Proszę podać jakie zasady obowiązują przy dowiązaniach do obowiązującego układu państwowego poziomej osnowy realizacyjnej o jednolitym charakterze i konstrukcji na całym obszarze realizacji inwestycji (układ lokalny) oraz jakie są kryteria oceny dokładności wyznaczenia poziomej osnowy realizacyjnej.

Zarys odpowiedzi
Przy przeliczeniu współrzędnych lokalnych punktów osnowy realizacyjnej na współrzędne państwowe należy kierować się zachowaniem niezmienności wzajemnego położenia punktów sieci realizacyjnej. Jeżeli punkty nawiązania reprezentują sieć klasy niższej od klasy osnowy realizacyjnej, to kąt skręcenia oraz wielkość przesunięć układu lokalnego sieci w stosunku do układu państwowego należy obliczyć na podstawie, co najmniej trzech punktów wspólnych (obecnie może być to zrealizowane metodami GPS).
Kryteria oceny dokładności poziomej osnowy realizacyjnej odnoszą się do analizy wyrównania w układzie lokalnym natomiast  dokładność współrzędnych punktów w układzie państwowym zależy od sposobu dowiązania i dokładności punktów nawiązania.
Za główne kryterium oceny dokładności poziomej osnowy realizacyjnej należy przyjmować średni błąd po wyrównaniu metodą najmniejszych kwadratów, położenia punktów
Dokładność wyznaczenia osnowy realizacyjnej powinna zapewniać błąd tyczenia ?mt=Mt/r
w którym:
r – współczynnik, którego wartość zależy od wymaganego prawdopodobieństwa poprawności wytyczenia oraz stopnia przypadkowości błędów tyczenia (przy normalnym rozkładzie błędów tyczenia, gdy należy uzyskać prawdopodobieństwo poprawności wyniku tyczenia Pt=0,9973, przyjmuje się współczynnik r=3 lub odpowiednio r=2,5 przy Pt=0,9876 i r=2 przy Pt=0,9545. W przypadku występowania warunków pomiarów wskazujących na możliwość odbiegania rozkładu błędów tyczenia od rozkładu normalnego, należy przyjmować r=4. Wartość współczynnika określa wykonawca pomiarów)
Mt – graniczny błąd tyczenia ustalany przez wykonawcę na podstawie wzoru Mt<Kxdl
gdzie
K – parametr określający jaką częścią granicznej odchyłki dl może być graniczny błąd wytyczenia (od 0,4 przy wysokim stopniu ważności przedmiotu tyczenia do 0,1 przy niskim stopniu ważności. W przypadku, gdy mimo wysokiego stopnia ważności wyniku tyczenia nie jest możliwe dopuszczenie małej wartości parametru K (konieczne jest złagodzenie wymaganej dokładności tyczenia), można podwyższyć wartość K. Niezbędne jest wówczas odpowiednie podwyższenie dokładności wykonania czynności budowlano-montażowych. Wartość parametru K powinna być ustalona przez projektanta obiektu lub przez inspektora nadzoru budowlanego oraz skonsultowana pod względem geodezyjnym).
Dl – graniczna odchyłka usytuowania tyczonego elementu obiektu.
Podstawa prawna
Rozp. MSWiA w sprawie standardów §52, 53