§ 4. 1. Geodezyjne pomiary sytuacyjne i wysokościowe wykonuje się w oparciu o punkty poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej.
2. W przypadku gdy gęstość punktów osnów geodezyjnych jest niewystarczająca do wykonania geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego lub wysokościowego, osnowy te uzupełnia się punktami osnów pomiarowych.
§ 19. 1. Punkty pomiarowej osnowy sytuacyjnej,o ile nie stanowią trwałych, jednoznacznych elementów sytuacyjnych, markuje się na gruncie w sposób zapewniający jednoznaczne oznaczenie tych punktów w terenie, jeżeli jest to niezbędne do wykonywania pomiarów.
2. Do markowania można użyć w szczególności: pali drewnianych, rurek metalowych lub ceramicznych, bolców, trzpieni metalowych, znaków z tworzyw sztucznych oraz znaków wyrytych lub namalowanych.
3. Przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych, których rezultaty wykorzystywane będą w rozpoczętym lub przewidywanym procesie inwestycyjnym albo do przekształcenia struktury własnościowej, punkty pomiarowej osnowy sytuacyjnej, o ile nie stanowią trwałych, jednoznacznych elementów sytuacyjnych, podlegają stabilizacji w sposób zapewniający jednoznaczne ich oznaczenie w terenie w okresie tych przedsięwzięć.
4. Do stabilizacji można użyć: znaków z kamienia, betonu lub tworzyw sztucznych, a w przypadku nawierzchni utwardzonych — bolców, trzpieni lub prętów,o długości zapewniającej trwałość stabilizacji.
5. Informacje o położeniu i sposobie stabilizacji punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej, o których mowa w ust. 3, przedstawia się na opisach topograficznych, umożliwiających odszukanie i zidentyfikowanie tych punktów.
Można ewentualnie jako info dodatkowe opisać stabilizację osnowy pomiarowej wg instrukcji G4:
stabilizacja na obszarach zabudowanych: wieloznakowo - co najmniej 3 znaki ścienne dla punktu lub znaki z kamienia stabilizacja na obszarach niezabudowanych: znaki z tworzyw sztucznych, w uzasadnionych warunkach terenowych z kamienia lub betonu
Rozdział 9
9. Opis topograficzny punktu powinien zawierać co najmniej:
1) numer punktu
2) godło arkusza mapy
3) nazwę gminy i miejscowości
4) współrzędne geodezyjne punktów
5) szkic lokalizacyjny
6) dane dotyczące stabilizacji
7) dane pomiaru osnowy
10. Podstawowym elementem opisu topograficznego jest szkic umożliwiający odnalezienie punktu.
Opis powinien również zawierać datę jego sporządzenia lub aktualizacji, nazwę wykonawcy, imię, nazwisko osoby, która go wykonała. Zmiany na opisie – kolor czerwony.
§ 64. Na treść dokumentacji zawierającej rezultaty przetwarzania wyników pomiarów osnowy pomiarowej składają się:
1) dane obserwacyjne oraz ich błędy średnie po wyrównaniu;
2) wykazy punktów osnowy pomiarowej zawierające współrzędne prostokątne płaskie lub wysokości punktów osnowy pomiarowej oraz błędy średnie punktów tej osnowy po wyrównaniu;
3) mapa przeglądowa osnowy pomiarowej zawierająca:
a) oznaczenia punktów osnowy pomiarowej i punktów nawiązania,
b) elementy konstrukcyjne sieci,
c) skalę mapy;
4) data i podpis osoby, która sporządziła dokumentację.
Podstawa prawna :
RMSWiA w sprawie standardów
RMAiC w sprawie osnów