Pytanie 1 zakres 1 - moja propozycja i wątpliwość
G-3.2
Na dokładność wytyczenia punktu metodą biegunową wpływają
następujące czynniki:
a/ niedokładności osnowy,
b/ niedokładność wyznaczenia stanowiska,
c/ niedokładność czynności tyczenia, centrowania instrumentu,
odłożenia kąta i odłożenia długości,
d/ niedokładność utrwalenia punktu.
W przypadkach, gdy wymagana jest wysoka dokładność i wysoka pewność tyczenia, można do wytyczenia punktu zastosować metodę trygonometryczną.
Metoda ta polega na wstępnym wyznaczeniu położenia punktu tyczonego i późniejszym pomiarze kątów i odległości w trójkącie,
którego jednym z wierzchołków jest tyczony punkt, a dwoma pozostałymi punkty osnowy. W oparciu o pomierzone kąty i długości
oraz o współrzędne punktów osnowy oblicza się - poprzez wyrównanie- współrzędne wstępnie wytyczonego punktu, który przez wprowadzenie poprawek trasowania przesuwa się w położenie zgodne z projektowanym.
1/ Kolejność czynności przy tyczeni, punktów metodą
trygonometryczną jest następująca:
a/ wstępne wytyczenie punktu P', utrwalenie punktu,
b/ pomiar kątów /?, ß, ?/ i /lub/ długości boków /AP', BP' /, liczba elementów podlegających pomiarowi powinna być większa od 2,
c/ wyrównanie obserwacji metodą ścisłą,
d/ obliczenie z wyrównanych kątów współrzędnych punktu P',
e/ obliczenie i wprowadzenie poprawek trasowania dx, dy,
f/ utrwalenie punktu P, który jest właściwym wytyczonym punktem.
standardy 9 lis 2011 par.58, 33
§ 58. Miarą dokładności tyczenia jest błąd średni tyczenia (mt).
Wartość mt określa się na podstawie wzoru mt=Mt/r
w którym:
r - jest współczynnikiem, którego wartość zależy od wymaganego prawdopodobieństwa poprawności wytyczenia oraz od stopnia przypadkowości błędów tyczenia,
Mt - jest granicznym błędem tyczenia ustalanym przez wykonawcę na podstawie wzoru:
Mt < K x dl
w którym:
K - jest parametrem określającym, jaką częścią granicznej odchyłki dl może być graniczny błąd wytyczenia,
dl - jest graniczną odchyłką usytuowania tyczonego elementu obiektu.
§ 33. 1. Geodezyjny sytuacyjny pomiar terenowy metodą biegunową wykonuje się przez określenie:
1) kierunku prostej wyznaczonej przez stanowisko instrumentu i mierzony szczegół terenowy;
2) odległości między stanowiskiem instrumentu a mierzonym szczegółem terenowym.
2. Dokładność wyznaczenia szczegółu terenowego lub pikiety pomierzonej metodą biegunową (mP(pom)) określa się według wzoru:
mp=pier[md2+d2+malfa2]
w którym:
d - oznacza pomierzoną odległość do szczegółu terenowego lub pikiety,
md - oznacza wartość błędu średniego pomiaru odległości,
má - oznacza wartość błędu średniego pomiaru kąta.
3. Przy geodezyjnym pomiarze sytuacyjnym metodą biegunową stanowiskami instrumentu oraz punktami nawiązania mogą być:
1) punkty poziomej osnowy geodezyjnej;
2) punkty pomiarowej osnowy sytuacyjnej;
3) punkty pośrednie wyznaczone na bokach osnów, o których mowa w pkt 1 i 2;
4) punkty terenowe, których położenie zostało określone z dokładnością, o której mowa w § 16 ust. 2, w nawiązaniu do co najmniej dwóch punktów poziomej osnowy geodezyjnej.
Pytanie, czy zasadne jest przepisywanie par. 33 i 58 ze standardów ?? może ktoś ze zdających napisze co było kluczem odpowiedzi
sYsTEM połączył wiadomości: 20 Czerwiec 2013, 09:46
Pytanie 2 zakres 1
standardy par.46-49
§ 46. 1. Geodezyjne pomiary kartometryczne wykonuje się metodami digitalizacji punktowej lub liniowej.
2. Geodezyjny pomiar kartometryczny można zastosować wyłącznie wtedy, gdy dokładność graficzna map analogowych wykorzystywanych do tego pomiaru charakteryzuje się błędem średnim położenia szczegółu terenowego na mapie nie większym niż ± 0,3 mm w skali mapy.
3. Geodezyjne pomiary kartometryczne związane z pozyskaniem danych określających położenie i kształt szczegółów terenowych I i II grupy objętych bazami danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a i 1b ustawy, stosuje się w przypadkach, gdy w PZGiK brak jest danych pozyskanych w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych lub fotogrametrycznych, a przepisy wydane na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 7, 9 i 10 i ust. 1a oraz art. 26 ust. 2 ustawy dopuszczają wykonanie takich pomiarów.
