Ta odpowiedź jest z zarysu komisji.

Jeśli odp. podana przez brook faktycznie jest z zarysu komisji to :

1. Komisja ma zawsze racje.
2. Jeśli komisja nie ma racji, patrz pkt.1.

Jeżeli wystarczy odp.z aktualnych przepisów i nie trzeba się odwoływać do nieaktualnych instrukcji to nic tylko się cieszyć.

Tylko czy na tą pierwszą część pytania trzeba pisać o osnowach szczegółowych? Nie jest to doprecyzowane.
Natomiast o adaptacji osnów dawnych w przypadku zakładania osnów pomiarowych nie ma chyba w żadnych przepisach obowiązujących, więc chyba bym się podpierała G-4.1.
Brook, skąd pochodzi ten zarys odpowiedzi, może jest jakiś stary, bo np. o aerotriangulacji też nic nie ma w standardach (znalazłam to tylko w instrukcji G-4 z 1988r.) ?

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ADMINISTRACJI I CYFRYZACJI z dnia 14 lutego 2012 r. w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych

Rozdział 6 Szczegółowa pozioma osnowa geodezyjna
27. Do wyrównania sieci mogą być adaptowane obserwacje z dawnych pomiarów, których błąd średni nie przekracza dwukrotnej wartości błędu średniego pomiaru przewidzianego dla modernizowanej osnowy szczegółowej.

Rozdział 7 Szczegółowa wysokościowa osnowa geodezyjna
6. Linie przewidziane do adaptacji powinny w całości lub w części spełniać następujące kryteria:
1) rodzaje znaków wysokościowych i ich rozmieszczenie powinny odpowiadać kryteriom właściwym dla osnowy szczegółowej;
2) archiwalne pomiary niwelacyjne powinny spełniać wymagania dokładnościowe właściwe dla osnowy szczegółowej;
3) od pomiaru linii nie upłynęło więcej niż 20 lat.



WYTYCZNE TECHNICZNE G-4.1 : 2007
POMIARY SYTUACYJNE I WYSOKOŚCIOWE METODAMI BEZPOŚREDNIMI
§ 10 Pomiar
6. W przypadku adaptacji wyników pomiarów z osnów dawnych do nowo mierzonej osnowy sytuacyjnej należy dokonać pomiaru sprawdzającego, obejmującego pomiar wybranych boków i kątów, przy czym różnice pomiędzy pomiarem sprawdzającym a pierwotnym powinny być:
1) dla pomiaru kątów ? ? d ? 2m , gdzie ? m – błąd średni pomiaru kąta;
2) dla pomiaru boków l d d ? 2m , gdzie d m – błąd średni pomiaru odległości.

Mnie też męczy ten temat, czy różnice pomiędzy pomiarem sprawdzającym, a pierwotnym powinny być mniejsze/równe średnim błędom pomiaru boków 0,01 m + 0,01 m/km i kątów 0,0030 g lub podwójnym wartością (zgodnie z G4). Zastanawiam się czy odpowiedź z zarysu podana przez Brook wynika z tego, że dokładność osnowy pomiarowej zwiększyła się 2-krotnie po wprowadzeniu gniota?

Ja bym jeszcze dodała do tego pytania o wysokościowej osnowie pomiarowej, bo nie jest powiedziane, że chodzi o sytuacyjną
Par. 23 ze standardów

//edit by support
nie [wiki]Artykuł[/wiki] tylko [wiki]Paragraf[/wiki] bardzo proszę stosować się do tych zasad.

Dlatego tak ciężko zaadaptować wyniki ze starych osnów  .
   A tak poważnie jaki jest sens powoływania się na stare przepisy (instrukcje), w tym przypadku, skoro są nowe ? pytam pod kątem egzaminu, co będzie respektowane ?
sYsTEM połączył wiadomości: Piątek 17 Styczeń 2014, 19:34:38

Cytat: rafal87301 w Czwartek 16 Styczeń 2014, 12:38:44
Jeżeli przyjmiemy że różnice pomiędzy pomiarem sprawdzającym a pierwotnym powinny być mniejsze/równe średnim błędom pomiaru boków 0,01 m + 0,01 m/km i kątów 0,0030 g to oznacza że są większe wymagania w stosunku do osnowy pomiarowej niż szczegółowej

tak by wynikało z przepisu prawa

Jeżeli przyjmiemy że różnice pomiędzy pomiarem sprawdzającym a pierwotnym powinny być mniejsze/równe średnim błędom pomiaru boków 0,01 m + 0,01 m/km i kątów 0,0030 g to oznacza że są większe wymagania w stosunku do osnowy pomiarowej niż szczegółowej

rafal87301 odpowiedź jest z zarysu i to pytanie padło niedawno....
nie wiem czy przywołanie tego zapisu z instrukcji będzie dobre....

