Rozbieram na części pierwsze rozporządzenie ws standardów i mam wątpliwości czy dobrze rozumiem taką sprawę:
2. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej. - to jest zrozumiałe
3. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,05 m względem najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej - tu zaczyna się mój problem, bo to tej pory myślałam, że w liczbie 0,05 chodzi o błąd wysokości, jednak tu jasno napisane jest, że chodzi o błąd położenia, który ma definicję:
4. Błąd średni wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej wykorzystywanej do określenia wysokości szczegółów terenowych, o których mowa w § 35 ust. 2 pkt 2 lit. a i b, nie może być większy niż 0,02 m.
Czy z tego wynika, że punkty osnowy pomiarowej wysokościowej muszą spełniać warunek dokładności położenia poziomego zawsze, a położenie pionowe musi spełniać warunek tylko przy pomiarze kanalizacji?
Na logikę w w punkcie 3 powinien być błąd wysokości, bo przecież mogę założyć osnowę będącą tylko osnową wysokościową i nie przejmować się poziomym położeniem punktów (np. przy wyznaczaniu reperów roboczych)
Co o tym sądzicie? Jeśli błądzę w swoim rozumowaniu to wyprowadźcie mnie z błedu
2. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej. - to jest zrozumiałe
3. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,05 m względem najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej - tu zaczyna się mój problem, bo to tej pory myślałam, że w liczbie 0,05 chodzi o błąd wysokości, jednak tu jasno napisane jest, że chodzi o błąd położenia, który ma definicję:
- błędzie średnim położenia punktu — rozumie się przez to pierwiastek z sumy kwadratów błędów średnich współrzędnych płaskich prostokątnych, przy założeniu normalnego rozkładu błędów położenia punktów o prawdopodobieństwie nie mniejszym niż 0,68;
4. Błąd średni wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej wykorzystywanej do określenia wysokości szczegółów terenowych, o których mowa w § 35 ust. 2 pkt 2 lit. a i b, nie może być większy niż 0,02 m.
Czy z tego wynika, że punkty osnowy pomiarowej wysokościowej muszą spełniać warunek dokładności położenia poziomego zawsze, a położenie pionowe musi spełniać warunek tylko przy pomiarze kanalizacji?
Na logikę w w punkcie 3 powinien być błąd wysokości, bo przecież mogę założyć osnowę będącą tylko osnową wysokościową i nie przejmować się poziomym położeniem punktów (np. przy wyznaczaniu reperów roboczych)
Co o tym sądzicie? Jeśli błądzę w swoim rozumowaniu to wyprowadźcie mnie z błedu