...nie wiem gdzie widzisz śnieg ale ja za oknem mam słoneczko

...jak dla mnie nie można doszukiwać się "drugiego dna" w pytaniu...strata czasu  na egzaminie...trzeba odpowiadać tylko na zadane pytanie ( wiele użytkowników forum pisze o tym że miało takie podejście  i zdawali - osobiście na jednym z egzaminów przewodniczący wyraźnie powiedział "proszę o odpowiedzi tylko na treść pytań")...i tutaj pomimo wielu racji decydujące jest "przyjęcia granic" i tego trzeba się trzymać .
Można a nawet trzeba dodać jakąś informację od siebie na temat "pouczenia" -wyjaśnienia właścicielowi w jaki sposób to będzie zrobione i jakie mogą wystąpić późniejsze problemy oraz dodatkowo przedstawić mu opcję jak wg nas należy to wykonać aby uniknąć przyszłościowych problemów z granicami .

       

Współwłaściciele mający łącznie 51% udziałów w nieruchomości przewidzianej w miejscowym planie zagospodarowania miejscowego pod budownictwo mieszkaniowe pragną dokonać jej podziału. Jednak trzeci współwłaściciel nie wyraża zgody na podział. Czy dwaj współwłaściciele mogą osiągnąć swój cel na drodze administracyjnej i w jaki sposób?

KC

Cytat
Art. 199. Do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Art. 204. Większość współwłaścicieli oblicza się według wielkości udziałów.

UGN

Cytat
Art. 96. 1. Podziału nieruchomości dokonuje się na podstawie decyzji wójta, burmistrza albo prezydenta miasta zatwierdzającej podział.
1a. W odniesieniu do nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się po uzyskaniu pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na podział tej nieruchomości.
2. W przypadku gdy o podziale nieruchomości orzeka sąd, nie wydaje się decyzji, o której mowa w ust. 1, i pozwolenia, o którym mowa w ust. 1a. Jeżeli podział nieruchomości jest uzależniony od ustaleń planu miejscowego, a w razie braku planu – od warunków określonych w art. 94 ust. 1 i 2, sąd zasięga opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta), a w odniesieniu do nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków także opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków. Do opinii tych nie stosuje się art. 93 ust. 5.

Art. 97.
2. Jeżeli nieruchomość jest przedmiotem współwłasności lub współużytkowania wieczystego, podziału można dokonać na wniosek wszystkich współwłaścicieli albo współużytkowników wieczystych. Przepis art. 199 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio.
4. Decyzja lub orzeczenie sądu, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej oraz w katastrze nieruchomości.

...jakieś propozycje na drogę administracyjną???
...zniesienie współwłasności???
...podział z urzędu Podział z UGN ??
[xquote]4. W przypadkach, o których mowa w art. 95 pkt 3–5, podziału nieruchomości można dokonać z urzędu albo na wniosek odpowiednio starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, zarządu powiatu albo zarządu województwa.[/xquote]

W trakcie regulowania stanu prawnego gruntów zajętych przed 01 stycznia 1999r pod drogę publiczną okazało się, że w liniach rozgraniczających drogi znalazła się jedynie część dotychczasowej działki ewidencyjnej, a zatem nastąpił jej podział. Proszę wyjaśnić, kto i dla kogo wykonuje taki podział oraz kto i w jakim dokumencie ten podział zatwierdza?

Proponuje:
ustawy reformujące administrację publiczną

CytatArt. 73.1. Nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem.

O drogach publicznych

CytatArt. 1. Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.
Art. 2. 1. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:
1) drogi krajowe;
2) drogi wojewódzkie;
3) drogi powiatowe;
4) drogi gminne.
2. Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi.
3. Drogi publiczne ze względów funkcjonalno-technicznych dzielą się na klasy określone w warunkach technicznych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.2)), jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie.
Art. 2a. 1. Drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa.
2. Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

1) kto - geodeta posiadający uprawnienia zawodowe z zakresu 2


PGiK

CytatArt. 43. Uprawnienia zawodowe nadaje się w następujących zakresach: 
2) rozgraniczanie i podziały nieruchomości (gruntów) oraz sporządzanie dokumentacji do celów prawnych;

2) dla kogo - na wnioskiem o uregulowanie stanu prawnego drogi: dla zarządca drogi


W sprawie podziałów

Cytat§ 2. 1. Postępowanie o podział nieruchomości prowadzi się na wniosek lub z urzędu.
2. Wniosek o podział nieruchomości składa się do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.
3. W przypadku dokonywania podziałów nieruchomości, o których mowa w art. 93 ust. 2a i art. 95, we
wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy wskazać cel dokonania podziału nieruchomości.