Cytat: Brook w Środa 27 Listopad 2013, 20:14:42
Jakie pomiary sprawdzające należy wykonać w przypadku adaptacji wyników pomiaru osnów dawnych? Proszę podać jakimi metodami wyznacza się punkty osnowy pomiarowej.

Zarys odpowiedzi
W przypadku adaptacji wyników pomiarów z osnów dawnych do nowo mierzonej osnowy pomiarowej należy dokonać pomiaru sprawdzającego, obejmującego pomiar wybranych boków i kątów, przy czym różnice pomiędzy pomiarem sprawdzającym a pierwotnym powinny być mniejsze/równe średnim błędom pomiaru boków 0,01 m + 0,01 m/km i kątów 0,0030 ^g
Punkty osnowy pomiarowej wyznacza się z zasady metodami:
a) poligonizacji (ciągi sytuacyjne)
b) aerotriangulacji
c) wcięć kątowych, liniowych i kątowo-liniowych
d) sieci modularnych
e) precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS
Na bokach sieci osnowy szczegółowej można zakładać punkty posiłkowe, stanowiące początek lub koniec ciągu sytuacyjnego lub linii pomiarowej.
Linie pomiarowe służące do pomiaru szczegółów terenowych II i III grupy dokładnościowej metodą domiarów prostokątnych mogą być oparte na punktach sytuacyjnych I grupy dokładnościowej, jednoznacznie zidentyfikowanych w terenie i na mapie lub na zdjęciu fotogrametrycznym.

Podstawa prawna:
Rozp. MSWiA w spr. standardów z 09.11.2011 r. §17

Różnice pomiędzy pomiarem sprawdzającym a pierwotnym powinny być:
dla pomiaru kątów d_k=<2m_k czyli 2*30^cc
dla pomiaru boków d_l=< 2*m_d czyli 2*0,01m
Instrukcja G4.1

Hej!
Mogłabyś zdradzić skąd pochodzi ten zarys?
Co do osnowy szczegółowej to:

Cytat27
Do wyrównania sieci mogą być adaptowane obserwacje z dawnych pomiarów, których
błąd średni nie przekracza dwukrotnej wartości błędu średniego pomiaru przewidzianego
dla modernizowanej osnowy szczegółowej

Cytat20
W pomiarach sieci poligonowej należy wykorzystać instrumenty geodezyjne zapewniające
średni błąd pomiaru kierunku mniejszy niż 20cc. Średni błąd pomiaru długości nie
powinien być większy niż 0,01 m. Przy pomiarze ciągów poligonowych zalecana jest
metoda trzech statywów

Podst.
Rozp: w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych

Co do osnowy pomiarowej, to nie mogę znaleźć jednoznacznych przepisów ...
(Założyłem osobny temat)

 Jakie pomiary sprawdzające należy wykonać w przypadku adaptacji wyników pomiaru osnów dawnych? Proszę podać jakimi metodami wyznacza się punkty osnowy pomiarowej.

Zarys odpowiedzi
W przypadku adaptacji wyników pomiarów z osnów dawnych do nowo mierzonej osnowy pomiarowej należy dokonać pomiaru sprawdzającego, obejmującego pomiar wybranych boków i kątów, przy czym różnice pomiędzy pomiarem sprawdzającym a pierwotnym powinny być mniejsze/równe średnim błędom pomiaru boków 0,01 m + 0,01 m/km i kątów 0,0030 ^g
Punkty osnowy pomiarowej wyznacza się z zasady metodami:
a) poligonizacji (ciągi sytuacyjne)
b) aerotriangulacji
c) wcięć kątowych, liniowych i kątowo-liniowych
d) sieci modularnych
e) precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS
Na bokach sieci osnowy szczegółowej można zakładać punkty posiłkowe, stanowiące początek lub koniec ciągu sytuacyjnego lub linii pomiarowej.
Linie pomiarowe służące do pomiaru szczegółów terenowych II i III grupy dokładnościowej metodą domiarów prostokątnych mogą być oparte na punktach sytuacyjnych I grupy dokładnościowej, jednoznacznie zidentyfikowanych w terenie i na mapie lub na zdjęciu fotogrametrycznym.

Podstawa prawna:
Rozp. MSWiA w spr. standardów z 09.11.2011 r. §17