Egzamin 20 grudnia 2013

3. Zakładanie osnowy pomiarowej metodą precyzyjnego pozycjonowania metodą GNSS - opisać.

Tutaj zasadniczą kwestią jest czy mamy uwzględniać zarzuty dwóch WING w sprawie niemożliwości zakładania osnów pomiarowych metodą RTK/RTN czy bardziej wyjaśnienie GGK:

„Pomiarowe techniki kinematyczne RTK i RTN stosowane w systemie ASG-EUPOS zapewniają wyznaczenie punktów z dokładnością wymaganą dla punktów sytuacyjnej osnowy pomiarowej oraz wysokościowej osnowy pomiarowej, z zastrzeżeniem, że wyznaczona tymi technikami wysokościowa osnowa pomiarowa nie będzie wykorzystywana do pomiaru przewodów i urządzeń kanalizacyjnych."

Chciałabym abyśmy podyskutowali jeśli możliwe o tym pytaniu i fajnie gdyby ktoś ze zdających wtedy podzielił się do którego stanowiska się przychylił1.

Ze standardów mamy przepisy:

§ 16. 1. Osnowy pomiarowe zakłada się w postaci:
1) pomiarowej osnowy sytuacyjnej;
2) pomiarowej osnowy wysokościowej;
3) pomiarowej osnowy sytuacyjno-wysokościowej (dwufunkcyjnej).
2. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej.
3. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,05 m względem najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej.
4. Błąd średni wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej wykorzystywanej do określenia wysokości szczegółów terenowych, o których mowa w § 35 ust. 2 pkt 2 lit. a i b, nie może być większy niż 0,02 m.

§ 17. 1. Pomiarową osnowę sytuacyjną wyznacza się w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej w postaci:
2) sieci punktów wyznaczonych metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS;
2. Przy zakładaniu pomiarowych osnów sytuacyjnych należy zapewnić:
1) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej;
2) co najmniej dwukrotny pomiar każdego mierzonego elementu;
3) wykonanie obserwacji nadliczbowych;
4) wykonanie pomiarów: c) wektorów przestrzennych technikami, o których mowa w § 2 pkt 18—21.


§ 18. 1. Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej.
2. Miarą dokładności założonej osnowy pomiarowej są błędy średnie położenia wyznaczanych punktów, przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania.

§ 23. Pomiarową osnowę wysokościową wyznacza się w postaci ciągów niwelacyjnych, w nawiązaniu do co najmniej dwóch punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej, metodami:

3) niwelacji satelitarnej wykonywanej metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS.

To z rozp o Standardach- teraz należy podjąć decyzję czy piszemy tylko o metodzie statycznej, 3 punktach sieci i pomiarze 2 odbiornikami czy uwzględniamy stanowisko GGK cyt. powyżej i wtedy można w odpowiednim kierunku rozbudować odpowiedź

Co myślicie?

Według mnie nie należy nic pisać o stanowisku WING, oni nie mogą interpretować  aktów prawnych, w zasadzie GGK też nie może:) Metody RTK i RTN dopuszcza rozporządzenie w sprawie standardów więc jak najbardziej należy je uwzględnić.

Według mnie interpretacja podanych przez monikę_wyc  przepisów jest na minimum punktów.
Dodałbym jeszcze § 27 z gniota.
§27. Dane określające wysokości szczegółów terenowych lub wysokości punktów osnowy pomiarowej, pozyskane metodą niwelacji satelitarnej, podlegają matematycznej transformacji do obowiązującego systemu wysokości normalnych. 
Podstawa prawna Rozp. w sprawie standardów