UGN

CytatArt. 95. Niezależnie od ustaleń planu miejscowego, a w przypadku braku planu niezależnie od decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podział nieruchomości może nastąpić w celu:
3) wydzielenia części nieruchomości, której własność lub użytkowanie wieczyste zostały nabyte z mocy prawa;

Art. 97. 4. W przypadkach, o których mowa w art. 95 pkt 3–5, podziału nieruchomości można dokonać z urzędu albo na wniosek odpowiednio starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, zarządu powiatu albo zarządu województwa.

Art. 98. 1. Działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe – z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

O drogach publicznych

CytatArt. 19. 2. Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:
1) krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2) wojewódzkich – zarząd województwa;
3) powiatowych – zarząd powiatu;
4) gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
3. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad jest zarządcą autostrady wybudowanej na zasadach określonych w ustawie do czasu przekazania jej, w drodze porozumienia, spółce, z którą zawarto umowę o budowę i eksploatację albo wyłącznie eksploatację autostrady. Spółka pełni funkcję zarządcy autostrady płatnej na warunkach określonych w umowie o budowę i eksploatację albo wyłącznie
5. W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta.
8. Drogowa spółka specjalnego przeznaczenia pełni funkcję zarządcy drogi krajowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 stycznia 2007 r. o drogowych spółkach specjalnego przeznaczenia oraz umowie, o której mowa w art. 6 ust. 1 tej ustawy.

3) kto zatwierdza: wojewoda

Cytat3. Podstawą do ujawnienia w księdze wieczystej przejścia na własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego nieruchomości, o których mowa w ust. 1, jest ostateczna decyzja wojewody.
3a. Jeżeli istnieje konieczność określenia granic nieruchomości, które przeszły na własność Skarbu Państwa lub własność jednostek samorządu terytorialnego, wydając decyzję, o której mowa w ust. 3, nie wydaje się decyzji o podziale nieruchomości.

Pełne pytanie brzmi tak:
Z jakim dniem grunty nie będące własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, a zajęte pod drogi publiczne stały się ich własnością. Kto wypłaca odszkodowanie. Kto wydaje decyzję o przejściu tych gruntów. Do kiedy można było składać wnioski. Czy wydana będzie decyzja podziałowa. Wg jakich zasad sporządzamy mapy do celów prawnych.

[xquote]Art. 73.
1. Nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem.
2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, wypłaca:
1) gmina - w odniesieniu do dróg będących w dniu 31 grudnia 1998 r. drogami gminnymi,
2) Skarb Państwa - w odniesieniu do pozostałych dróg.
3. Podstawą do ujawnienia w księdze wieczystej przejścia na własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego nieruchomości, o których mowa w ust. 1, jest ostateczna decyzja wojewody.
3a. Jeżeli istnieje konieczność określenia granic nieruchomości, które przeszły na własność Skarbu Państwa lub własność jednostek samorządu terytorialnego, wydając decyzję, o której mowa w ust. 3, nie wydaje się decyzji o podziale nieruchomości.
4. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1 i 2, będzie ustalane i wypłacane według zasad i trybu określonych w przepisach o odszkodowaniach za wywłaszczone nieruchomości, na wniosek właściciela nieruchomości złożony w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. Po upływie tego okresu roszczenie wygasa.
5. Podstawę do ustalenia wysokości odszkodowania stanowi wartość nieruchomości według stanu z dnia wejścia w życie ustawy, przy czym nie uwzględnia się wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego trwałymi nakładami poczynionymi po utracie przez osobę uprawnioną prawa do władania gruntem.[/xquote]

Mapy do celów prawnych sporządza się zgodnie z rozporządzeniem w sprawie standardów

Standardy
[xquote]§ 75.Na potrzeby podziałów nieruchomości, typowych postępowań sądowych i administracyjnych sporządza się:
1)mapy do celów prawnych

§ 76.Przy opracowywaniu map oraz rejestrów lub wykazów, o których mowa w § 75, wykorzystuje się informacje zawarte w:
1)materiałach PZGiK, w tym ewidencji gruntów i budynków;
2)księgach wieczystych oraz w aktach ksiąg wieczystych;
3)orzeczeniach sądowych;
4)aktach notarialnych;
5)decyzjach administracyjnych;
6)dokumentach geodezyjnych i kartograficznych przechowywanych w archiwach państwowych;
7)dokumentach geodezyjnych i kartograficznych będących w posiadaniu zainteresowanych stron.

