Jako jedną z pierwszych czynności przy obsłudze geodezyjnej trasy drogowej jest jej geodezyjne opracowanie, składające się z kilku etapów:
a) wyznaczenie w terenie położenia punktu początkowego i końcowego projektowanego odcinka trasy oraz położenie wszystkich punktów załamań głównych kierunków trasy, tzw. punktów wierzchołkowych. Następnie wykonanie pomiaru długości poszczególnych odcinków kierunków głównych trasy oraz pomiar kątów na punktach załamań trasy, tzw. kątów zwrotu stycznych.
b) Szczegółowe opracowanie poszczególnych krzywych bądź ich zespołów
c) wyznaczenie kilometrażu wszystkich punktów trasy oraz określenie niezbędnych miar do realizacji obiektów towarzyszących takich jak: przepusty, wiadukty, przejazdy kolejowe i inne.
d) opracowania wysokościowego trasy, polegającego na wykonaniu projektu niwelety wraz z obliczeniem łuków pionowych oraz wykonaniu przekrojów poprzecznych projektowanej trasy będących między innymi podstawą do późniejszego obliczenia objętości robót ziemnych.
Wyniki geodezyjnego opracowania dokumentów których mowa w § 55, utrwala się w szkicu dokumentacyjnym, na którego treść składają się:
1) dane dotyczące osnowy realizacyjnej;
2) rysunek istniejących w terenie obiektów powierzchniowych mających znaczenie w procesie
tyczenia;
3) rysunek istniejących w terenie obiektów podziemnego uzbrojenia mających znaczenie w procesie tyczenia;
4) dane niezbędne do wytyczenia projektowanych obiektów, w tym dane obliczone;
5) miary kontrolne;
6) współrzędne punktów głównych, punktów osiowych punktów charakterystycznych obiektu,
punktów przecięcia projektowanych elementów sieci uzbrojenia terenu z elementami istniejącej
sieci, obliczone w wyniku geodezyjnego opracowania projektu.
Geodezyjne pomiary sytuacyjne i wysokościowe wykonuje się w oparciu o punkty poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej. Przy obsłudze budowy trasy drogowej w przypadku, gdy gęstość punktów osnów geodezyjnych jest niewystarczająca do wykonania geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego i wysokościowego, osnowy te zagęszcza się osnową realizacyjną.
Geodezyjne tyczenie osi trasy wykonuje się metodami: biegunową, ortogonalną, wcięć (Kątowych, liniowych, kątowo-liniowych), precyzyjnego pozycjonowania.
Pomiary wysokościowe wykonuje się metodami niwelacji: satelitarnej, trygonometrycznej, geometrycznej i metodą skaningu laserowego.
Dokładność tyczenia elementów osi trasy musi spełniać kryteria dokładnościowe zawarte w standardach wykonywania prac i specyfikacji projektu budowy drogi. Miarą dokładności tyczenia jest średni błąd tyczenia m_t=M_t/r
M_t jest to graniczny błąd tyczenia ustalony przez wykonawcę, r jest współczynnikiem, którego wartość zależy od stopnia przypadkowości błędów tyczenia. Wyniki tyczenia utrwala się na szkicu tyczenia zawierającym: par 59 standardy.
coś nie pasuje mi to pytanie-co tu można jeszcze dodać proszę państwa?
a) wyznaczenie w terenie położenia punktu początkowego i końcowego projektowanego odcinka trasy oraz położenie wszystkich punktów załamań głównych kierunków trasy, tzw. punktów wierzchołkowych. Następnie wykonanie pomiaru długości poszczególnych odcinków kierunków głównych trasy oraz pomiar kątów na punktach załamań trasy, tzw. kątów zwrotu stycznych.
b) Szczegółowe opracowanie poszczególnych krzywych bądź ich zespołów
c) wyznaczenie kilometrażu wszystkich punktów trasy oraz określenie niezbędnych miar do realizacji obiektów towarzyszących takich jak: przepusty, wiadukty, przejazdy kolejowe i inne.
d) opracowania wysokościowego trasy, polegającego na wykonaniu projektu niwelety wraz z obliczeniem łuków pionowych oraz wykonaniu przekrojów poprzecznych projektowanej trasy będących między innymi podstawą do późniejszego obliczenia objętości robót ziemnych.
Wyniki geodezyjnego opracowania dokumentów których mowa w § 55, utrwala się w szkicu dokumentacyjnym, na którego treść składają się:
1) dane dotyczące osnowy realizacyjnej;
2) rysunek istniejących w terenie obiektów powierzchniowych mających znaczenie w procesie
tyczenia;
3) rysunek istniejących w terenie obiektów podziemnego uzbrojenia mających znaczenie w procesie tyczenia;
4) dane niezbędne do wytyczenia projektowanych obiektów, w tym dane obliczone;
5) miary kontrolne;
6) współrzędne punktów głównych, punktów osiowych punktów charakterystycznych obiektu,
punktów przecięcia projektowanych elementów sieci uzbrojenia terenu z elementami istniejącej
sieci, obliczone w wyniku geodezyjnego opracowania projektu.
Geodezyjne pomiary sytuacyjne i wysokościowe wykonuje się w oparciu o punkty poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej. Przy obsłudze budowy trasy drogowej w przypadku, gdy gęstość punktów osnów geodezyjnych jest niewystarczająca do wykonania geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego i wysokościowego, osnowy te zagęszcza się osnową realizacyjną.
Geodezyjne tyczenie osi trasy wykonuje się metodami: biegunową, ortogonalną, wcięć (Kątowych, liniowych, kątowo-liniowych), precyzyjnego pozycjonowania.
Pomiary wysokościowe wykonuje się metodami niwelacji: satelitarnej, trygonometrycznej, geometrycznej i metodą skaningu laserowego.
Dokładność tyczenia elementów osi trasy musi spełniać kryteria dokładnościowe zawarte w standardach wykonywania prac i specyfikacji projektu budowy drogi. Miarą dokładności tyczenia jest średni błąd tyczenia m_t=M_t/r
M_t jest to graniczny błąd tyczenia ustalony przez wykonawcę, r jest współczynnikiem, którego wartość zależy od stopnia przypadkowości błędów tyczenia. Wyniki tyczenia utrwala się na szkicu tyczenia zawierającym: par 59 standardy.
coś nie pasuje mi to pytanie-co tu można jeszcze dodać proszę państwa?
jak ktoś może to proszę o podpowiedź gdzie chociaż mogę coś znaleźć na ten temat?
. Trudniej jest w wojewódzkim urzędzie pracy, ale i jednocześnie większe pieniądze wchodzą w grę 
