Jeżeli to jest pytanie na zakres 1 to z rozporządzenia o standardach napisałbym ten paragraf:
§ 33. 1. Geodezyjny sytuacyjny pomiar terenowy metodą biegunową wykonuje się przez określenie:
1) kierunku prostej wyznaczonej przez stanowisko instrumentu i mierzony szczegół terenowy;
2) odległości między stanowiskiem instrumentu a mierzonym szczegółem terenowym.
2. Dokładność wyznaczenia szczegółu terenowego lub pikiety pomierzonej metodą biegunową (mP(pom)) określa się według wzoru: 
Pierwiastek((md)2 + (d)2*(ma)2)
w którym:
d — oznacza pomierzoną odległość do szczegółu terenowego lub pikiety,
md — oznacza wartość błędu średniego pomiaru odległości,
ma — oznacza wartość błędu średniego pomiaru kąta.

Więcej o dokładności tyczenia metodą biegunową można napisać wykorzystując pomocniczą wytyczną techniczną g3-1:2007-  par.21

Na odpowiedź na to pytanie nie pisałbym o dokładności tyczenia( parametry k i r oraz graniczna odchyłka- to są parametry do uwzględnienia przy tyczeniu z osnowy budowlano-montażowej).
Pozostałe treści są ok.

Podstawy prawne:
1.Rozporządzenie o standardach....z dnia 9.11.11
2.Wytyczne techniczne g3-1:2007 - ja na egzaminie napisałem pomocnicza instrukcja, pomocnicze wytyczne
3.Norma taką jak napisałeś

dostałem 15pkt za opisówkę, pozostali myśle że też tyle mieli, nie dopytywałem się poszczególnej punktacji, chciałem mieć już egzamin za sobą - najlepiej chyba napisał kolega z Sosnowca na 17pkt
pyt1 o zasadach dowiązania osnowy lokalnej do poziomej osnowy realizacyjnej i kryteria dokładności
rozporzadzenie  o standardach...9.11.11 art.52 i par 6.3 g3.1- zasady dowiązania
kryterium dokładności- par 11.2 i 11.3 g3.1
pyt2 o kominach- z głowy i mpc
pyt3 art 25 i 26 prawo budowlane plus przykłady z głowy

dopiero wróciłem z egzaminu, zdawałem na 4, pozytywnie.
Ogólnie zdało 8 osób. 5 osób na 4, 1 na dwójkę( kolega z Olsztyna co najlepiej zdał opisówkę, wchodził jako 10 osoba) i 2 na jedynkę (kolega wchodzący jako 7 i koleżanka jako 8 osoba)
Egzamin skończył się przed 19, na czwórkę pytania zadawał Przewodniczący, p.Kasprzak i pan z Nowego Sącza (jeżeli to był Pan siedzący najbardziej po lewej stronie). O ile pytania p.Przewodniczącego i p. z Nowego Sącza były krótkie i zwięzłe to pytania p.K. były z 'jego dopowiedzeniami', drążył temat szukając dziury w całym, łapiąc za słówka.Pytania na ustnym- technologia budowy mostu wantowego, metody pomiaru robót ziemnych podczas budowy drogi (wymienić, jaki sprzęt, jaka dokładność, interpretacja wyników), rola inspektora nadzoru na budowie- podstawy prawne.
Stresu bardzo dużo, szczególnie jak trzy pierwsze osoby nie zdały i jak się wchodziło jako przedostatni.
Rada dla zdających i kompletujących dokumenty- pisać to co się robiło bo akutat ta komisja pytała z robót zawartych w opisach praktyk.

Na to pytanie napisałbym taką odpowiedź
Art13a o drogach publicznych:
Zadania w zakresie budowy i eksploatacji autostrad i dróg ekspresowych mogą być realizowane:
-na zasad ogólnych określonych w ustawie o drogach publicznych
-na zasadach określonych w przepisach o autostradach płatanych,

ustawa o autostradach płatnych została zmieniona, tj do jej treści zostało dopisanych/ skreslonych parę art. ale dalej obowiązuje, także odpowiedzia na pytanie są:
art1a tej ustawy - kto buduje i ekploatuje
art18- kto opiniuje wnioski o lokalizacje autostrady
art 61 i 63 umowa o budowę i ekploatację

Jeśli autostrada jest drogą krajową to można również zastosować ustawę o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych- art 11a-punkt 1, art 11d, art11f,

