Poniższa odpowiedź na pytanie pierwsze z zakresu 1 jest wystarczająca, na początku przyszłego roku czeka mnie egzamin i mam coraz więcej wątpliwości. Zastanawiam się nad adaptacją wyników osnów dawnych, może należało by zacytować § 18 i § 74 z rozporządzenia MSWiA.
W przypadku adaptacji wyników pomiarów z osnów dawnych do nowo mierzonej osnowy pomiarowej należy dokonać pomiaru sprawdzającego, obejmującego pomiar wybranych boków i kątów, przy czym różnice pomiędzy pomiarem sprawdzającym a pierwotnym powinny być:
a) dla pomiaru kątów
tj.60" (180 cc),
b) dla pomiaru boków
tj. podwójnych wartości podanych w załączniku Nr 1,
gdzie:
u - współczynnik błędów przypadkowych pomiaru liniowego,
l - długość mierzonego boku wyrażona w metrach,
mo - średni błąd pomiaru kąta.
Pomiarową osnowę sytuacyjną wyznacza się w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej w postaci:
1) sieci kątowo-liniowych;
2) sieci punktów wyznaczonych metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS;
3) wybranych i wzajemnie powiązanych ze sobą punktów terenu, w sposób zapewniający widoczność z każdego z tych punktów na co najmniej dwa punkty sąsiednie, których położenie określono metodami pomiarów fotogrametrycznych;
4) sieci modularnych.
Przy zakładaniu pomiarowych osnów sytuacyjnych należy zapewnić:
1) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej;
2) co najmniej dwukrotny pomiar każdego mierzonego elementu;
3) wykonanie obserwacji nadliczbowych;
4) wykonanie pomiarów:
a) liniowych ze średnim błędem pomiaru odległości md ? 0,01 m + 0,01 m/km,
b) kątowych ze średnim błędem pomiaru kąta mk ? 0,0030g,
c) wektorów przestrzennych technikami, o których mowa w § 2 pkt 18–21.
Pomiarową osnowę wysokościową wyznacza się w postaci ciągów niwelacyjnych, w nawiązaniu do co najmniej dwóch punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej, metodami:
1) niwelacji geometrycznej;
2) niwelacji trygonometrycznej;
3) niwelacji satelitarnej wykonywanej metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS.
Dane obserwacyjne niezbędne do ustalenia wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej metodami, o których mowa w § 23 pkt 1 i 2, uzyskuje się w wyniku pomiaru w dwóch kierunkach, głównym i powrotnym, między punktami nawiązania.
Dane określające wysokości szczegółów terenowych lub wysokości punktów osnowy pomiarowej, pozyskane metodą niwelacji satelitarnej, podlegają matematycznej transformacji do obowiązującego systemu wysokości normalnych.
Wytyczne techniczne G – 4 Pomiary sytuacyjne i wysokościowe (§18, 19).
Podstawa prawna Rozporządzenie MSWiA z dnia 09.11.2012 (Dz.U Nr 263 z 2011r. , poz. 1572)