Kalendarz

[TSurveyor]

Moim zdaniem prawidłowa jest odpowiedź:

b) każdy człowiek, który ukończył lat trzynaście, a nie jest ubezwłasnowolniony.

Zarówno w a) jak i w d) osoby mogą być ubezwłasnowolnione i wtedy nie mają zdolności do czynności prawnych.
c) oczywiście odpada.

sYsTEM połączył wiadomości: 5 Marzec 2014, 16:09

Jeżeli czynsz jest płatny miesięcznie, najem lokalu najętego na czas nieoznaczony można wypowiedzieć:

a) na trzy miesiące naprzód na koniec kwartału kalendarzowego,
b) na trzy miesiące naprzód,
c) na koniec kwartału kalendarzowego,
d) na trzy miesiące naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego.

Tutaj powołałbym się na:
Art. 688. Jeżeli czas trwania najmu lokalu nie jest oznaczony, a czynsz jest płatny miesięcznie, najem można
wypowiedzieć najpóźniej na trzy miesiące naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego.

W zacytowanym:

Art. 673. § 1. Jeżeli czas trwania najmu nie jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem z zachowaniem terminów umownych, a w ich braku z zachowaniem terminów ustawowych.
§ 2. Ustawowe terminy wypowiedzenia najmu są następujące: gdy czynsz jest płatny w odstępach czasu dłuższych niż miesiąc, najem można wypowiedzieć najpóźniej na trzy miesiące naprzód na koniec kwartału kalendarzowego; gdy czynsz jest płatny miesięcznie - na miesiąc naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego; gdy czynsz jest płatny w krótszych odstępach czasu - na trzy dni naprzód; gdy najem jest dzienny - na jeden dzień naprzód.
§ 3.  Jeżeli czas trwania najmu jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem w wypadkach określonych w umowie.

trzymiesięczny termin jest dla czynszu płatnego w odstępach czasu dłuższych niż miesiąc, poza tym Art. 688 dotyczy bezpośrednio najmu lokali

[kaalka]

witam wydaje mi się że tu jest błąd. Mianowicie zamiast odpowiedzi c) powinna być odpowiedz a)
jest zasadnicza różnica między Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
a wpytaniu chodzi o zdolność do czynności prawnej ,więc odpowiedz a) jest prawidłowa.
Rozdział I  Kodeks cywilny
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
Art. 8.
§ 1. Każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną.
§ 2. (skreślony).
Art. 10.
§ 1. Pełnoletnim jest, kto ukończył lat osiemnaście.
§ 2. Przez zawarcie małżeństwa małoletni uzyskuje pełnoletność. Nie traci jej w
razie unieważnienia małżeństwa.
Art. 11.
Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności.


Zdolność do czynności prawnych posiada:

a) każdy człowiek, który ukończył lat osiemnaście,
b) każdy człowiek, który ukończył lat trzynaście, a nie jest ubezwłasnowolniony,
c) każdy człowiek od chwili urodzenia,
d) osoba, która przez zawarcie małżeństwa uzyskała pełnoletność.

Cytuj

    Art. 8. § 1.  Każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną.

Idąc Twoim tokiem myślenia to według mnie, jest tu tylko jedna zła odpowiedź.
Ponieważ tak jak piszesz Art 8.1 mówi, że zdolność prawną mamy od urodzenia,
natomiast: Pełną zdolność nabywamy w raz z pełnoletnością (art 11), osoby młodsze przez zawarcie małżeństwa również są uznane za pełnoletnie (art 10.1 i 10.2)., jednak zdolność do czynności nabywamy w wieku lat 13, gdy nie jesteśmy ubezwłasnowolnieni (art 12).