Inne sugestie? Po co , napisałeś wszystko, ew na upartego norma 4463-3, etap 3.4.1 i 3.4.2 oraz
g3 par 40- zresztą to jest to samo co w g3.1:2007 par 30

skrypt Kopiejewskiego, dostępny jako rozdziały na ogólnodostępnym portalu z wymianą plików

źródło- zasady realizacji procesu inwestycyjnego. Na wiele pytań z "zestawienia pytań opisowych na 4' nie byłem w stanie podać podstawy prawnej z braku odpowiednich norm przedstawionych w wykazie przepisów na uprawnienia zawodowe. Tak więc tu bym jako podstawę prawną napisał par 4.3, 15 i 51 z rozporządzenia o standardach technicznych, a reszta to z wiedzy książkowej.

ustawa o gospodarce nieruchomościami:
Art. 124. 1. Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez
udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeśli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości
nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
1a. W przypadkach określonych w art. 108 Kodeksu postępowania administracyjnego lub uzasadnionych ważnym interesem gospodarczym starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, na wniosek podmiotu, który będzie realizował cel publiczny, udziela, w drodze decyzji, zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości po wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 1. Decyzji o niezwłocznym zajęciu nieruchomości nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

można dopisać jeszcze załącznik A z tej normy oraz par 19 z rozporządzenia w sprawie standardów...-:
§ 19. 1. Punkty pomiarowej osnowy sytuacyjnej, o ile nie stanowią trwałych, jednoznacznych elementów sytuacyjnych, markuje się na gruncie w sposób zapewniający jednoznaczne oznaczenie tych punktów w terenie, jeżeli jest to niezbędne do wykonywania pomiarów.
2. Do markowania można użyć w szczególności: pali drewnianych, rurek metalowych lub ceramicznych, bolców, trzpieni metalowych, znaków z tworzyw sztucznych oraz znaków wyrytych lub namalowanych.
3. Przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych, których rezultaty wykorzystywane będą w rozpoczętym lub przewidywanym procesie inwestycyjnym albo do przekształcenia struktury własnościowej, punkty pomiarowej osnowy sytuacyjnej, o ile nie stanowią trwałych, jednoznacznych elementów sytuacyjnych, podlegają stabilizacji w sposób zapewniający jednoznaczne ich oznaczenie w terenie w okresie tych przedsięwzięć.
4. Do stabilizacji można użyć: znaków z kamienia, betonu lub tworzyw sztucznych, a w przypadku nawierzchni utwardzonych — bolców, trzpieni lub prętów, o długości zapewniającej trwałość stabilizacji.
5. Informacje o położeniu i sposobie stabilizacji punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej, o których mowa w ust. 3, przedstawia się na opisach topograficznych, umożliwiających odszukanie i zidentyfikowanie tych punktów.

Tyczenie wskaźników osi konstrukcyjnych na kondygnacjach powtarzalnych realizuje się przy
zastosowaniu dwóch rodzajów osnów:
- osnowy budowlano – montażowej zewnętrznej, gdzie stosuje się metody:
- metodę rzutowania,
- metodę prostej odniesienia,
- osnowy budowlano montażowej wewnętrznej, gdzie stosuje się metody:
- prostokąta podstawowego,
- bazy tyczenia.

Tyczenie wskaźników można realizować metodą pomiarów GPS przy wykorzystaniu zarówno osnów zewnętrznych oraz wewnętrznych.

Tyczenie wskaźników osi konstrukcyjnych wykonywane jest zawsze w dwóch etapach:
Pierwszy etap realizowany jest po wykonaniu wpasowania osi konstrukcyjnych na stan zerowy i polega przede wszystkim na założeniu osnowy realizacyjnej służącej do wykonywania powtarzalnych etapów zasadniczych oraz na wykonaniu niezbędnych pomiarów przygotowawczych.
Drugi etap polega na właściwym, powtarzalnym realizowaniu zespołu czynności pomiarowych niezbędnych dla przeniesienia osi konstrukcyjnych na kolejne piętra realizowane budowli.

