Ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych
pytania zostały opracowane w oparciu o uchylony przepis Dz.U. 1999 nr 11 poz. 95 Ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych.

Odpowiedzialnym za ochronę informacji niejawnych w jednostce organizacyjnej jest:

a) pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych,
b) kierownik jednostki,
c) osoba przyznająca klauzulę tajności dokumentom,
d) osoba posiadająca poświadczenie bezpieczeństwa.

Art. 18. 1. Za ochronę informacji niejawnych odpowiada kierownik jednostki organizacyjnej, w której takie informacje są wytwarzane, przetwarzane, przekazywane lub przechowywane.

Klauzulę tajności dokumentom przyznaje:

a) pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych,
b) kierownik jednostki,
c) osoba upoważniona do podpisania dokumentu,
d) służba ochrony państwa.

Art. 21. 1. Klauzulę tajności przyznaje osoba, która jest upoważniona do podpisania dokumentu lub oznaczenia innego niż dokument materiału.

Jednostka organizacyjna, która wytwarza, przetwarza i przekazuje informacje niejawne:

a) jest zobowiązana zorganizować kancelarię tajną,
b) jest zobowiązana zorganizować kancelarię tajną na podstawie decyzji Szefa Służby Ochrony Państwa,
c) jest zwolniona z obowiązku zorganizowania kancelarii tajnej, o ile uzyska decyzję Szefa Służby Ochrony Państwa,
d) jest zwolniona z obowiązku zorganizowania kancelarii tajnej w przypadkach określonych w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 50. 1. Jednostka organizacyjna, w której są wytwarzane, przetwarzane, przekazywane lub przechowywane dokumenty zawierające informacje niejawne oznaczone klauzulą "poufne" lub stanowiące tajemnicę państwową, ma obowiązek zorganizowania kancelarii, zwanej dalej "kancelarią tajną". W przypadku uzasadnionym względami organizacyjnymi kierownik jednostki organizacyjnej może utworzyć więcej niż jedną kancelarię tajną.

Systemy i sieci teleinformatyczne służące do przekazywania informacji niejawnych:

a) wymagają wyposażenia w urządzenia i narzędzia kryptograficzne,
b) nie wymagają wyposażenia w urządzenia i narzędzia kryptograficzne,
c) nie wymagają wyposażenia w urządzenia i narzędzia kryptograficzne, o ile podlegają certyfikacji,
d) nie podlegają certyfikacji, jeżeli to wynika z decyzji Szefa Służby Ochrony Państwa.

Art. 60. 1. Systemy i sieci teleinformatyczne, w których mają być wytwarzane, przetwarzane, przechowywane lub przekazywane informacje niejawne, podlegają akredytacji bezpieczeństwa teleinformatycznego przez służby ochrony państwa.
2. Akredytacja, o której mowa w ust. 1, następuje na podstawie dokumentów szczególnych wymagań bezpieczeństwa i procedur bezpiecznej eksploatacji.
3. Urządzenia i narzędzia kryptograficzne, służące do ochrony informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową lub tajemnicę służbową oznaczonych klauzulą "poufne", podlegają badaniom i certyfikacji prowadzonym przez służby ochrony państwa.
4. W wyniku badań i certyfikacji, o których mowa w ust. 3, służby ochrony państwa wydają wzajemnie uznawane certyfikaty ochrony kryptograficznej.
5. Wytwarzanie, przetwarzanie, przechowywanie lub przekazywanie informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową, odpowiednio do ich klauzuli tajności, jest dopuszczalne po uzyskaniu certyfikatu akredytacji bezpieczeństwa teleinformatycznego dla systemu lub sieci teleinformatycznej, wydanego przez właściwą służbę ochrony państwa.
6. Certyfikat, o którym mowa w ust. 5, wydaje się na podstawie:
   1)   przeprowadzonych zgodnie z ustawą postępowań sprawdzających wobec osób mających dostęp do systemu lub sieci teleinformatycznej;
   2)   zatwierdzonych przez właściwą służbę ochrony państwa dokumentów szczególnych wymagań bezpieczeństwa i procedur bezpiecznej eksploatacji;
   3)   audytu bezpieczeństwa systemu lub sieci teleinformatycznej, polegającego na weryfikacji poprawności realizacji wymagań i procedur, określonych w dokumentach szczególnych wymagań bezpieczeństwa i procedur bezpiecznej eksploatacji.
7. Szef właściwej służby ochrony państwa po zapoznaniu się z wynikiem analizy ryzyka dla bezpieczeństwa informacji niejawnych może, bez spełnienia niektórych wymagań w zakresie ochrony fizycznej, elektromagnetycznej lub kryptograficznej, dokonać, na czas określony, nie dłuższy jednak niż na 2 lata, akredytacji bezpieczeństwa teleinformatycznego systemu lub sieci teleinformatycznej, którym przyznano określoną klauzulę tajności, w przypadku gdy brak możliwości ich eksploatacji powodowałby zagrożenie dla porządku publicznego, obronności, bezpieczeństwa albo interesów międzynarodowych państwa.
8. Kierownicy jednostek organizacyjnych organów uprawnionych do prowadzenia na mocy odrębnych przepisów czynności operacyjno-rozpoznawczych mogą podjąć decyzję o eksploatacji środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie, przetwarzanie, przechowywanie i przekazywanie w sposób tajny informacji oraz utrwalanie dowodów, bez konieczności spełnienia wymagań określonych w ust. 1 i 3 oraz 5 i 6, w przypadkach gdy ich spełnienie uniemożliwiałoby lub w znacznym stopniu utrudniałoby realizację czynności operacyjnych.