Czyli w pytaniu albo jest błąd i pytanie tyczy zdolności prawnej, albo są 3 poprawne odpowiedzi (i mamy test wielokrotnego wyboru  )

[Wariat]

witam wydaje mi się że tu jest błąd. Mianowicie zamiast odpowiedzi c) powinna być odpowiedz a)
jest zasadnicza różnica między Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
a wpytaniu chodzi o zdolność do czynności prawnej ,więc odpowiedz a) jest prawidłowa.
Rozdział I  Kodeks cywilny
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
Art. 8.
§ 1. Każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną.
§ 2. (skreślony).
Art. 10.
§ 1. Pełnoletnim jest, kto ukończył lat osiemnaście.
§ 2. Przez zawarcie małżeństwa małoletni uzyskuje pełnoletność. Nie traci jej w
razie unieważnienia małżeństwa.
Art. 11.
Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności.


Zdolność do czynności prawnych posiada:

a) każdy człowiek, który ukończył lat osiemnaście,
b) każdy człowiek, który ukończył lat trzynaście, a nie jest ubezwłasnowolniony,
c) każdy człowiek od chwili urodzenia,
d) osoba, która przez zawarcie małżeństwa uzyskała pełnoletność.

Cytuj

    Art. 8. § 1.  Każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną.

[support]

Posiadanie rzeczy:

a) może być naruszone przez właściciela,
b) może być naruszone przez właściciela, chociażby posiadacz był w złej wierze,
c) nie może być naruszone przez właściciela, chociażby posiadacz był w złej wierze,
d) nie może być naruszone, chociażby było posiadaniem zależnym.

Art. 342. Nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażby posiadacz był w złej wierze.

Odpowiedź znalazł DAREK 

[support]

Dzierżycielem rzeczy jest:

a) właściciel,
b) posiadacz samoistny faktycznie rzeczą władający,
c) posiadacz zależny faktycznie rzeczą władający,
d) posiadacz samoistny, który oddał rzecz w posiedzenie zależne.

Art. 338. Kto rzeczą faktycznie włada za kogo innego, jest dzierżycielem.

Art. 336. Posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

[support]

Samoistny posiadacz w dobrej wierze:

a) jest zobowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy,
b) jest odpowiedzialny za zużycie rzeczy,
c) jest odpowiedzialny za utratę rzeczy,
d) zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się wymagalne w okresie posiadania.

Art. 224. § 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania, oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie wymagalne.
§ 2. Jednakże od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył.

[support]

Czynność prawna winna mieć formę pisemną:

a) jeżeli ustawa zastrzega taką formę,
b) jeżeli ustawa przewiduje rygor nieważności z powodu niezachowania formy pisemnej,
c) jeżeli ustalenia między stronami dokonującymi tej czynności tak stanowią,
d) jeżeli jest to zastrzeżone dla wywołania określonych skutków czynności prawnej.

Art. 73. § 1. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności.
§ 2. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna. Nie dotyczy to jednak wypadków, gdy zachowanie formy szczególnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej.

[support]

Rzecz obciążona zastawem:

a) nie może być być zbyta,
b) może być zbyta,
c) nie może być zbyta, o ile zastawca zobowiązał się wobec zastawnika, że jej nie zbędzie,
d) może być zbyta, o ile zastawnik wyrazi zgodę.

Art. 306. § 1. W celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności można rzecz ruchomą obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel będzie mógł dochodzić zaspokojenia z rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy, wyjąwszy tych, którym z mocy ustawy przysługuje pierwszeństwo szczególne.
§ 2. Zastaw można ustanowić także w celu zabezpieczenia wierzytelności przyszłej lub warunkowej.

[support]

Posiadacz rzeczy ruchomej nabywa jej własność:

a) jeżeli posiada ją w dobrej wierze od lat 2,
b) jeżeli posiada ją w dobrej wierze nieprzerwanie od lat 2,
c) jeżeli posiada ją w dobrej wierze od lat 3,
d) jeżeli posiada ją w dobrej wierze nieprzerwanie od lat 3.

Art. 174. Posiadacz rzeczy ruchomej nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada rzecz nieprzerwanie od lat trzech jako posiadacz samoistny, chyba że posiada w złej wierze.

