Cytat§ 14
Instrumenty i przymiary geodezyjne, używane przy zakładaniu osnowy poziomej, powinny mieć przeprowadzone badania (podstawowe, okresowe, doraźne), odpowiednie dla danych przyrządów pomiarowych, oraz posiadać właściwe dla nich, aktualne świadectwa przydatności do pomiarów (świadectwo atestacji lub komparacji, metryka instrumentu). Rodzaj i częstotliwość wykonywania badań podają przepisy, odnoszące się do określonych przyrządów i technologii pomiaru.

Cytat§ 57
Dla każdego punktu nie będącego punktem triangulacji państwowej lub jego punktu przeniesienia współrzędnych, powinien być ustalony jeden punkt kierunkowy. Jako punkt kierunkowy należy przyjmować dobrze widoczny z ziemi:
1)    punkt osnowy poziomej na budowli trwałej lub naziemny punkt triangulacji państwowej, posiadający centryczne ustawiony sygnał rozpoznawczy położony w odległości 0,5 - 5 km
2)    naziemny punkt osnowy poziomej, widoczny po zasygnalizowaniu, położony w odległości 0,5 - 2 km
3)    trwały i jednoznacznie określony punkt na budowli, położony w odległości 0,5 - 5 km
4)    w przypadku braku możliwości ustalenia punktu kierunkowego jak powyżej, należy zaprojektować naziemny punkt kierunkowy w odległości 400 - 600 m, a w trudnych warunkach terenowych w odległości nie mniejszej niż 200 m.

Cytat§ 7
Przy zakładaniu punktów należy uwzględniać następujące warunki:
1.    w miarę możliwości wykorzystać istniejące budowle stałe, na których powinna być zbadana możliwość założenia stanowisk obserwacyjnych,
2.    grunt powinien zapewnić stabilność znaku geodezyjnego. Nie należy zakładać punktów na wydmach, nasypach, wałach, skarpach, bagnach, w pobliżu miejsc eksploatacji gliny, piasku, żwiru itp. Ponadto punktów I klasy nie należy lokalizować na terenie zagrożonym szkodami górniczymi,
3.    Odległość punktów I i II klasy od urządzeń wodnych lub obszarów kolejowych powinna wynosić, co najmniej:
    500 m -od urządzenia służącego do piętrzenia wody na wysokość 10 m lub większą
    100 m - od urządzenia służącego do piętrzenia wody na wysokość mniejszą niż 10m
    50m - od osi drogi I klasy lub od stopy wału ochronnego
    40m - od osi drogi II lub III klasy
    25m - od osi drogi IV klasy
    15m - od granicy obszaru kolejowego
    W przypadkach szczególnie uzasadnionych punkty II klasy mogą być lokalizowane w odległościach mniejszych niż wyżej podane, a uwzględnieniem konkretnych warunków terenowych.
    Niezależnie od powyższego, odległość projektowanego punktu od skraju drogi nie powinna być mniejsza od półtora krotnej wysokości projektowanej budowli triangulacyjnej. W rejonach, w których obowiązuje zakaz wznoszenia wysokich budowli jest konieczne ograniczenie ich wysokości /np. w pobliżu lotnisk/, prace wywiadu terenowego powinny być prowadzone w uzgodnieniu z właściwymi władzami.
4.    punkty osnowy II i III klasy lokalizowane w pobliżu urządzeń wodnych 74 w odległościach mniejszych niż podane w p.3 należy stabilizować w sposób nie naruszający struktury gruntu w uzgodnieniu z władzami administracyjnymi tych urządzeń.

Cytat§ 4.
Pod względem dokładności wyznaczenia położenia punktów, podstawowa i szczegółowa osnowa dzieli się na trzy klasy, oznaczone cyframi rzymskimi. Punkty osnowy podstawowej zalicza się do I klasy, a punkty osnowy szczegółowej do II i III klasy. Dokładność określenia położenia punktów poszczególnych klas charakteryzują następujące błędy średnie po wyrównaniu:

klasa	przeciętny błąd względny długości boku	błąd położenia punktu względem punktów nawiązania
I	md:d?5*10-6	-
II	-	mp?0,05m
III	-	mp?0,10m