Nie udostępnia się akt postępowań sprawdzających prowadzonych w odniesieniu do osób, które na zlecenie wykonują prace, z którymi łączy się dostęp do informacji stanowiących tajemnicę służbową:

a) osobie sprawdzanej ubiegającej się o zlecenie,
b) osobie, która zleca prace,
c) sądowi administracyjnemu,
d) sądowi w c celu ścigania karnego.

Art. 42.
3. Akta zakończonych postępowań sprawdzających, prowadzonych w odniesieniu do osób ubiegających się o stanowisko lub zlecenie pracy, z którymi łączy się dostęp do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę służbową, są przechowywane przez pełnomocnika ochrony i są udostępniane do wglądu wyłącznie na pisemne żądanie:
   1)   osobie sprawdzanej;
   2)   sądowi lub prokuratorowi dla celów postępowania karnego;
   3)    Prezesowi Rady Ministrów, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefowi Agencji Wywiadu, Szefowi Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szefowi Służby Wywiadu Wojskowego, Szefowi Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Komendantowi Głównemu Policji, Komendantowi Głównemu Żandarmerii Wojskowej, Komendantowi Głównemu Straży Granicznej lub Dyrektorowi Generalnemu Służby Więziennej w celu rozpatrzenia odwołania;
   4)   sądowi administracyjnemu w związku z rozpatrywaniem skargi;
   5)   osobie upoważnionej do obsady stanowiska, pełnomocnikom ochrony lub właściwym służbom ochrony państwa dla celów postępowania sprawdzającego lub kontroli, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1.

Postępowanie sprawdzające związane z dostępem do informacji niejawnych ma na celu:

a) sprawdzenie czy osoba sprawdzana daje rękojmię zachowania tajemnicy,
b) sprawdzenie czy osoba sprawdzana może być dopuszczona do wykonywania prac, z którymi łączy się dostęp do informacji niejawnych,
c) ustalenie czy istnieją różnice między poziomem życia osoby sprawdzanej dopuszczonej do wykonywania prac zleconych, a uzyskanymi przez nią dochodami,
d) ustalenie czy osoba sprawdzana dopuszczana do prac zleconych jest podatna na szantaż lub wywieranie presji.

Art. 35. 1. Postępowanie sprawdzające ma na celu ustalenie, czy osoba sprawdzana daje rękojmię zachowania tajemnicy.
2. W toku postępowania sprawdzającego ustala się, czy istnieją wątpliwości dotyczące:
   1)   uczestnictwa, współpracy lub popierania przez osobę sprawdzaną działalności szpiegowskiej, terrorystycznej, sabotażowej albo innej wymierzonej przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej;
   2)   ukrywania lub świadomego niezgodnego z prawdą podawania przez osobę sprawdzaną w postępowaniu sprawdzającym informacji mających znaczenie dla ochrony informacji niejawnych, a także występowania związanych z tą osobą okoliczności powodujących ryzyko jej podatności na szantaż lub wywieranie presji;
   3)   przestrzegania porządku konstytucyjnego Rzeczypospolitej Polskiej, a przede wszystkim, czy osoba sprawdzana uczestniczyła lub uczestniczy, współpracowała lub współpracuje z partiami politycznymi albo innymi organizacjami, o których mowa w art. 13 Konstytucji;
   4)   zagrożenia osoby sprawdzanej ze strony obcych służb specjalnych w postaci prób werbunku lub nawiązania z nią kontaktu, a zwłaszcza obawy o wywieranie w tym celu presji;
   5)   właściwego postępowania z informacjami niejawnymi.
3. W toku postępowania sprawdzającego, o którym mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 i 3, ponadto ustala się, czy istnieją wątpliwości:
   1)   związane z wyraźną różnicą między poziomem życia osoby sprawdzanej a uzyskiwanymi przez nią dochodami;
   2)   związane z ewentualnymi informacjami o chorobie psychicznej lub innych zakłóceniach czynności psychicznych ograniczających sprawność umysłową i mogących negatywnie wpłynąć na zdolność osoby sprawdzanej do zajmowania stanowiska albo wykonywania prac związanych z dostępem do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową;
   3)   związane z uzależnieniem od alkoholu lub narkotyków.
4. W celu dokonania ustaleń, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, służba ochrony państwa może zobowiązać osobę sprawdzaną do poddania się specjalistycznym badaniom oraz udostępnienia wyników tych badań.
5. W razie niedających się usunąć wątpliwości, o których mowa w ust. 2 lub 3, interes ochrony informacji niejawnych ma pierwszeństwo przed innymi prawnie chronionymi interesami.

