wg mnie:
standardy § 51  - ogólnie jakie osnowy do tyczenia
następnie opisanie tych osnów:
- realizacyjna standardy § 52, 53, 54
- pomiarowa standardy § 16 oraz ew. 17  i dodałbym §19.3 odnośnie osnów pomiarowych stabilizowanych trwale do przewidywanych procesów inwestycyjnych.

Może jeszcze dodać:
-PB - Art 22.1
-RMGPiB w sprawie rodzaju zakresu opracowań geod. - kart. - Paragraf 8.1 ust 2
- PGiK - Art 2.4 oraz 3.1
Tylko czy warto aż tak się zagłębiać? 

[1] Proszę podać, w jaki sposób obowiązujące akty prawne regulują sprawę stosowania osnów do tyczenia sytuacyjnego elementów projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz obiektów budowlanych - gugik 2014

Rozporządzenie o standardach
§ 51. Pomiary mające na celu geodezyjne wyznaczenie obiektów budowlanych w terenie (...) wykonuje się w oparciu o osnowę geodezyjną, pomiarową lub realizacyjną.

§ 52. 1. Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy
1) bezpośrednio z istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej nie można dokonać tyczenia;
2) dokładność istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej jest zbyt niska do potrzeb inwestycji;
3) istniejąca pozioma osnowa geodezyjna i osnowa pomiarowa podczas realizacji inwestycji może zostać zniszczona.
2. Osnowę realizacyjną nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i wyrównuje metodą najmniejszych kwadratów z obliczeniem błędów średnich położenia punktów.
3. Osnowa realizacyjna pod względem konstrukcyjnym może być siecią jednorzędową lub siecią dwurzędową zakładaną dla złożonych i dużych inwestycji realizowanych etapami.
4. W przypadku sieci dwurzędowej:
1) osnowę I rzędu nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i pokrywa się nią cały obszar inwestycji;
2) osnowę II rzędu nawiązuje się do osnowy I rzędu i zakłada się ją w dostosowaniu do potrzeb określonego etapu inwestycji.
§ 53. W przypadkach gdy przy realizacji inwestycji niezbędne jest wykonywanie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych z dokładnością wyższą niż 0.10 m sytuacyjnie i 0.05m lub 0.02 m wysokościowo zakłada się osnowę realizacyjną w układzie lokalnym, którego początek wyznaczony jest przez współrzędne punktu ciężkości obszaru inwestycji, zaś jego osie zorientowane są przez główną oś inwestycji.
§ 54. Punkty osnowy realizacyjnej stabilizuje się znakami z trwałego materiału z jednoznacznym oznaczeniem położenia na nich punktu osnowy.

§ 16. 1. Osnowy pomiarowe zakłada się w postaci pomiarowej osnowy sytuacyjnej, pomiarowej osnowy wysokościowej, pomiarowej osnowy sytuacyjno-wysokościowej (dwufunkcyjnej).
2. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej.
3. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,05 m lub 0.02 (do tyczenia kanalizacji) względem najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej.
§ 17. 1. Pomiarową osnowę sytuacyjną wyznacza się w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej w postaci, sieci kątowo-liniowych, sieci punktów wyznaczonych metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS, wybranych i wzajemnie powiązanych ze sobą punktów terenu, w sposób zapewniający widoczność z każdego z tych punktów na co najmniej dwa punkty sąsiednie.
2. Przy zakładaniu pomiarowych osnów sytuacyjnych należy zapewnić:
1) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej;
2) co najmniej dwukrotny pomiar każdego mierzonego elementu;
3) wykonanie obserwacji nadliczbowych;
4) wykonanie pomiarów:
a) liniowych ze średnim błędem pomiaru odległości md