§ 77.1.Na treść mapy do celów prawnych, do której nie mają zastosowania przepisy wydane na podstawie art. 100 oraz art. 108 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, składają się:
1)dane określające przebieg granic działek ewidencyjnych, w powiązaniu z granicami działek sąsiednich, oraz konturów użytków gruntowych i konturów klasyfikacyjnych zgodnie z mapą ewidencyjną;
2)numery działek ewidencyjnych, a także oznaczenia konturów użytków gruntowych i konturów klasyfikacyjnych;
3)opis zawierający:
a)nazwę miejscowości,
b)identyfikator i nazwę jednostki ewidencyjnej,
c)identyfikator i nazwę obrębu ewidencyjnego,
d)numer księgi wieczystej, jeżeli prowadzona jest dla nieruchomości,
e)tytuł mapy i jej skalę,
f)imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, który zgłosił prace geodezyjne dotyczące mapy, oraz podpis osoby reprezentującej ten podmiot,
g)imię i nazwisko oraz numer świadectwa nadania uprawnień geodety, który sporządził mapę,
h)oznaczenie kancelaryjne zgłoszenia pracy geodezyjnej,
i)datę opracowania mapy;
4)istotne dla przedmiotu opracowania szczegóły terenowe, stanowiące treść baz danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 3 oraz ust. 1b ustawy.
2.Mapa do celów prawnych może zawierać także dane określające zasięg i rodzaj służebności gruntowych.
3.Mapa z projektem podziału nieruchomości rolnej lub leśnej oprócz treści, o której mowa w ust. 1 i 2, zawiera:
1)projektowane punkty i linie graniczne;
2)oznaczenia projektowanych działek ewidencyjnych;
3)wykaz zmian danych ewidencyjnych dotyczących obiektów objętych podziałem, sporządzony zgodnie z przepisami dotyczącymi ewidencji gruntów i budynków.
4.Wykaz zmian danych ewidencyjnych, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, może być sporządzony w formie odrębnego dokumentu.
5.Elementy, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, przedstawia się na mapie kolorem czerwonym.
6.Mapę z projektem podziału edytuje się na arkuszu formatu A4 lub jego wielokrotności, w skali dostosowanej do obszaru nieruchomości objętych projektem podziału, zapewniającej czytelność rysunku mapy, nie mniejszej niż 1:5000.
7.Jeżeli podział nieruchomości rolnej lub leśnej polega na wydzieleniu działek ewidencyjnych o łącznej powierzchni do 33% powierzchni nieruchomości podlegającej podziałowi:
1)na mapie z projektem podziału nieruchomości wykazuje się mapę przeglądową zawierającą granice całej nieruchomości oraz granice projektowanego podziału w skali dostosowanej do obszaru nieruchomości, nie mniejszej niż 1:10 000, i dodatkowo wykazuje się granice wydzielanych działek ewidencyjnych i związanych z nimi obiektów ewidencyjnych w skali zapewniającej czytelność rysunku mapy, nie mniejszej niż 1:5000;
2)pole powierzchni działek wydzielanych oblicza się zgodnie z zasadami określonymi w § 68 ust. 2, zaś pole powierzchni pozostałej części działki podlegającej podziałowi może być obliczone jako różnica pola powierzchni tej działki i sumy pól powierzchni działek wydzielanych i zapisane z taką samą precyzją zapisu jak pole powierzchni działki podlegającej podziałowi, wykazane w ewidencji gruntów i budynków.
8.Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio przy opracowaniu map do zasiedzenia, map do ustalenia służebności gruntowych oraz innych map do celów prawnych niewymienionych w § 75 pkt 1.
9.Zasięg służebności gruntowych wyróżnia się na mapach do celów prawnych linią przerywaną w kolorze brązowym, zaś rodzaj służebności gruntowej określa się na mapie w formie opisowej, w polu mapy wolnym od rysunku. [/xquote]

Proponuje poszukać w...
Rozporządzenie MI z dnia 26 czerwca 2002 r. w sprawie dziennika budowy, montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia.

..dalej nie jestem przeknony ,żeby trzeba by było pisać z EGiB , ważne jest to że dane na podstawie których przyjmujesz granice mogą pochodzić z kw i innych dokumentów a w razie ich braku z katastru - przecież w par 6 rozp w sprawie podziałów wyraźnie jest to napisane:

[xquote]§ 6. 1. Do opracowania mapy z projektem podziału nieruchomości, o której mowa w art. 97 ust. 1a pkt 8, przyjęcie granic nieruchomości podlegającej podziałowi następuje w wyniku badania:
1) księgi wieczystej nieruchomości podlegającej podziałowi oraz innych dokumentów określających stan prawny nieruchomości;
2) danych wykazanych w katastrze nieruchomości.
2. W przypadku stwierdzenia niezgodności danych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, z danymi wykazanymi w dokumentach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, granice nieruchomości podlegającej podziałowi przyjmuje się na
podstawie danych wykazanych w dokumentach, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
3. W przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, granice nieruchomości podlegającej podziałowi przyjmuje się na podstawie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, o czynnościach przyjęcia granic zawiadamia się właściciela bądź użytkownika wieczystego nieruchomości podlegającej podziałowi oraz właścicieli bądź użytkowników wieczystych
nieruchomości sąsiadujących z nieruchomością podlegającą podziałowi, a w przypadku braku danych o tych osobach - osoby władające tymi nieruchomościami.
5. Do zawiadomień, o których mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zawiadomień w postępowaniu o rozgraniczenie nieruchomości.[/xquote]

spór tylko wtedy jeżeli nie masz granic prawnych a jeżeli nie zgadzają się na takie przyjęcie wg katastru to informujesz o możliwości rozgraniczenia w celu uzyskania granic prawnych ...i wtedy całą postępowanie rozgraniczeniowe przeprowadzasz z właściwym ustaleniem.