Za przeprowadzenie postępowania sprawdzającego i wydanie świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego:

a) pobiera się opłaty zgonie z rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów,
b) pobiera się opłaty odpowiadające kosztom poniesionym na ten cel,
c) nie pobiera się opłat,
d) pobiera się opłaty w wysokości ustalonej w decyzji o wydaniu świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego.

Art. 74a. 1. Służby ochrony państwa pobierają opłaty za:
   1)   przeprowadzenie postępowań bezpieczeństwa przemysłowego, o których mowa w art. 68 ust. 4;
   2)   przeprowadzenie sprawdzeń, o których mowa w art. 68 ust. 6;
   3)   przeprowadzenie postępowań sprawdzających, o których mowa w art. 37 ust. 2 i 3.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i tryb pobierania opłat, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem kosztów ponoszonych na przeprowadzenie czynności, o których mowa w art. 37 ust. 2 i 3 oraz art. 68 ust. 4 i 6.

Jednostka organizacyjna, która wytwarza, przetwarza i przekazuje informacje niejawne:

a) jest zobowiązana zorganizować kancelarię tajną,
b) jest zobowiązana zorganizować kancelarię tajną na podstawie decyzji Szefa Służby Ochrony Państwa,
c) jest zwolniona z obowiązku zorganizowania kancelarii tajnej, o ile uzyska decyzję Szefa Służby Ochrony Państwa,
d) jest zwolniona z obowiązku zorganizowania kancelarii tajnej w przypadkach określonych w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 50. 1. Jednostka organizacyjna, w której są wytwarzane, przetwarzane, przekazywane lub przechowywane dokumenty zawierające informacje niejawne oznaczone klauzulą "poufne" lub stanowiące tajemnicę państwową, ma obowiązek zorganizowania kancelarii, zwanej dalej "kancelarią tajną". W przypadku uzasadnionym względami organizacyjnymi kierownik jednostki organizacyjnej może utworzyć więcej niż jedną kancelarię tajną.

Klauzulę tajności przyznaną dokumentowi zawierającemu informacje niejawne może obniżyć lub znieść:

a) osoba upoważniona do podpisania tego dokumentu,
b) właściwy szef służby ochrony państwa,
c) pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych,
d) osoba posiadające poświadczenie bezpieczeństwa.

Art. 21. 1. Klauzulę tajności przyznaje osoba, która jest upoważniona do podpisania dokumentu lub oznaczenia innego niż dokument materiału.
2. Uprawnienie do przyznawania, zmiany i znoszenia klauzuli tajności przysługuje wyłącznie w zakresie posiadanego prawa dostępu do informacji niejawnych.
3. Osoba, o której mowa w ust. 1, ponosi odpowiedzialność za przyznanie klauzuli tajności i bez jej zgody albo bez zgody jej przełożonego klauzula nie może być zmieniona lub zniesiona. Dotyczy to również osoby, która przekazała dane do dokumentu zbiorczego.
4. Zawyżanie lub zaniżanie klauzuli tajności jest niedopuszczalne.

Informacjami niejawnymi są informacje:

a) związane z obronnością i bezpieczeństwem państwa,
b) stanowiące tajemnicę państwową lub służbową,
c) które mogą być udostępniane osobom posiadającym poświadczenie bezpieczeństwa umożliwiające dostęp do dokumentów oznaczonych klauzulą "tajne" i "ściśle tajne",
d) które mogą być przekazywane tylko za pośrednictwem urządzeń zapewniających ochronę kryptograficzną.

