W końcu zaczyna się ciekawa dyskusja, pozwólcie więc, że również się w nią włączę:
1. Błąd gruby jest z założenia błędem przypadkowym, bo nie wynika z błędów instrumentów, niedokładności obliczeń, czy przyjętej metody tylko z pomyłek operatora, ewentualnie awarii tegoż instrumentu. O tym, że błąd jest "grubym" a nie "przypadkowym"-na roboczo powiedzmy zwykłym - decyduje tylko jego wielkość.
2. Ja nie znam metody, która by eliminowała błędy grube, znam kilka, które wskazują miejsca gdzie ich należy szukać, żeby poprawić.
Przychylam się do tezy, iż błędy grube należy wyeliminować przed ostatecznym obliczeniem.
3. Bardzo trudno jest porównać wyniki wyrównania swobodnego "z jednym punktem stałym" bo nie bardzo znamy kierunek północy w takim wyrównaniu.
4. Zawsze mnie rozwalała ta definicja niezawodności:
"Poziom niezawodności sieci geodezyjnej jest tym wyższy, im mniejsze jest prawdopodobieństwo niewykrycia obserwacji odstającej"
ta odwrotna proporcjonalność i podwójne zaprzeczenie są mylące. Jakby podać to wprost to by było łatwiej to zrozumieć. tzn:
Poziom niezawodności jest tym WYŻSZY, im WIĘKSZE jest prawdopodobieństwo WYKRYCIA obserwacji odstającej.
Znaczy to samo, a moim zdaniem łatwiej to ogarnąć.
Rozumiem dlaczego (mam nadzieję) w definicji jest mowa o "niewykryciu", bo to jest zagrożenie, które trzeba wyeliminować, ale i tak uważam, że łatwiej jest definiować coś "wprost" niż "odwrotnie" proporcjonalnie.

Co oczywiście prawdą nie jest bo mamy metodę wyrównania odporną na błędy grube która właściwie eliminuje (albo całkowicie eliminuje, w zależności od modelu na którym dane wyrównanie zbudowano) ich wpływ na proces wyrównania np. poprzez zmianę wagowania poszczególnych obserwacji nie spełniających zadanego warunku.

No a tak po ludzku to chyba chodzi o to, że wszelkie obliczenia robimy po wykryciu i usunięciu błędów grubych, które "rozwalą" nam wszelkie wyrównania, obliczenia bo na nie  nie ma algorytmów matematycznych (a takowe są na błędy systematyczne no i przypadkowe).

Dzięki, Wasza pomoc jest nieoceniona! 

W związku z powyższym niezawodność obserwacji najlepiej sprawdzić poprzez wyrównanie swobodne przyjmując jeden punkt stały.

To minimalna wartość błędu grubego tej obserwacji pozwalająca na wykrycie go w teście standaryzowanych poprawek.
Poziom niezawodności sieci geodezyjnej jest tym wyższy, im mniejsze jest prawdopodobieństwo niewykrycia obserwacji odstającej i tym samym dopuszczenia jej do udziału w procesie wyznaczania niewiadomych, a wskutek tego – do zniekształcenia ich wartości.

To tak z literatury.

Cześć.
Rzucam hasło z ustnego, który niedawno się odbył: "niezawodność obserwacji". O co może chodzić?