...nie jestem biegły i nie czuję się pewnie w tym zakresie ale liczę na ewentualną pomoc w zrozumieniu tego co błędnie interpretuje...ale im więcej czytam tym bardziej dochodzę do wniosku ,że jeżeli sąsiad nie jest strona to go najzwyczajniej "olewamy"- nie wstrzymuje nam pracy - informując go że może sobie co najwyżej zrobić rozgraniczenie na własny koszt - i przyjmujemy granicę z katastru i tyle - wyraźnie par 6.1 opisuje nam skąd uzyskujemy dane do tego.

...ja nie pisałbym z EGiB - w niej pisze o działce ewidencyjnej nie o nieruchomości a chodzi o podział nieruchomości 
pisałbym z UGN 96 i 97 i rozp. o podziałach 2+6+7+9+14+15 i standardy 67

..sąsiad nie jest stroną o jakiej mówi KPA 28 - wyrok SA/Gd 3467/95
[xquote]
...decyzja o podziale nieruchomości nie rodzi praw do terenu i nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich.
...właściciele nieruchomości przyległej do nieruchomości stanowiącej własność gminy, w odniesieniu do której wszczęto z urzędu postępowanie administracyjne o jej podział w trybie art. 97.3 pkt 2 UGN nie są stronami tego postepowania w rozumieniu art. 28 KPA... Osoby takie nie są również uprawnione do wniesienia skargi do sadu administracyjnego , gdyż nie posiadają interesu prawnego ...[/xquote]
dalej mnie zastanawia ten spór przy przyjęciu....kogo z kim??? co nagle sąsiad wpadł i robi zadymę o współwłasności nic nie pisze..najczęściej spór jest przy ustaleniu a przyjęcie następuje po np. ustaleniu więc   pytanie wyraźnie sugeruje czynność przyjęcia .

...coś chyba ucięło  ...bo z treści nawet nie wiadomo jakie jest pytanie 

Cytat: kowalking1 w Poniedziałek 08 Luty 2016, 16:07:38
jakaś podstawa prawna do tych stwierdzeń

..na pewno między innymi Norma  PN-N-02211 + wykłady p.Tess-a + własne zdanie

...p. Eugeniusz Tess
[xquote]1. Dające się geometrycznie określić zmiany obiektu budowlanego to:
a)   odkształcenia obiektu;
b)   przemieszczenia obiektu;
c)   przemieszczenia podłoża obiektu.
2. Zmiany oblicza się na podstawie wyników pomiarów pod warunkiem istnienia wcześniejszych pomiarów (w tych samych miejscach i o wyższej, tej samej, lub co najmniej zbliżonej dokładności), z których wynikami można je porównać.
3. Okresowe pomiary geodezyjne przemieszczeń i odkształceń wykonuje się, jeżeli pomiary takie przewiduje projekt budowlany lub na wniosek zainteresowanego podmiotu. (odkształceń) w jego trakcie nie przekroczyła mp.
4.  W przypadku obiektów budowlanych o szczególnych cechach np. zapory, kominy, mosty, których dynamika wymaga badania w czasie ich eksploatacji, a czasem też w procesie wznoszenia, wykonuje się pomiar pierwotny. Na takich obiektach zakłada się osnowę realizacyjną, specjalnie zaprojektowaną do wykonania pomiaru pierwotnego oraz następnych, składającą się z :
- punktów kontrolowanych (przyłożenia, zaczepienia, celowania),
- stanowisk instrumentów pomiarowych (związanych z badanym obiektem i/lub założony poza nim),
Niektóre z obiektów wymagają permanentnych pomiarów cech geometrycznych za pomocą wbudowanych urządzeń pomiarowo-kontrolnych.
5. Pomiar pierwotny z reguły wykonuje się przed oddaniem do eksploatacji lub przed próbnym rozruchem. Przy obiektach wymagających badania już w czasie ich wznoszenia, pomiary kontrolne po każdym tyczeniu wykonuje się tak, aby spełniały warunki pomiaru pierwotnego.
6. W przypadku przewidywania przemieszczenia podłoża, pomiar pierwotny wykonuje się przed rozpoczęciem robót budowlanych.
7.  Przemieszczenie to zmiana położenia punktów obiektu bez zmiany kształtu (wzajemnych odległości punktów badanych). W interpretacji geometrycznej to translacje i obroty.
8.  Odkształcenie jest zmianą położenia punktów obiektu wynikającą ze zmiany kształtu. W ocenie geometrycznej to zmiana skali, skręcenie, wyboczenie, ugięcie.
[/xquote]