[support]

Część składowa rzeczy:

a) nie może być odrębnym przedmiotem własności,
b) może być odrębnym przedmiotem własności,
c) może być odrębnym przedmiotem praw rzeczowych innych niż własność,
d) może być odrębnym przedmiotem praw rzeczowych.

Art. 47. § 1. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
§ 2. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.
§ 3. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

[support]

Pełnomocnik nie może ustanowić dla mocodawcy innych przedstawicieli, o ile:

a) umocowanie to nie wynika z treści pełnomocnictwa,
b) umocowanie to nie wynika z ustawy,
c) umocowanie to nie wynika ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa,
d) umocowanie to nie wynika z treści czynności prawnej dokonanej przez tych przedstawicieli.

Art. 106. Pełnomocnik może ustanowić dla mocodawcy innych pełnomocników tylko wtedy, gdy umocowanie takie wynika z treści pełnomocnictwa, z ustawy lub ze stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa.

[support]

Jeżeli czynsz jest płatny miesięcznie, najem lokalu najętego na czas nieoznaczony można wypowiedzieć:

a) na trzy miesiące naprzód na koniec kwartału kalendarzowego,
b) na trzy miesiące naprzód,
c) na koniec kwartału kalendarzowego,
d) na trzy miesiące naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego.

Art. 673. § 1. Jeżeli czas trwania najmu nie jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem z zachowaniem terminów umownych, a w ich braku z zachowaniem terminów ustawowych.
§ 2. Ustawowe terminy wypowiedzenia najmu są następujące: gdy czynsz jest płatny w odstępach czasu dłuższych niż miesiąc, najem można wypowiedzieć najpóźniej na trzy miesiące naprzód na koniec kwartału kalendarzowego; gdy czynsz jest płatny miesięcznie - na miesiąc naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego; gdy czynsz jest płatny w krótszych odstępach czasu - na trzy dni naprzód; gdy najem jest dzienny - na jeden dzień naprzód.
§ 3.  Jeżeli czas trwania najmu jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem w wypadkach określonych w umowie.

[support]

Najemca:

a) może oddać rzecz najętą osobie trzeciej w podnajem,
b) nie może oddać rzeczy najętej osobie trzeciej w podnajem,
c) może oddać rzecz najętą osobie trzeciej w podnajem,  o ile umowa najmu mu tego nie zabrania,
d) może oddać rzecz najętą osobie trzeciej w podnajem po powiadomieniu wynajmującego.

Art. 668. § 1. Najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa mu tego nie zabrania. W razie oddania rzeczy osobie trzeciej zarówno najemca, jak i osoba trzecia są odpowiedzialni względem wynajmującego za to, że rzecz najęta będzie używana zgodnie z obowiązkami wynikającymi z umowy najmu.

[support]

Umowa najmu nieruchomości zawarta na czas dłuższy niż rok:

a) nie wymaga formy pisemnej,
b) powinna być zawarta na piśmie,
c) wymaga formy pisemnej, jeżeli zawarta jest na czas nieoznaczony,
d) wymaga formy aktu notarialnego.

Art. 660. Umowa najmu nieruchomości lub pomieszczenia na czas dłuższy niż rok powinna być zawarta na piśmie. W razie niezachowania tej formy poczytuje się umowę za zawartą na czas nie oznaczony.

[support]

Użytkownik rzeczy zobowiązany jest do:

a) dokonywania napraw i innych nakładów,
b) dokonywania napraw i innych nakładów związanych ze zwykłym korzystaniem z rzeczy,
c) dokonywania napraw i innych nakładów związanych ze zwykłym korzystaniem z rzeczy, o ile tak stanowi umowa użytkowania,
d) zawiadomienia właściciela o konieczności dokonania napraw i innych nakładów.

Art. 260. § 1. Użytkownik obowiązany jest dokonywać napraw i innych nakładów związanych ze zwykłym korzystaniem z rzeczy. O potrzebie innych napraw i nakładów powinien niezwłocznie zawiadomić właściciela i zezwolić mu na dokonanie potrzebnych robót.
§ 2. Jeżeli użytkownik poczynił nakłady, do których nie był obowiązany, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.