Metoda rzutowania:
Warunki stosowania: znaczna dostępność placu budowy w odległościach równych, co najmniej wysokości budynku. Niski stan zerowy umożliwiający wytyczenie osnowy ponad konstrukcją fundamentów.
Etap pierwszy: Założenie punktów osnowy realizacyjnej na przedłużeniach osi konstrukcyjnych w odległościach równych, co najmniej wysokości budynku. Zaznaczenie kierunków osi na fundamentach budowli i jeżeli jest to możliwe na trwałych obiektach po przeciwległej dla obiektu stronie.
Etap drugi: Tyczenie osi konstrukcyjnych na kolejnych kondygnacjach przy zastosowaniu metody rzutowania, realizowanej koniecznie w dwóch położeniach lunety w odniesieniu do punktów zaznaczonych na stanie zerowym. Kontrola wzajemnego położenia punktów osi konstrukcyjnych.
Metoda dokładna, dla której błąd pomiaru rośnie wraz z wysokością budynku i wynika przede wszystkim z błędu inklinacji.

Metoda prostej odniesienia:
Warunki stosowania: znaczna dostępność placu budowy w odległościach równych, co najmniej wysokości budynku. Wysokość stanu zerowego dowolna.
Etap pierwszy: Założenie punktów osnowy realizacyjnej na prostych równoległych do osi konstrukcyjnych przesuniętych poza budynek na odległości np.: 1m. Przesunięcie realizowane jest przy zastosowaniu łat wyposażonych w libellę oraz tarczę celowniczą oddaloną od punktu zerowego łaty (przykładanego do osi konstrukcyjnej) o wartość 1 m.
Etap drugi: Tyczenie osi konstrukcyjnych na kolejnych kondygnacjach przy zastosowaniu metody rzutowania, realizowanej koniecznie w dwóch położeniach lunety w odniesieniu do przeciwległych punktów osnowy. Kontrola wzajemnego położenia punktów osi konstrukcyjnych.
Metoda mniej dokładna od metody rzutowania, bardziej pracochłonna i mniej bezpieczna, dla której błąd pomiaru rośnie wraz z wysokością budynku i wynika przede wszystkim z błędu inklinacji oraz ze staranności przykładania łaty.

Metoda prostokąta podstawowego
Warunki stosowania: metoda stosowana przy ograniczonym dostępie do placu budowy, dla jej realizacji wymagane jest występowanie przynajmniej czterech otworów w stropach kondygnacji piwnicznej oraz kondygnacji powtarzalnych.
Etap pierwszy: Założenie minimum 4 punktów osnowy realizacyjnej usytuowanych nad (pod) otworami technologicznymi stropów. Wykonanie pomiarów z poszczególnych stanowisk metodą biegunową do punktów przecięć osi konstrukcyjnych w nawiązaniu do pozostałych stanowisk osnowy.
Etap drugi: Wyznaczanie punktów osnowy na poszczególnych kondygnacjach poprzez centrowanie przez otwory w stropach przy zastosowaniu pionowników optycznych. Odtworzenie i kontrola kształtu osnowy. Wytyczenie punktów przecięć osi konstrukcyjnych metodą biegunową przynajmniej z dwóch punktów osnowy. Kontrola wzajemnego położenia punktów osi konstrukcyjnych.
Metoda mniej dokładna od metody rzutowania i metody prostej odniesienia, w której błędy nakładają się w wyniku kolejnego przenoszenia punktów osnowy na wyższe kondygnacje.
Metoda mniej bezpieczna wymagająca posługiwania się instrumentami geodezyjnymi bezpośrednio na wznoszonym obiekcie.

Metoda bazy tyczenia
Warunki stosowania: metod stosowana w przypadku braku otworów technologicznych i wymagającą wykucia przynajmniej dwóch otworów.
Etap pierwszy: Założenie minimum 2 punktów osnowy realizacyjnej usytuowanych nad (pod) otworami technologicznymi stropów (założenie bazy). Wykonanie pomiarów z obu stanowisk metodą biegunową do punktów przecięć osi konstrukcyjnych w nawiązaniu do drugiego stanowiska osnowy. Wykonanie dodatkowych pomiarów na punkty kierunkowe widoczne z każdej kondygnacji.
Etap drugi: Wyznaczanie punktów osnowy na poszczególnych kondygnacjach poprzez centrowanie przez otwory w stropach przy zastosowaniu pionowników optycznych. Odtworzenie i kontrola kształtu osnowy. Wytyczenie punktów przecięć osi konstrukcyjnych metodą biegunową przynajmniej z obu punktów osnowy. Kontrola wzajemnego położenia punktów osi konstrukcyjnych.
Metoda jeszcze mniej dokładna od powyższych, w której błędy nakładają się w wyniku kolejnego przenoszenia punktów osnowy na wyższe kondygnacje. Metoda mniej bezpieczna wymagająca posługiwania się instrumentami geodezyjnymi bezpośrednio na wznoszonym obiekcie.