..jak dla mnie trzeba szukać w  Instrukcjach MPC/G 3.1 - kiedyś pytanie w tym stylu już było ale dotyczyło powiększenia osnowy -może od tego należy zacząć- żeby przeprowadzić tyczenie musisz mieć z czego wytyczać , więc należałoby wspomnieć o zależności pomiędzy starą a nowo projektowaną osnową , która "doklejasz" do już istniejącej.

takie było stare pytanie:
Obszar zakładu przemysłowego został powiększony pod przyszłą zabudowę. Na dołączonym terenie brak jest osnowy poziomej o dokładności przewidzianej dla tej inwestycji. Przewiduje się również połączenia technologiczne ze starą częścią zakładu. Na starym zakładzie istnieje podstawowa osnowa realizacyjna regularna. Proszę opisać jakie warunki należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu powiększenia podstawowej sieci realizacyjnej

Standardy par 52 +53
§ 52. 1. Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy:
1) bezpośrednio z istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej nie można dokonać tyczenia;
2) dokładność istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej jest zbyt niska do potrzeb inwestycji;
3) istniejąca pozioma osnowa geodezyjna i osnowa pomiarowa podczas realizacji inwestycji może zostać zniszczona.
2. Osnowę realizacyjną nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i wyrównuje metodą najmniejszych kwadratów z obliczeniem błędów średnich położenia punktów.
3. Osnowa realizacyjna pod względem konstrukcyjnym może być:
1) siecią jednorzędową;
2) siecią dwurzędową zakładaną dla złożonych i dużych inwestycji realizowanych etapami.
4. W przypadku sieci dwurzędowej:
1) osnowę I rzędu nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i pokrywa się nią cały obszar inwestycji;
2) osnowę II rzędu nawiązuje się do osnowy I rzędu i zakłada się ją w dostosowaniu do potrzeb określonego etapu inwestycji.

§ 53. W przypadkach gdy przy realizacji inwestycji niezbędne jest wykonywanie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych z dokładnością wyższą niż określona w § 16 ust. 2 i 4, zakłada się osnowę realizacyjną w układzie lokalnym, którego początek wyznaczony jest przez współrzędne punktu ciężkości obszaru inwestycji, zaś jego osie zorientowane są przez główną oś inwestycji.

G3.1(2007) par 16.1+16.8
1. Położenie (poziome i wysokościowe) punktów osnowy realizacyjnej wyznacza się z dokładnością nie niższą niż dokładność punktów osnów ,która zapewni zachowanie wymaganej dokładności tyczenia

8. W przypadku powiększania osnowy realizacyjnej lub konieczności wznowienia zniszczonego punktu należy dokładność pomiaru dostosować do dokładności pomiaru istniejącej osnowy. Nowo założone punkty nawiązuje się do co najmniej trzech punktów osnowy istniejącej. Wykonane obserwacje wyrównuje się metodą ścisłą z odrzuceniem bezbłędności punktów nawiązania.

G3 par 12.3
3. Wybór rodzaju sieci należy uzależnić od:
1/ charakteru tyczonego zakładu /obiektu/ , a w szczególności zagęszczenia obiektów,
2/ ukształtowania terenu,
3/ możliwości zapewnienia trwałości punktów osnowy,
4/ techniki pomiarowej i obliczeniowej,
5/ kształtu i rozmiarów danego obszaru,
6/ możliwości automatyzacji procesu przygotowania danych do tyczenia,
7/ harmonogramu robót budowlano - montażowych,

G3.1(1997) par 38
§ 38
1. Powiększenie istniejącej poziomej osnowy realizacyjnej może polegać na:
1/ uzupełnieniu osnowy pojedynczymi punktami,
2/ dołączeniu do istniejącej osnowy sieci punktów oraz obserwacji wiążących te punkty między sobą i z punktami istniejącej osnowy.
2. W przypadku pierwszym, gdy zakładane są pojedyncze punkty należy kierować się wskazówkami zawartymi w § 37 ust.2. W osnowach, w których na współrzędne nie nałożono warunku równości z wartościami nominalnymi, należy opuścić czynności wymienione w § 37 ust.2 p.4.
3. Do zakładania pojedynczych punktów poziomej osnowy realizacyjnej należy stosować metodę kombinowanych wcięć kątowo liniowych lub kątowych, zwracając uwagę przy projektowaniu na prawidłowość kształtu konstrukcji wyznaczającej położenie punktów.
4. W przypadku drugim /ust.1, p.2/, należy osnowę powiększającą zaprojektować i pomierzyć zgodnie z poniższymi wytycznymi /ust. 5-10/.
5. W wypadku powiększenia osnowy podstawowej należy dokładność pomiaru dostosować do dokładności pomiaru istniejącej osnowy,
6. Obserwacje części powiększającej osnowę powinny łączyć nowo zakładane punkty z co najmniej trzema punktami osnowy istniejącej.
7. Wybór punktów nawiązania oraz obserwacji wiążących w, sieciach poziomych uzależniony jest od:
1/ typu osnowy powiększającej,
2/ typu osnowy powiększanej,
3/ rozległości osnowy,
4/ sposobu nawiązania do sieci geodezyjnej, Nawiązanie części powiększającej osnowę do osnowy istniejącej powinno zapewnić odpowiednio dokładne przeniesienie orientacji i skali osnowy istniejącej.
8. Projekt powiększenia sieci poziomej powinien zawierać wstępną analizę dokładności, której celem jest wyznaczenie błędów średnich pomiaru elementów sieci i określenie sposobu nawiązania sieci do punktów osnowy istniejącej, przy określonym błędzie średnim długości najbardziej niekorzystnie położonego boku i błędzie średnim orientacji sieci.
9. Obserwacje wykonane przy powiększeniu sieci należy wyrównać metodą ścisłą z odrzuceniem bezbłędności punktów nawiązania.
10. Położenie nowo założonych punktów osnowy, podobnie jak położenie punktów osnowy istniejącej, podlega kontroli bezpośrednio po powiększeniu osnowy i okresowo