Propozycja do przemyslenia:
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa, m.in. Rozporządzenia.
Rozporządzenie w sprawie standardów technicznych dopuszcza zakładanie osnowy pomiarowej
wg §17.2 ,, Pomiarową osnowę sytuacyjną wyznacza się w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej w postaci: 2) sieci punktów wyznaczonych metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS;).
§9 do metod precyzyjnego pozycjonowania zaliczamy metodę statyczną, szybką statyczną i kinetyczne RTK/RTN. 
Należy jednak zwrócić uwagę na zapis, iż jest to sieć punktów wyznaczonych metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS, dająca możliwość § 17.2.1)2)3) ,, 2. Przy zakładaniu pomiarowych osnów sytuacyjnych należy zapewnić: 1) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej; 2) co najmniej dwukrotny pomiar każdego mierzonego elementu; 3) wykonanie obserwacji nadliczbowych; .
 W związku z tym nie można założyć pojedynczego punktu (lub stanowiska i nawiązania), np. w sytuacjach, gdy w odległości mniej niż 3000 m są punkty osnowy geodezyjnej. Zapis ten należy rozpatrzeć również pod kątem sytuacji związanych z zagęszczeniem osnowy państwowej § 4. 1. Geodezyjne pomiary sytuacyjne i wysokościowe wykonuje się w oparciu o punkty poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej. 2. W przypadku, gdy gęstość punktów osnów geodezyjnych jest niewystarczająca do wykonania geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego lub wysokościowego, osnowy te uzupełnia się punktami osnów pomiarowych.
W terenie wykonawca spotyka się z różnymi sytuacjami związanymi z osnową, niezbędną do poprawnego wykonania pomiaru, i tu należy kierować się hierarchią przepisów ,,należy zakładać pkt. pomiarowe, gdy ilość pkt. osnowy geodezyjnej jest niewystarczająca”. Nie może jednak kierować się najprostszym sposobem założenia metodą RTK/RTN punktów osnowy pomiarowej  (stanowiska i nawiązania), gdy ilość punktów osnowy geodezyjnej jest wystarczająca tylko trzeba założyć sieć punktów na odcinku 2990m.   Kolejna sprawa to konieczność zapewnienia pozyskania danych do wyrównania § 17.2.4).c) wektorów przestrzennych technikami, o których mowa w § 2 pkt. 18—21.” (18)statyczna, (19) statyczna szybka,  (20)RTK, (21) RTN. Przy metodzie RTN nie uzyskujemy takich danych jak wektory przestrzenne, ale gdy stworzymy sieć punktów (pomiar z min. dwoma odbiornikami ruchomymi) powiązanych z kilkoma pojedynczymi stacjami referencyjnymi uzyskujemy takie dane i mamy możliwość wyliczenia §18. 1. Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej. 2. Miarą dokładności założonej osnowy pomiarowej są błędy średnie położenia wyznaczanych punktów, przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania.
Reasumując, czy wykonawca po wywiadzie terenowy lub analizie zagęszczenia osnowy, nie powinien np. w formie pisemnej uzgadniać z PODGIK dopuszczalnego sposobu zagęszczania osnowy, m.in. metodą RTK/RTN?
Należałoby jeszcze poruszyć temat pomiaru wysokości metodą GNNS…. Są takie same ja...a
Myślę, że dla tego WIGIK kierując się etyką zawodową wydał stanowisko, iż niewskazane jest zakładanie punktów osnowy pomiarowej metodą RTK/RTN, (ale niezabronione). Na wykonawcy spoczywa obowiązek wykonania pracy zgodnie z przepisami i etyką zawodową.
A teraz stanowisko GUGIK „Pomiarowe techniki kinematyczne RTK i RTN stosowane w systemie ASG-EUPOS zapewniają wyznaczenie punktów z dokładnością wymaganą dla punktów sytuacyjnej osnowy pomiarowej oraz wysokościowej osnowy pomiarowej, z zastrzeżeniem, że wyznaczona tymi technikami wysokościowa osnowa pomiarowa nie będzie wykorzystywana do pomiaru przewodów i urządzeń kanalizacyjnych."
Nasuwa mi się pytanie, gdzie są dodatkowe informacje… np. zakłócenia podczas nasilonej aktywności słońca i innych czynników? GUGIK o tym nie wspomina, w związku, z czym nie może być mowy o gwarancji na wymaganą dokładność.
Proszę o opinię. Zastanawiam się jak by to oprawić w ramę 20 minutową  :crazy2:

Dosłownie dzisiaj inspektor przy naszym wingiku przesłał stanowisko GGK w sprawie zakładania tych osnów gdzie wszystko jest wytłumaczone prosił o jak najszersze rozpowszechnienie

znalazłam coś ciekawego - w załączniku
sYsTEM połączył wiadomości: 27 Styczeń 2014, 22:46

wyżej zamiast zmiany postu wtedy miałam napisać to....:
interesujący jest zapis:
"Pierwiastek z sumy kwadratów tych błędów można przyjąć jako błąd średni wyznaczanego wektora przestrzennego w rozumieniu przepisów rozporządzenia"
ciekawi mnie cel tego zapisu- czy jeśli mamy sieć - parę punktów założonych RTN-em i parę kątowo liniowo - to przy wyrównaniu łącznym jako błędy wektora należałoby brać ten pierwiastek zamiast błędów wektora z raportu GPS? ciekawe...

Widzieliście stanowisko GGK z 17.01.2014?

Moja propozycja odpowiedzi:

