Też mam takie zdanie na temat tej odpowiedzi co poprzednik zastosował bym się do tej odpowiedzi

Paragraf 17 wydaje mi się zbędny...

Referat Tadeusza Gargula wydaje się na temat, ale niewiele ma wspólnego z przepisami z których jesteśmy na egzaminie teoretycznie sprawdzani (chyba że gdzieś to jest). Ale jak ktoś chce to na pewno może zabłysnąć.
Moja propozycja odpowiedzi:

Wykonanie wyrównania:
Przy opracowaniu wyników pomiarów osnowy pomiarowej:
•   Do wyrównania osnowy pomiarowej przyjmuje się łącznie dane obserwacyjne oraz inne dane PZGiK o odpowiedniej dokładności
•   Wyniki pomiaru przed wyrównaniem podlegają redukcji ze względu na:
        o   Stałe błędy instrumentalne
        o   Odchylenia stanu środowiska w trakcie pomiaru od warunków idealnych, normalnych lub założonych
        o   Pochylenie terenu
        o   Przyjęty system odniesień przestrzennych
•   Dane obserwacyjne przy ich wyrównaniu podlegają matematycznemu zrównoważeniu, a więc trzeba im nadać wagi w zależności od ich dokładności.
•   W przypadku osnów pomiarowych, których dane obserwacyjne zostały pozyskane zarówno w drodze geodezyjnych pomiarów terenowych, jak i GNSS, stosuje się metodę łącznego wyrównania tych danych obserwacyjnych.
Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej.

Ocena dokładności:
Miarą dokładności założonej osnowy pomiarowej są błędy średnie położenia wyznaczanych punktów, przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania.
Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej. W celu zobrazowania błędów średnich położenia nowy pomiarowej można je przedstawić za pomocą elips błędów.


Podstawa  prawna:
RMSWiA w sprawie standardów § 16.2, 18, 74

Tekst uszczegóławiający:
Wyjaśnienie ws. Standardów str. 26

Ale osnowę pomiarową zakładasz w nawiązaniu do osnowy co najmniej szczegółowej, a nie innej pomiarowej.

A czy tu nie chodzi o to że, punkty z ośrodka będą punktami nawiązania. Bo przecież do czegoś trzeba się nawiązać.
§ 18. 2. Miarą dokładności założonej osnowy pomiarowej są błędy średnie położenia wyznaczanych punktów,  przy  założeniu  bezbłędności  punktów  nawiązania.

Na chłopski rozum - moim zdaniem klucz tkwi w odpowiednim nadaniu wag obserwacjom GNSS i archiwalnym. Podejrzewam, że obserwacje GNSS będą dokładniejsze, zatem waga wyższa, adoptowanym archiwalnym obserwacjom - waga niższa.

dalej nie wiem jak się odnieść do  danych z archiwalnych PZGIK o odpowiedniej dokładności? Jak je wyrównać i dołączyć do sieci jendorzędowej na chłopski rozum ??

http://www.krakow.pan.pl/resources/upload/Referat_PAN_11_2012_Gargula_skr%C3%B3t.pdf

Mi się wydaje, że tyle wystarczy. Dopisałabym może jeszcze tylko, że wyrównanie osnowy przeprowadza się za pomocą odpowiedniego oprogramowania.
W wyjaśnieniach głównego geodety do standardów jest takie pytanie do &74:
Czy istnieje oprogramowanie komputerowe, które umożliwia wyrównanie osnów pomiarowych w przypadku, gdy dane obserwacyjne pozyskane zostały zarówno w drodze geodezyjnych pomiarów terenowych, jak i precyzyjnego pozycjonowania za pomocą GNSS?
Wyjaśnienia GUGiK:
Według posiadanych informacji wytwórcy programów komputerowych oferują oprogramowanie, które umożliwiają wyrównanie osnów pomiarowych w przypadku, gdy dane obserwacyjne pozyskane zostały zarówno w drodze geodezyjnych pomiarów terenowych, jak i GNSS.