MPC
166. Projektując podstawowe osnowy realizacyjne należy przestrzegać zasady, aby osnowa pokrywała nie tylko cały teren przewidziany pod zabudowę obiektami danego zakładu, lecz także aby pokryła dość znaczny obszar terenu poza granicami zakładu, a to w celu dobrego związania z osnowami państwowymi i lokalnego znaczeniu oraz zapewnienia osnowy na terenie stanowiącym naturalną rezerwę dla ewentualnej aktualnie nie przewidywanej rozbudowy zakładu.
167. O ile pomimo przestrzegania zasady podanej w p. 168 zajdzie konieczność powiększenia osnowy podstawowej, należy go dokonać tak samo, jak przy rozbudowie Osnów geodezyjnych lokalnego znaczenia. Trzeba mleć przy tym na uwadze ,że warunkiem Uzyskania pełnej, jednorodnej osnowy jest łączne obliczenie i wyrównanie powiększonej sieci z wprowadzeniem do tego wyrównania wyników nowych pomiarów również w starej części osnowy, o ile celowość wykonania takich pomiarów wyniknie z analizy Osnowy i z pomiarów kontrolnych.
168. Przy powiększaniu osnowy szczegółowej w formie siatki kwadratów lub prostokątów należy kierować się następującymi zasadami:
— wykonać obserwacje w nowej części osnowy i w pasie (szeregu) figur elementarnych istniejącej Osnowy;
— wszystkie wykonane obserwacje należy wyrównać w układzie lokalnym a następnie przez transformację przeliczyć
współrzędne lokalne na układ pierwotny(układ osnowy istniejącej)
— z obliczeń należy wyeliminować te punkty dostosowania, dla których wartości poprawek z tytułu transformacji wyraźnie odbiegają od poprawek innych punktów dostosowania;
— wyrównać obserwacje w nowej (powiększonej) osnowie opierając się na punktach istniejącej (starej) osnowy, uznanych jako stałe,.

TEST NR 6
1   CD   KPA ART. 28
2   BD   PGiK ART. 1
3   ABC   SIT PAR 2
4   BCD   PL PRZ ART. 16
5   BD   STATUT PAR1
6   ABD   KC ART. 8
7   ABCD   PGik ART. 4.1e
8   ABC   ROZP EWID. ZB. OBJĘTYCH IIP PAR 3
9   AC   PGiK ART. 12C
10   ACD   KONSTYTUCJA ART. 87
11   AC   ROZP MATERIAŁY GiK OBJĘTE OCHRONĄ INFORMACJI NIEJAWNYCH PAR3
12   B   KC ART. 43 4
13   BC   EMUIA PAR 6.3
14   A   PGIK ART. 13.3
15   D   PRG PAR 9,2
16   BD   KC ART. 627
17   CD   UDOSTĘPNIANIE MATERIAŁÓW ZASOBU PAR 2
18   CD   PGIK ART. 6A
19   AC   OCHRONIE ZNAKÓW PAR 4 I PAR 11 + PGIK ART. 7D
20   AB   ZASÓB PAR 3
21   AC   KPA ART. 33.3
22   B   PGIK
23   ABC   PGIK ART. 12.1.3
24   ABC   ZASÓB PAR 20.2
25   ABCD   PGIK ART. 28A
26   ACD   PGIK ART. 46A
27   BD   PODPIS ELEKTRONICZNY ART. 3
28   ABCD   EMUIA PAR 3
29   D   NADZÓR NA TERENACH ZAMKNIĘTYCH PAR 3
30   D   PL PRZ ART. 51.1.3
31   D   KPA ART. 30.2
32   D   PGIK ART. 7B.2
33   BD   ZASÓB PAR 13.1
34   CD   KC ART. 33
35   ACD   PGIK ART. 29
36   BCD   PGIK ART. 4.1E
37   BD   TERENY ZAMKNIĘTE DLA OBRONNOSCI KRAJU PAR 3
38   AC   PGIK ART. 9.3
39   B   KPA ART. 57.4
40   BD   PRAWO AUTORSKIE ART. 1
41   ABCD   PGIK ART. 2.7
42   AC   KONSTYTUCJA ART. 93
43   ABD   PGIK ART. 12B.2
44   ACD   KC ART. 58
45   B   PGIK ART. 48.7
46   BCD   INFORMACJI NIEJAWNYCH ART. 5
47   B   PGIK ART. 2
48   CD   PGIK ART. 6.2
49   CD   KPA ART. 30.5
50   ACD   ROZP WYMAGANIA DOTYCZĄCYCH GEODETÓW PAR 5
51   CD   PGIK ART. 28B
52   AB   PGIK ART. 4.2C
53   B   PGIK ART. 46R
54   BC   EMUIA PAR 4
55   ABC   KC ART. 106
56   BD   O MIARACH ART. 1
57   AC   PGIK ART. 2
58   BD   PL PRZ ART. 50
59   AB   KPA ART. 39 1
60   A   PGIK ART. 12B.8

