Widzę, że już znalazłeś    

chyba znalazłem odpowiedź
Par 2.2, 5.2-4  D-01.01.01
5.2. Zasady wykonywania prac pomiarowych
Prace pomiarowe powinny być wykonane zgodnie z obowiązującymi Instrukcjami GUGiK (od 1 do 7).
Prace pomiarowe powinny być wykonane przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje i uprawnienia. Wykonawca powinien natychmiast poinformować Inżyniera o wszelkich błędach wykrytych w wytyczeniu elementów drogowych i kanalizacyjnych. Wykonawca powinien sprawdzić czy rzędne terenu określone w dokumentacji projektowej są zgodne z rzeczywistymi rzędnymi terenu. Jeżeli Wykonawca stwierdzi, że rzeczywiste rzędne terenu istotnie różnią się od rzędnych określonych w dokumentacji projektowej, to powinien powiadomić o tym Inżyniera. Ukształtowanie terenu w takim rejonie nie powinno być zmieniane przed podjęciem odpowiedniej decyzji przez Inżyniera. Wszystkie roboty dodatkowe, wynikające z różnic rzędnych terenu podanych w dokumentacji projektowej i rzędnych rzeczywistych, akceptowane przez Inżyniera, zostaną wykonane na koszt Zamawiającego. Zaniechanie powiadomienia Inżyniera oznacza, że roboty dodatkowe w takim przypadku obciążą Wykonawcę.
Wszystkie roboty, które bazują na pomiarach Wykonawcy, nie mogą być rozpoczęte przed zaakceptowaniem wyników pomiarów przez Inżyniera. Wykonawca jest odpowiedzialny za ochronę wszystkich punktów pomiarowych i ich oznaczeń w czasie trwania robót. Jeżeli znaki pomiarowe zostaną zniszczone przez Wykonawce świadomie lub wskutek zaniedbania, a ich odtworzenie jest konieczne do dalszego prowadzenia robót, to zostaną one odtworzone na koszt Wykonawcy. Wszystkie pozostałe prace pomiarowe konieczne dla prawidłowej realizacji robót należą do obowiązków Wykonawcy.
D-01.01.01 Odtworzenie trasy i punktów wysokościowych 4
5.3. Repery robocze
Repery robocze należy założyć poza granicami robót związanych z wykonaniem trasy drogowej i obiektów towarzyszących. Jako repery robocze można wykorzystać punkty stałe na stabilnych, istniejących budowlach wzdłuż trasy drogowej. O ile brak takich punktów, repery robocze należy założyć w postaci słupków betonowych lub grubych kształtowników stalowych, osadzonych w gruncie w sposób wykluczający osiadanie, zaakceptowany przez Inżyniera. Rzędne reperów roboczych należy określać z taka dokładnością, aby średni błąd niwelacji po wyrównaniu był mniejszy od 4 mm/km, stosując niwelacje podwójna w nawiązaniu do reperów państwowych. Repery robocze powinny być wyposażone w dodatkowe oznaczenia, zawierające wyraźne i jednoznaczne określenie nazwy reperu i jego rzędnej.
5.4. Odtworzenie osi trasy
Tyczenie osi trasy oraz elementów drogowych i kanalizacyjnych należy wykonać w oparciu o dokumentacje projektowa oraz inne dane geodezyjne przy wykorzystaniu sieci poligonizacji państwowej albo innej osnowy geodezyjnej, określonej w dokumentacji projektowej. Dopuszczalne odchylenie sytuacyjne w stosunku do dokumentacji projektowej nie może być większe niż 5 cm. Rzędne niwelety należy wyznaczyć z dokładnością do 1 cm w stosunku do rzędnych niwelety określonych w dokumentacji projektowej. Do utrwalenia osi trasy w terenie należy użyć materiałów wymienionych w pkt 2.2
2.2. Rodzaje materiałów
Należy stosować pale drewniane z gwoździem lub prętem stalowym, słupki betonowe albo rury metalowe o długości około 0,50 metra. Pale drewniane umieszczone poza granica robót ziemnych, powinny mieć średnice od 0,15 do 0,20 m i długość od 1,5 do 1,7 m, a dla punktów utrwalanych w istniejącej nawierzchni bolce stalowe średnicy 5 mm i długości od 0,04 do 0,05 m. ,,Świadki" powinny mieć długość około 0,50 m i przekrój prostokątny.


