Podstawowym kryterium zaliczenia punktu osnowy do odpowiedniej klasy jest:

a) średni błąd pomiaru odległości w sieci,
b) dokładność wyznaczenia wielkości właściwych dla danego rodzaju osnowy, oznaczona wartością błędu średniego wyznaczonej wielkości,
c) maksymalny błąd wyznaczanej wielkości dla określonego typu osnowy,
d) kolejność włączenia punktu do zakładanej sieci.

Cytat§ 3.3. Podstawowym kryterium zaliczenia punktu osnowy do odpowiedniej klasy jest dokładność wyznaczenia wielkości
właściwych dla danego rodzaju osnowy, określona przez wartość błędu średniego wyznaczonej wielkości.

Bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych utworzone przed 2012.04.14 mogą być wykorzystywane:

a) bezterminowo,
b) do dnia 2015.04.14,
c) do dnia 2014.12.31,
d) nie mogą być wykorzystywane po tej dacie.

Cytat§ 23. 1. Bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych utworzone do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
wchodzą w skład bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych określonej w niniejszym rozporządzeniu.
2. Bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych utworzone i aktualizowane na mocy dotychczasowych przepisów
mogą być wykorzystywane do dnia 31 grudnia 2014 r.

Bazę danych państwowego rejestru geodezyjnej osnowy podstawowej bazowej prowadzi:

a) Główny Geodeta Kraju,
b) geodeta województwa dla terenu województwa,
c) starosta dla terenu powiatu,
d) starosta jako zadanie zlecone przez Głównego Geodetę Kraju

Cytat§ 18. 1. Bazę danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych
oraz odpowiadające jej zbiory obserwacji tworzy się w oparciu o bazę danych podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych
i magnetycznych prowadzoną przez Głównego Geodetę Kraju

Średni błąd położenia punktu bazowej osnowy poziomej:

a) nie powinien przekraczać 0.10 m,
b) nie powinien przekraczać 0.01 m w odniesieniu do punktów fundamentalnej osnowy poziomej,
c) uzależnia się od warunków atmosferycznych (troposfera i jonosfera) istniejących w momencie pomiaru,
d) nie powinien przekraczać 0.05 m.

Cytat5. Nowe punkty bazowej osnowy poziomej zakłada się przy wykorzystaniu techniki GNSS,
przy czym:
1) średni błąd położenia punktu w odniesieniu do punktów fundamentalnej osnowy
poziomej nie powinien przekraczać 0,01 m w przypadku położenia poziomego oraz
0,02 m w przypadku wysokości geodezyjnej;

Średnie zagęszczenie punktów fundamentalnej osnowy poziomej:

a) powinno zawierać się w przedziale: 1 punkt na 5 000 do 15 000 km2,
b) dla terenów zurbanizowanych nie powinno być mniejsze niż 1 punkt na 5 000 km2,
c) nie powinno być mniejsze niż 1 punkt na 20 000 km2,
d) zależne jest od przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Cytat4. Punkty podstawowej poziomej osnowy geodezyjnej powinny być rozmieszczone
równomiernie na obszarze kraju, przy czym:
1) średnie zagęszczenie punktów fundamentalnej osnowy poziomej nie powinno być
mniejsze niż 1 punkt na 20 000 km2;
2) średnie zagęszczenie punktów bazowej osnowy poziomej, z uwzględnieniem punktów
osnowy fundamentalnej, nie powinno być mniejsze niż 1 punkt na 50 km2.

Osnowę geodezyjną dzieli się na:

a) podstawową 1 i 2 klasy, szczegółową 3 i 4 klasy,
b) szczegółową, pomiarową,
c) podstawową, szczegółową, pomiarową,
d) podstawową fundamentalną, podstawową bazową, szczegółową.

Cytat§ 3. 1. Osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną dzieli się według kryterium dokładności i sposobu ich zakładania
na osnowę podstawową fundamentalną, osnowę podstawową bazową i osnowę szczegółową

Modernizację szczegółowej osnowy geodezyjnej przeprowadza się:

a) co 5 lat,
b) co 10 lat,
c) co 20 lat,
d) w miarę potrzeb wynikających z rozwoju gospodarczego kraju.

