Na chwilę obecną sposób pomiaru powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego reguluje Rozporządzenie Ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego.

Rozporządzenie wprowadziło jednoznaczne zasady obliczania powierzchni na podstawie Polskiej Normy PN-ISO 9836:1997 (najistotniejsze: pomiar odbywa się w świetle ścian wykończonych) a także ujednoliconą regułę przyjmowania do obliczeń powierzchni pomieszczeń ze skośnym sufitem: w 100%, jeżeli wysokość pomieszczeń jest równa lub większa od 2,20 m, w 50%, jeśli jest równa lub większa od 1,40 m i mniejsza niż 2,20 m, natomiast powierzchnię o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie.
Należy zaznaczyć jednak, że powyższe zasady są obligatoryjne jedynie dla projektów rozpoczynanych po dacie wejścia w życie Rozporządzenia.

Zdarza się, że powierzchnia z pomiaru powykonawczego różni się od powierzchni z projektu (czyli zawartej w umowie przedwstępnej z developerem) co wynika m.in. z dokładności procesu budowlanego. Pomiar inwentaryzacyjny wykonuje najczęściej uprawniony geodeta, rzadziej osoba z uprawnieniami budowlanymi lub architekt.

Wiele wątpliwości pojawia się również w przypadku nowych pomiarów powierzchni użytkowej w budynkach oddanych do użytku wiele lat temu, np. kamienic i budynków z wielkiej płyty (mierzonych wg starej normy PN-70/B-02365, często bardzo niedokładnie). Zazwyczaj nowy pomiar jest znacząco rozbieżny z powierzchnią, która figuruje w "papierach" co może wynikać z:
• liczenia powierzchni w świetle surowych lub wykończonych ścian
• różnego liczenia powierzchni pomieszczeń ze skośnym sufitem
• wliczania lub niewliczania do powierzchni użytkowej szaf wnękowych
• różnego liczenia powierzchni zajętej przez schody wewnętrzne
• precyzji zapisu zdejmowanych wymiarów i podawanej powierzchni (liczba miejsc po przecinku)
• sposób liczenia wnęk i pilastrów
• wysokość nad podłogą na jakiej wykonywany jest pomiar

Przedmiot i sposób obmiaru	PN-70/B-02365	PN-ISO 9836:1997
Obmiar pomieszczenia wykonuje się w świetle ścian ograniczających	W stanie surowym, tzn. bez tynków i okładzin wykonywanych na miejscu*	W stanie całkowicie wykończonym (w świetle ścian wyprawionych czyli otynkowanych)
Obmiar pomieszczenia wykonuje się na poziomie	1,00 m nad podłogą	Na poziomie podłogi
Wnęki w ścianach o powierzchni do 0,1m2	Nie dolicza się do powierzchni pomieszczenia	Nie dolicza się do powierzchni pomieszczenia
Wnęki w ścianach o powierzchni powyżej 0,1 m2	Dolicza się do powierzchni pomieszczenia	Nie dolicza się do powierzchni pomieszczenia
Przejścia w ścianach, drzwiach i oknach (balkonowych)	Nie dolicza się do powierzchni pomieszczenia	Nie dolicza się do powierzchni pomieszczenia
Pilastry i inne występy ścienne o powierzchni do 0,1 m2	Nie potrąca się z powierzchni pomieszczenia	Nie potrąca się z powierzchni pomieszczenia
Pilastry i inne występy ścienne o powierzchni powyżej 0,1 m2	Potrąca się z powierzchni pomieszczenia i dolicza do powierzchni konstrukcji	Nie potrąca się z powierzchni pomieszczenia
Dokładność pomiarów i obliczeń: pomiaru liniowego i obliczenia powierzchni	do 0,01 m do 0,1 m2	do 0,01 m do 0,1 m2

* Przy obmiarze pomieszczenia z natury w stanie wykończonym (wyprawionych przegród pionowych) powiększa się jego wymiary przez dodanie grubości tynków wewnętrznych (po 2 cm) lub okładziny (po 3 cm). Na przykład: długość i szerokość pomieszczenia to 3,00 m x 2,00 m a wymiary przyjmowane do obliczenia powierzchni to 3,04 x 2,04 m