Podobne pytanie: Na czym polega specyfika badania przemieszczeń o charakterze bezwględnym np dla zapory?
ODP. Podstawa prawna (g-3)
Do zakresu pomiaru odkształceń bezwzględnych należy włączyć określenie układu odniesienia, a w szczególności identyfikację stałych punktów i innych elementów osnowy. Składowe przemieszczeń punktów liczymy z ortokartezjańskiego układu współrzednych (układu odniesieina). Jeżeli podczas całego okresu badań układ ten zachowuje nie zmienione położenie w przestrzeni, to przemieszczenia punktów obiektu mają charakter bezwzględny. Stałość układu można zapewnić wiążąc go za pośrednictwem sieci geodezyjnych ze stałymi punktami odniesienia założonymi w strefie terenu nie podlegającego ruchom. Dla zapór wodnych stosujemy sieci trygonometryczne pełne składające się z punktów kontrolowanych reprezentujących badany obiekt oraz punktów stanowiących swojego rodzaju osnowę geodezyjną dla wyznaczenia przemieszczeń punktów kontrolowanych (punkty orientacyjne, kontrolne i  stanowiska obserwacyjne). Identyfikacje punktów stałych można wykonać drogą wielokrotnego wyrównania różnic z pomiarów okresowych lub metodą transormacji zniekształconych przemieszczeń.

To, czyli GG-00.11.02 plus
-G3.1 Osnowy realizacyjne- załącznik 7 " Tereny kolejowe i drogowe- założenie osnowy wydłużonej, par 6 pkt 8.5 sieć wydłużona:
a)sieć poligonowa
b)w formie łańcuchów figur mikrotriangulacji
Dopisałbym jeszcze o tym, że w pierwszej kolejności zakładany osnowę budowlano- montażową dla obiektu mostowego z istniejącej osnowy geodezyjnej a później zakładamy osnowę realizacyjną.
-rozporządzenie 9.11.11 w sprawie standardów technicznych.... par51-55 podstawa prawna

Ja bym napisał z prawa budowlanego art62 - szczególnie że treść pytania jest tam zawarta

-prawo budowlane art43, art57 ust1 pkt5
-prawo geodezyjne art 27 pkt 2 i 3
-norma 4463-3 par3.5 etap5 Zakończenie budowy
ew gg-00.12.01 Pomiar powykonawczy zrealizowanych drogowych obiektów budowlanych- 5.4.2 Skomplementowanie dokumentacji geodezyjno- kartograficznej
pomiary dodatkowe:
g3 - par1.4, 17.3, 17.4, 33,36

odpowiedź ze strony GUGIK:
9. Proszę podać jakie typowe pomiary kontrolne należy wykonać dla:
a) suwnic pomostowych,
b) kominów przemysłowych,
Zarys odpowiedzi
Ad. a) Typowe pomiary kontrolne przy obsłudze geodezyjnej suwnic pomostowych to pomiary:
• rozstawu szyn,
• różnicy poziomu główek szyn,
• odchyleń osi szyn od prostej w płaszczyźnie poziomej,
• pochyleń wzdłużnych szyn (różnica wysokości główek szyn w przekroju podłużnym),
• przesunięć osi szyn względem belki podsuwnicowej,
• pochyleń poprzecznych szyn,
• krzywizn główki szyny (powierzchni tocznej) w kierunku wzdłużnym na odcinku 2 m,
• krzywizn osi szyny w kierunku wzdłużnym na odcinku 2m,
• wzajemnego przesunięcia styku sąsiednich szyn w poziomie i w pionie,
• wzajemnego przesunięcia odbojnicy w kierunku jazdy suwnicy

Ad. b) Pomiary kontrolne przy obsłudze geodezyjnej kominów przemysłowych to pomiary:
• zakończonych robót ziemnych,
• zgodności położenia fundamentów,
• górnej powierzchni fundamentów,
• pionowości trzonu komina.
Podstawa prawna:
Instrukcja techniczna G-3 Geodezyjna obsługa inwestycji.
Polska norma PN-91/M-45457 tory jezdne suwnic pomostowych.( brak w podstawie prawnej nie stanowi błędu)