...dobra wiadomość wychodzi Vademecum 2016      ...

standardy par 19.3-4-5

Cytat3. Przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych, których rezultaty wykorzystywane będą w rozpoczętym lub przewidywanym procesie inwestycyjnym albo do przekształcenia struktury własnościowej, punkty pomiarowej osnowy sytuacyjnej, o ile nie stanowią trwałych, jednoznacznych elementów sytuacyjnych, podlegają stabilizacji w sposób zapewniający jednoznaczne ich oznaczenie w terenie w okresie tych przedsięwzięć (dodajemy) i staje się ona osnową realizacyjną.
4. Do stabilizacji można użyć: znaków z kamienia, betonu lub tworzyw sztucznych, a w przypadku nawierzchni utwardzonych — bolców, trzpieni lub prętów, o długości zapewniającej trwałość stabilizacji.
5. Informacje o położeniu i sposobie stabilizacji punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej, która to wykorzystana będzie w rozpoczętym lub przewidywanym procesie inwestycyjnym albo do przekształcenia struktury własnościowej, przedstawia się na opisach topograficznych, umożliwiających odszukanie i zidentyfikowanie tych punktów.

G3.1 par 15

Cytat
§ 15 Utrwalenie punktów
1. Punkty osnowy realizacyjnej stabilizuje się znakami z trwałego materiału (np. typy 30 i 80a wg G-1.9). Na gruntach o małej stabilności stosuje się znaki rurowe. Na terenach zabudowanych stosuje się znaki ścienne.
2. Punkty zakładane na okres trwania budowy utrwala się palami drewnianymi z gwoździem, zacementowanymi śrubami, wstrzeliwanymi kołkami stalowymi itp. lub znakami z tworzyw sztucznych (typ 17 wg G-1.9). Znaki punktów, które mają pozostać na placu budowy przez cały czas realizacji inwestycji umieszcza się w miejscach najmniej narażonych na zniszczenie, osłaniając je barierkami lub innymi znakami ostrzegawczymi.
3. Znaki punktów osnowy oznacza się numerem wypisanym na znaku lub na świadku, albo też na pobliskim elemencie budowlanym lub konstrukcyjnym.
4. Jako repery robocze mogą służyć charakterystyczne pod względem wysokościowym elementy konstrukcyjne lub montażowe, np. górne powierzchnie zakotwiczonych śrub, wystające elementy zbrojenia, które maluje się farbą i opisuje numerem.
6. Dla trwale stabilizowanych punktów osnowy realizacyjnej, pozostających w terenie po zakończeniu prac realizacyjnych, sporządza się opisy topograficzne

.


NORMA 4463-2 z par 5 + par 6

Lokalizacja osnowy powinna być tak wybrana aby spełniała warunki spotykane na wybranej budowie.
Wymagania zależą od:
- typu konstrukcji i złożoności
- dostępności i dogodności do pomiarów
- planowanego położenia biur, magazynów, składowisk materiałów , tymczasowych dróg
- lokalizacji urządzeń podziemnych
- rodzaju gruntu
- okresu czasu jaki ma przetrwać punkt osnowy

Zaleca się utrzymanie wzajemnej widoczności pomiędzy punktami oraz swobodnego dostępu.

W miejscach narażonych na uszkodzenie, punkty osnowy należy zabezpieczyć poprzez założenie barier ochronnych w postaci słupów i poręczy. Zabezpieczenia te należy oznaczyć w widoczny sposób : pomalować rzucającą się w oczy farbą lub opasać jaskrawą taśmą.