Art. 1. 1. Ustawa określa zasady ochrony informacji, które wymagają ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem, jako stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, niezależnie od formy i sposobu ich wyrażania, także w trakcie ich opracowania, zwanych dalej "informacjami niejawnymi", a w szczególności:
   1)   organizowania ochrony informacji niejawnych;
   2)   klasyfikowania informacji niejawnych;
   3)   udostępniania informacji niejawnych;
   4)   postępowania sprawdzającego, w celu ustalenia, czy osoba nim objęta daje rękojmię zachowania tajemnicy, zwanego dalej "postępowaniem sprawdzającym";
   5)   szkolenia w zakresie ochrony informacji niejawnych;
   6)   ewidencjonowania, przechowywania, przetwarzania i udostępniania danych uzyskiwanych w związku z prowadzonymi postępowaniami o ustalenie rękojmi zachowania tajemnicy, w zakresie określonym w ankiecie bezpieczeństwa osobowego oraz w kwestionariuszu bezpieczeństwa przemysłowego;
   7)   organizacji kontroli przestrzegania zasad ochrony informacji niejawnych;
   8 )   ochrony informacji niejawnych w systemach i sieciach teleinformatycznych;
   9)   stosowania środków fizycznej ochrony informacji niejawnych.

Od odmowy wydania poświadczenia bezpieczeństwa związanego z dostępem do informacji niejawnych zaklasyfikowanych jako stanowiące tajemnicę państwową służy odwołanie do:

a) szefa służby ochrony państwa,
b) Prezesa Rady Ministrów,
c) sądu administracyjnego,
d) Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej.

Art. 48a. 1. Od decyzji o odmowie wydania poświadczenia bezpieczeństwa lub decyzji o cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa służy osobie sprawdzanej odwołanie do Prezesa Rady Ministrów, z zastrzeżeniem art. 48i ust. 1.

Za zapewnienie przestrzegania przepisów o ochronie informacji niejawnych odpowiada:

a) pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych,
b) kierownik jednostki,
c) osoba przyznająca klauzulę tajności dokumentom,
d) osoba posiadająca poświadczenie bezpieczeństwa.

Art. 18.
2. Kierownikowi jednostki organizacyjnej podlega bezpośrednio pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych, zwany dalej "pełnomocnikiem ochrony", który odpowiada za zapewnienie przestrzegania przepisów o ochronie informacji niejawnych.

Sposób oznaczenia materiałów, w tym klauzuli tajności oraz sposób umieszczania klauzul na tych materiałach określa:

a) ustawa,
b) rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów,
c) zarządzenie szefa służby ochrony państwa,
d) plan ochrony informacji niejawnych zatwierdzony przez właściwego ministra.

Art. 23.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób oznaczania materiałów, umieszczania na nich klauzul tajności, a także sposób zmiany nadanej klauzuli, uwzględniając, że materiały powinny być oznaczone w sposób zapewniający ich odróżnienie od materiałów jawnych oraz mając na uwadze rodzaje klauzul tajności i materiałów.

Dopuszczenie osoby do pracy, z którymi może się łączyć dostęp do informacji niejawnych, może nastąpić po:

a) przeprowadzeniu postępowania sprawdzającego,
b) przeszkoleniu w zakresie ochrony informacji niejawnych,
c) przeprowadzeniu postępowania sprawdzającego i przeszkoleniu w zakresie ochrony informacji niejawnych,
d) decyzji pełnomocnika do spraw ochrony informacji niejawnych.

Art. 27. 1. Dopuszczenie do pracy lub pełnienia służby na stanowisku albo zlecenie pracy, o której mowa w art. 26, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 6-8, może nastąpić po:
   1)   przeprowadzeniu postępowania sprawdzającego;
   2)   przeszkoleniu tej osoby w zakresie ochrony informacji niejawnych.

W toku postępowania sprawdzającego związanego z dostępem do informacji niejawnych ustala się:

a) czy osoba sprawdzana może mieć dostęp do informacji związanych z obronnością i bezpieczeństwem państwa,
b) czy osoba sprawdzana daje rękojmię zachowania tajemnicy,
c) czy osoba sprawdzana może być dopuszczona do wykonywania prac, z którymi łączy się dostęp do informacji niejawnych,
d) czy istnieją wątpliwości związane z wyraźną różnicą między poziomem życia osoby sprawdzanej, a uzyskanymi przez nią dochodami.

Art. 35.
3. W toku postępowania sprawdzającego, o którym mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2 i 3, ponadto ustala się, czy istnieją wątpliwości:
   1)   związane z wyraźną różnicą między poziomem życia osoby sprawdzanej a uzyskiwanymi przez nią dochodami;