Cytat2. Okresowe modernizacje osnów, o których mowa w § 3 ust. 1, polegające w szczególności na: przeglądzie punktów,
odtworzeniu lub założeniu nowych znaków geodezyjnych i urządzeń zabezpieczających te znaki oraz wykonaniu pomiarów,
przeprowadza się w celu doprowadzenia ich do stanu odpowiadającego standardowi technicznemu, o którym mowa
w § 13, przy czym:
1) modernizację podstawowej osnowy geodezyjnej przeprowadza się nie rzadziej niż co 20 lat, a osnowy zakładanej metodami
satelitarnymi nie rzadziej niż co 10 lat;
2) modernizację podstawowej osnowy grawimetrycznej i podstawowej osnowy magnetycznej przeprowadza się nie rzadziej
niż co 20 lat, a pomiary elementów pola magnetycznego Ziemi na magnetycznych punktach wiekowych wykonuje
się nie rzadziej niż co 5 lat;
3) modernizację szczegółowej osnowy geodezyjnej przeprowadza się w miarę potrzeb wynikających z rozwoju gospodarczego
kraju, a miejscowo także w trakcie wykonywania innych prac geodezyjnych i kartograficznych;
4) podczas modernizacji osnowy szczegółowej przeglądowi podlegają wszystkie punkty osnowy podstawowej położone
na obszarze modernizowanej osnowy.

Akronim EUVN oznacza:

a) europejska sieć punktów podstawowej osnowy poziomej,
b) europejska sieć wysokościowa,
c) polski fragment europejskiej sieci stacji bazowych GNSS,
d) jedyny model grawimetru statycznego dopuszczony do stosowania w pomiarach grawimetrycznej osnowy fundamentalnej.

Cytat3. Podstawową bazową osnowę poziomą tworzą: punkty sieci EUREF-POL, punkty sieci
POLREF, punkty główne oraz punkty rozwinięcia krajowej sieci EUVN, stacje
referencyjne systemu ASG-EUPOS oraz punkty sieci astronomiczno-geodezyjnej SAG
i sieci wypełniającej SW, przy czym:
1) sieć EUREF-POL stanowi sieć utworzona przez 11 punktów na obszarze kraju,
których współrzędne zostały wyznaczone w układzie EUREF89 poprzez bezpośrednie
dowiązanie do punktów sieci europejskiej ETRF, pomierzonych w 1992 r. przy
użyciu techniki GPS;
2) sieć POLREF stanowi sieć utworzona przez 348 punktów na obszarze kraju, których
współrzędne zostały wyznaczone w układzie EUREF89 poprzez bezpośrednie
dowiązanie do punktów sieci EUREF-POL, pomierzonych w latach 1994–1995 przy
użyciu techniki GPS;
3) krajową sieć EUVN stanowi sieć utworzona przez 62 punkty wysokościowe na
obszarze kraju, włączone do europejskiej sieci wysokościowej EUVN, których
współrzędne zostały wyznaczone w układzie EUREF89, a wysokości w europejskim
systemie wysokościowym EVRS07, poprzez bezpośrednie dowiązanie do punktów
sieci europejskiej, odpowiednio: ETRF i EUVN, pomierzone w latach 1997–1999 przy
użyciu techniki GPS.

Dokładność sieci niwelacyjnej podstawowej wysokościowej osnowy geodezyjnej charakteryzuje:

a) średni błąd pomiaru 1 km obliczony w procesie wyrównania, o wielkości nie przekraczającej 1.5 mm/km,
b) średni błąd pomiaru 1 km, o wielkości nie przekraczającej 1.0 mm/km,
c) średni błąd rzędnej punktu osnowy (reperu) nie przekraczający wartości 0.001 m,
d) parametr v/mv, otrzymany w procesie wyrównania osnowy, nie przekraczający wartości 1,8 .

Cytat2. Podstawową bazową osnowę wysokościową tworzą: punkty rozwinięcia krajowej sieci
EUVN oraz punkty sieci niwelacyjnej (repery), pomierzone metodą precyzyjnej niwelacji
geometrycznej, przy czym:
1) elementami konstrukcyjnymi sieci są linie niwelacyjne, składające się z odcinków
niwelacyjnych;
2) linie niwelacyjne tworzą jednorzędowy wielowęzłowy układ poligonów
niwelacyjnych.
3. Dokładność sieci niwelacyjnej charakteryzuje średni błąd pomiaru 1 km niwelacji
obliczony w procesie wyrównania sieci, przy czym błąd ten nie powinien być większy niż
1,5 mm/km.

Pracami związanymi z modernizacją osnowy szczegółowej kierować mogą osoby mające uprawnienia w zakresie:

a) pierwszym,
b) pierwszym lub drugim,
c) pierwszym lub czwartym,
d) trzecim.

Cytat§11. Kierowanie pracami geodezyjnymi i kartograficznymi związanymi z zakładaniem lub modernizacją podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, a także szczegółowych osnów geodezyjnych, powierza się osobom posiadającym uprawnienia zawodowe, o których mowa w art. 43 pkt 3 ustawy.