Dla każdego punktu należy wykonać opis topograficzny który ułatwi w późniejszym czasie odnalezienie go.
Opis wraz z punktem przekazujemy kierownikowi budowy pod ochronę. - z wykładów p. Eugeniusza Tes - które dużo mi pomogły i wyjaśniły 

Mozna dodać coś jeszcze z G3.2

Cytat§ 18 Usytuowanie punktów osnowy realizacyjnej należy uzgodnić z głównym projektantem inwestycji i gospodarzem placu budowy.
§ 22 7. Jeżeli znaki punktów osnowy realizacyjnej mają pozostać na placu budowy przez cały czas realizacji inwestycji, należy umieszczać je w miejscach, których będą najmniej narażone na zniszczenie, odpowiednio trwałymi znakami oraz chronić je przed przypadkowym zniszczeniem przez ustawienie barierek lub innych znaków ostrzegawczych

p. Eugeniusz Tess
[xquote]Specyfiką poziomej osnowy realizacyjnej są niekiedy wymagania dotyczące lokalizacji jej punktów  w terenie na wartości nominalne współrzędnych określonych w projekcie.
Należy również zwrócić uwagę na sposób utrwalania w terenie punktów osnowy realizacyjnej zarówno poziomej jak i wysokościowej.
Bardzo ważnym zagadnieniem jest powiększanie istniejącej osnowy realizacyjnej w związku z rozbudową istniejącego zakładu przemysłowego, gdzie występują powiązania technologiczne obiektów istniejących i nowoprojektowanych.
Pomiary realizacyjne wykonuje się w oparciu o geodezyjną osnowę szczegółową i osnowę pomiarową.
Jeżeli z istniejącej osnowy geodezyjnej nie można dokonać tyczenia lub dokładność istniejącej osnowy jest niedostateczna wówczas zakłada się osnowę realizacyjną.
Według normy  PN-ISO 4463-1 Metody pomiarowe w budownictwie – tyczenie i pomiar.
    Poziomą osnowę realizacyjną stanowi:
- sieć dowolnego kształtu: punkty położone w większości poza terenem obiektu, (znaki na budynkach),
- sieć regularna: punkty rozmieszczone regularnie (siatka prostokątów), stabilizowane specjalnymi znakami (słupami z płytkami metalowymi),
- sieć wydłużona ciągów poligonowych,
- sieć punktów rozproszonych mierzonych techniką GNSS.

...najczęściej stosowany przy wykorzystaniu nowoczesnego sprzętu pomiarowego i technologii typ osnowy realizacyjnej na potrzeby dużego obiektu budowlanego ; punkty położone w większości poza terenem obiektu, ; sygnalizowane znakami ściennymi na budowlach, stabilizowane trwale, głównie słupami z płytkami metalowymi dla inwestycji o długim cyklu realizacji, z wykorzystaniem istniejącej stabilizacji punktów osnowy , a także masztów , anten itp. Usytuowanie punktów osnowy realizacyjnej uzgadnia się z projektantem inwestycji i kierownikiem budowy. Przykład zwraca również uwagę na zastosowanie na dokumentach związanych z obsługą inwestycji budowlanej oznaczeń zgodnych z normą PN- ISO 4463-1..

       Punkty osnowy realizacyjnej zakłada się na okres trwania budowy, mogą one być zaznaczane w terenie w różny sposób np.:
-    palami drewnianymi z gwoździem,
-    trzpień metalowy z krzyżem naciętym na górnej powierzchni sferycznej osadzony w znaku betonowym, osadzonym na głębokości 1,40 m,
-    wbitej w twarde podłoże śruby, lub bolca metalowego,
-   wstrzeliwanych kołków stalowych w podłoże betonowe,
-   znaki z tworzyw sztucznych,
-   nacięcia na elementach naziemnych, uzbrojenia podziemnego.

Sposób utrwalenia punktów należy określić w warunkach technicznych wykonania prac geodezyjnych.
Na gruntach o małej stabilności stosuje się znaki rurowe. Na terenach zabudowanych stosuje się znaki ścienne.
Usytuowanie punktów osnowy realizacyjnej należy uzgodnić z głównym projektantem inwestycji i kierownikiem budowy.
Jeżeli znaki te mają pozostać na placu budowy przez cały czas inwestycji, należy umieszczać je w miejscach, których najmniej będą narażone na zniszczenie, odpowiednio trwałymi znakami oraz chronić je przed przypadkowym zniszczeniem przez ustawienie barierek lub innych znaków ostrzegawczych jak wbicie żerdzi ustawienie płotka itp., w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa uszkodzenia przez maszyny budowlane lub samochody. Jeżeli punkty poziomej osnowy szczegółowej mają być wykorzystywane do różnych celów, sposób utrwalenia i rodzaj znaków, należy dostosować do tego celu, który wymaga najwyższej dokładności.
Znak powinien być oznaczony numerem wypisanym na nim, lub na świadku, albo na pobliskim elemencie budowlanym lub konstrukcyjnym.
Znaki podlegają przekazaniu pod ochronę Kierownikowi budowy.
[/xquote]