Przy zakładaniu osnów pomiarowych należy zadbać o osiągnięcie ich wymaganej dokładności:
- Średni błąd położenia poziomej osnowy pomiarowej względem najbliższej poziomej osnowy geodezyjnej nie większy niż 0,10m
- Średni błąd położenia wysokościowej osnowy pomiarowej względem wysokościowej osnowy geodezyjnej nie większy niż 0,05m, a w przypadku wykorzystania jej do pomiaru kanalizacji nie większy niż 0,02m.
W związku z powyższymi wymaganiami dokładnościowymi dopuszczalne jest zakładanie osnowy GNSS przy użyciu technik pomiarowych statycznej, szybkiej statycznej, RTK i RTN. Niemniej jednak przy zakładaniu wysokościowej osnowy pomiarowej pod pomiar kanalizacji wymagana jest większa dokładność niż deklaruje ASG-EUPOS dla RTK i RTN (błąd średni wyznaczenia pozycji wysokościowo 0,05m i 0,03m sytuacyjnie), dlatego należy wykonać dowiązanie wysokościowe takich punktów w celu zwiększenia dokładności wyznaczenia wysokości osnowy pomiarowej.
Osnowa pomiarowa jeśli nie stanowi trwałych jednoznacznych elementów sytuacyjnych podlega markowaniu (palik, rurka, bolec etc.).
Dla punktów osnowy pomiarowej należy zapewnić:
•   Wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej - dla GNSS nawiązaniem są stacje bazowe (referencyjne)
•   Co najmniej dwukrotny pomiar każdego mierzonego elementu – pomiar dwukrotny odbiornikiem na punkcie osnowy pomiarowej
•   Wykonanie obserwacji nadliczbowych – na podstawie obserwacji nadliczbowych otrzymujemy deklarowany błąd położenia w raporcie GNSS
•   Wykonanie pomiarów wektorów przestrzennych
Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej podlegają wyrównaniu metodą najmniejszych kwadratów  w układzie sieci jednorzędowej.
Wysokości osnowy pomiarowej podlegające wyznaczeniu metodą niwelacji satelitarnej podlegają transformacji do systemu wysokości normalnych.

Podstawa prawna:
Rozporządzenie MSWiA z dnia 9 listopada 2011 r. Par. 2.18-21,9,16,17.2,18.1,19,23,27

miałem to pytanie na egzaminie 4.07.2013 - trzeba było pisać ze standardów, ale na 15 osób co pisały każdy miał swój punkt widzenia

 "Zakładanie osnowy pomiarowej metodą precyzyjnego pozycjonowania metodą GNSS - opisać."

Dodałabym jeszcze par. 10:
"Do wykonywania pomiarów(...)przy pomocy GNSS wykorzystuje się system ASG-EUPOS oraz inne systemy(...)"

Rozporządzenie w sprawie standardów z 9.11.2011r.

STANOWISKO LWINGiK w Gorzowie Wlkp.

Ad.2.a) Z punktów osnowy pomiarowej, nawet założonych metodą GNSS techniką  statyczną (tylko taką można uznać za spełniająca wymogi zakładania osnów pomiarowych:

czyli do zakładania osnowy pomiarowej tylko technika statyczna?

Moja propozycja odpowiedzi:

Przy zakładaniu osnów pomiarowych należy zadbać o osiągnięcie ich wymaganej dokładności:
?   Średni błąd położenia poziomej osnowy pomiarowej względem najbliższej poziomej osnowy geodezyjnej nie większy niż 0,01m
?   Średni błąd położenia wysokościowej osnowy pomiarowej względem wysokościowej osnowy geodezyjnej nie większy niż 0,05m, a w przypadku wykorzystania jej do pomiaru kanalizacji nie większy niż 0,02m.
W związku z powyższymi wymaganiami dokładnościowymi dopuszczalne jest zakładanie osnowy GNSS przy użyciu technik pomiarowych statycznej, szybkiej statycznej, RTK i RTN. Niemniej jednak przy zakładaniu wysokościowej osnowy pomiarowej pod pomiar kanalizacji wymagana jest większa dokładność niż deklaruje ASG-EUPOS dla RTK i RTN (błąd średni wyznaczenia pozycji wysokościowo 0,05m i 0,03m sytuacyjnie), dlatego należy wykonać dowiązanie wysokościowe takich punktów w celu zwiększenia dokładności wyznaczenia wysokości osnowy pomiarowej.
Osnowa pomiarowa jeśli nie stanowi trwałych jednoznacznych elementów sytuacyjnych podlega markowaniu (palik, rurka, bolec etc.).
Dla punktów osnowy pomiarowej należy zapewnić:
•   Wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej - dla GNSS nawiązaniem są stacje bazowe (referencyjne)
•   Co najmniej dwukrotny pomiar każdego mierzonego elementu – pomiar dwukrotny odbiornikiem na punkcie osnowy pomiarowej
•   Wykonanie obserwacji nadliczbowych – na podstawie obserwacji nadliczbowych otrzymujemy deklarowany błąd położenia w raporcie GNSS
•   Wykonanie pomiarów wektorów przestrzennych
Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej podlegają wyrównaniu metodą najmniejszych kwadratów  w układzie sieci jednorzędowej.
Wysokości osnowy pomiarowej podlegające wyznaczeniu metodą niwelacji satelitarnej podlegają transformacji do systemu wysokości normalnych.

Podstawa prawna:
Rozporządzenie MSWiA z dnia 9 listopada 2011 r. Par. 2.18-21,9,16,17.2,18.1,19,23,27

myślę dodać do podstawy jeszcze: ze standardów par 10
i powinno wystarczyć

Hej. Wszyscy skupili się za pisaniu o pomiarowej osnowie sytuacyjnej. W tym pytaniu warto napisać o zakładaniu pomiarowej osnowy wysokościowej czyli o niwelacji satelitarnej wykonywanej metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS.

Na to pytanie można napisać prace magisterska!!!!!!! Na ten temat można pisać wszystko i będzie prawidłowo. a Komisja i tak uwali