§ 47. Transformacji współrzędnych z układu współrzędnych mapy analogowej do państwowego systemu odniesień przestrzennych dokonuje się w procesie digitalizacji punktowej i liniowej na podstawie współczynników wyznaczonych metodą matematycznej transformacji liniowo-konforemnej Helmerta w oparciu o punkty dostosowania, z korektą Hausbrandta.
§ 48. 1. Skanowanie map wykonuje się na skanerze zapewniającym rozdzielczość rzeczywistą (optyczną) 400 dpi oraz dokładność skanowania 0,0002 m.
2. Uzyskane cyfrowe obrazy rastrowe map poddaje się korekcji polegającej w szczególności na:
1) eliminacji plam, szumów pikselowych, zlewek elementów liniowych oraz zabrudzeń tła;
2) uzyskaniu czytelności treści przybliżonej do oryginału.
§ 49. 1. Kalibrację rastrów map analogowych wykonuje się przy wykorzystaniu co najmniej 20 punktów dostosowania, położonych na arkuszu mapy objętym kalibracją, rozmieszczonych równomiernie na granicy zewnętrznej oraz wewnątrz transformowanego obszaru, z zachowaniem dokładności transformacji wyrażonej błędem średnim transformacji nie większym niż:
1) 0,20 m - w przypadku mapy w skali 1:500;
2) 0,40 m - w przypadku mapy w skali 1:1000;
3) 0,80 m - w przypadku mapy w skali 1:2000;
4) 2,00 m - w przypadku mapy w skali 1:5000.
2. Punktami dostosowania mogą być jednoznacznie identyfikowane na mapie punkty:
1) graniczne zawarte w państwowym rejestrze granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych kraju (PRG), w szczególności punkty węzłowe;
2) poziomej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy sytuacyjnej;
3) przecięcia siatki kwadratów pierworysów map;
4) graniczne wchodzące w skład numerycznych opisów granic;
5) określające kontury budynków.
3. Dokładność położenia punktów dostosowania, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 4, 5, w państwowym systemie odniesień przestrzennych nie może być mniejsza niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy sytuacyjnej.
4. W przypadku gdy z PZGiK nie można pozyskać danych dla niezbędnej liczby punktów dostosowania, dane te należy pozyskać w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych lub geodezyjnych pomiarów fotogrametrycznych.
Pytanie 3
standardy
sieci modularnej - rozumie się przez to zbiór wzajemnie powiązanych modułów, będących odrębnymi konstrukcjami geometrycznymi;
§ 17. 1. Pomiarową osnowę sytuacyjną wyznacza się w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej w postaci:
4) sieci modularnych
§ 22. 1. Dokładność kątowych i liniowych danych obserwacyjnych, wykorzystanych do tworzenia modułów sieci modularnej, nie może być mniejsza niż dokładność określona w § 16 ust. 2 oraz w § 17 ust. 2 pkt 4.
2. W sieci modularnej podlegają pomiarowi:
1) punkty nawiązania będące punktami poziomej osnowy geodezyjnej oraz punktami wysokościowej osnowy geodezyjnej;
2) punkty wiążące będące punktami należącymi do co najmniej dwóch modułów;
3) punkty szczegółów terenowych.
§ 16. 1. Osnowy pomiarowe zakłada się w postaci:
1) pomiarowej osnowy sytuacyjnej;
2) pomiarowej osnowy wysokościowej;
3) pomiarowej osnowy sytuacyjno-wysokościowej (dwufunkcyjnej).
2. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej.
3. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,05 m względem najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej.
4. Błąd średni wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej wykorzystywanej do określenia wysokości szczegółów terenowych, o których mowa w § 35 ust. 2 pkt 2 lit. a i b, nie może być większy niż 0,02 m.
§ 29. 1. Geodezyjny pomiar sytuacyjny wykonuje się w sposób zapewniający określenie położenia punktu sytuacyjnego względem najbliżej położonych punktów poziomej osnowy geodezyjnej oraz osnowy pomiarowej z dokładnością nie mniejszą niż:
1) 0,10 m - w przypadku szczegółów terenowych I grupy;
2) 0,30 m - w przypadku szczegółów terenowych II grupy;
3) 0,50 m - w przypadku szczegółów terenowych III grupy.
36. 1. Geodezyjny pomiar wysokościowy elementów szczegółów terenowych, o których mowa w § 35, na potrzeby tworzenia i aktualizacji baz danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 3 oraz ust. 1b ustawy, wykonuje się w sposób zapewniający określenie wysokości pikiet względem najbliżej położonych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy wysokościowej z dokładnością nie mniejszą niż:
1) 0,05 m - dla obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych oraz pikiet markowanych w terenie;
2) 0,02 m - dla przewodów i urządzeń kanalizacyjnych;
3) 0,10 m - dla budowli ziemnych, elastycznych lub mierzonych elektromagnetycznie podziemnych obiektów sieci uzbrojenia terenu oraz pikiet, o których mowa w § 35 ust. 3, niemarkowanych w terenie.
Czy w dobrym kierunku zmierzam? tylko jak to przepisać w godz?