Opisz w jaki sposób dokonuje się wspólnego wyrównania współrzędnych i oceny dokładności punktów osnowy pomiarowej sytuacyjnej z wykorzystaniem obserwacji pozyskanych na drodze geodezyjnych pomiarów terenowych bezpośrednich, precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS oraz danych archiwalnych PZGIK o odpowiedniej dokładności?

Proszę was o pomoc w odpowiedzi na powyższe pytanie. Pierwsze co mi się nasuwa jest to odpowiedź oparta o RMSWiA w sprawie standardów...
§ 17. 1. Pomiarową osnowę sytuacyjną wyznacza się  w  nawiązaniu  do  poziomej  osnowy  geodezyjnej
w postaci:
1) sieci kątowo-liniowych;
2) sieci punktów wyznaczonych metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS;
3) wybranych  i  wzajemnie  powiązanych  ze  sobą punktów terenu, w sposób zapewniający widoczność  z  każdego  z  tych  punktów  na  co  najmniej dwa punkty sąsiednie, których położenie określono metodami pomiarów fotogrametrycznych;
4) sieci modularnych.
2. Przy zakładaniu pomiarowych osnów sytuacyjnych należy zapewnić:
1) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej;
2) co najmniej dwukrotny pomiar każdego mierzonego elementu;
3) wykonanie obserwacji nadliczbowych;
4) wykonanie pomiarów:
a) liniowych ze średnim błędem pomiaru odległości md <=0,01 m + 0,01 m/km,
b) kątowych  ze  średnim  błędem  pomiaru  kąta  mk <=  0,0030g
c) wektorów przestrzennych technikami, o których mowa w § 2 pkt 18—21.
§ 18. 1. Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej.
2. Miarą dokładności założonej osnowy pomiarowej są błędy średnie położenia wyznaczanych punktów,  przy  założeniu  bezbłędności  punktów  nawiązania.

§ 16. 2. Średni  błąd  położenia  punktów  pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem  najbliższych  punktów  poziomej  osnowy geodezyjnej.

§ 74. Przy opracowaniu wyników pomiarów osnowy pomiarowej stosuje się przepisy § 18, a ponadto:
1) do  wyrównania  osnowy  pomiarowej  przyjmuje się  łącznie  dane  obserwacyjne  oraz  inne  dane PZGiK o odpowiedniej dokładności;
2) wyniki pomiaru przed wyrównaniem podlegają redukcji ze względu na:
a) stałe błędy instrumentalne,
b) odchylenia stanu środowiska w trakcie pomiaru od warunków idealnych, normalnych lub założonych,
c) pochylenie terenu,
d) przyjęty  system  odniesień  przestrzennych  (np. redukcja  na  poziom  elipsoidy,  redukcja  ze względu na odwzorowanie);
3) dane obserwacyjne przy ich wyrównaniu podlegają matematycznemu zrównoważeniu;
4) w przypadku osnów pomiarowych, których dane obserwacyjne pozyskane zostały zarówno w drodze  geodezyjnych  pomiarów  terenowych,  jak i precyzyjnego pozycjonowania za pomocą GNSS,
stosuje się metodę łącznego wyrównania tych danych obserwacyjnych.

I co dalej, czy tutaj odnaleźć w sobie inwencję twórczą i opisać cały proces:
1.   Analizę przydatności danych pozyskanych z PZGIK
2.   Pomiar terenowy i proces pozyskania danych do wyrównania
3.   Pomiar GNSS i pozyskanie wektorów i ich błędów (poprawek) do wyrównania.
Przecież to nie jest egzamin z rachunku wyrównawczego bym tworzył macierze.
Czy oprócz § 18. 1 i § 74. standardów jest gdzieś w obowiązujących przepisach mowa o wyrównaniu czy może to wystarczy na choćby 5 pkt?