//super że znalazłeś, tylko następnym razem wyedytuj posta by był po polsku i był przejrzysty
Brook

większość odpowiedzi jest w specyfikacji technicznej - po pracy napiszę w której 

Jako jedną z pierwszych czynności przy obsłudze geodezyjnej trasy drogowej jest jej geodezyjne opracowanie, składające się z kilku etapów:
a) wyznaczenie w terenie położenia punktu początkowego i końcowego projektowanego odcinka trasy oraz położenie wszystkich punktów załamań głównych kierunków trasy, tzw. punktów wierzchołkowych.  Następnie wykonanie pomiaru długości poszczególnych odcinków kierunków głównych trasy oraz pomiar kątów na punktach załamań trasy, tzw. kątów zwrotu stycznych.
b) Szczegółowe opracowanie poszczególnych krzywych bądź ich zespołów
c) wyznaczenie kilometrażu wszystkich punktów trasy oraz określenie niezbędnych miar do realizacji obiektów towarzyszących takich jak: przepusty, wiadukty, przejazdy kolejowe i inne.
d) opracowania wysokościowego trasy, polegającego na wykonaniu projektu niwelety wraz z obliczeniem łuków pionowych oraz wykonaniu przekrojów poprzecznych projektowanej trasy będących między innymi podstawą do późniejszego obliczenia objętości robót ziemnych.
Wyniki geodezyjnego opracowania dokumentów  których mowa w § 55, utrwala się w szkicu dokumentacyjnym, na którego treść składają się:
1) dane dotyczące osnowy realizacyjnej;
2) rysunek istniejących w terenie obiektów powierzchniowych mających znaczenie w procesie
tyczenia;
3) rysunek istniejących w terenie obiektów podziemnego uzbrojenia mających znaczenie w procesie tyczenia;
4) dane niezbędne do wytyczenia projektowanych obiektów, w tym dane obliczone;
5) miary kontrolne;
6) współrzędne punktów głównych, punktów osiowych punktów charakterystycznych obiektu,
punktów przecięcia projektowanych elementów sieci uzbrojenia terenu z elementami istniejącej
sieci, obliczone w wyniku geodezyjnego opracowania projektu.
Geodezyjne pomiary sytuacyjne i wysokościowe wykonuje się w oparciu o punkty poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej. Przy obsłudze budowy trasy drogowej w przypadku, gdy gęstość punktów osnów geodezyjnych jest niewystarczająca do wykonania geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego i wysokościowego, osnowy te zagęszcza się osnową realizacyjną.
Geodezyjne tyczenie osi trasy wykonuje się metodami: biegunową, ortogonalną, wcięć (Kątowych, liniowych, kątowo-liniowych), precyzyjnego pozycjonowania.
Pomiary wysokościowe wykonuje się metodami niwelacji: satelitarnej, trygonometrycznej, geometrycznej i metodą skaningu laserowego.
Dokładność tyczenia elementów osi trasy musi spełniać kryteria dokładnościowe zawarte w standardach wykonywania prac i specyfikacji projektu budowy drogi. Miarą dokładności tyczenia jest średni błąd tyczenia m_t=M_t/r
M_t jest to graniczny błąd tyczenia ustalony przez wykonawcę, r jest współczynnikiem, którego wartość zależy od stopnia przypadkowości błędów tyczenia. Wyniki tyczenia utrwala się na szkicu tyczenia zawierającym: par 59 standardy.
coś nie pasuje mi to pytanie-co tu można jeszcze dodać proszę państwa?