Na budowie dużego zakładu przemysłowego inwestor ustanowił inspektora nadzoru inwestorskiego w zakresie prac geodezyjnych. Proszę podać, jakie elementy w zakresie tyczenia obiektów budowlanych, dróg wewnętrznych i sieci uzbrojenia technicznego terenu będą podlegały kontroli i jakie są prawa inspektora nadzoru w tym zakresie.

Zarys odpowiedzi
Zadaniem geodezyjnego wytyczania obiektów budowlanych w terenie jest zapewnienie tym obiektom przestrzennego usytuowania zgodnego z projektem, a w szczególności zachowanie przewidzianego w projekcie usytuowania wytyczanych obiektów względem sąsiednich obiektów istniejących i wznoszonych obiektów oraz względem granic działek, a także zapewnienie w projektowanych obiektach warunków geometrycznych i wymiarów projektowanych.
Przedmiotem kontroli w szczególności powinny zostać objęte między innymi wytyczenia:
- w odniesieniu do budynków oraz budowli i urządzeń przemysłowych - punktów określających położenie głównych osi obiektu, osi elementów łączących funkcjonalnie obiekt z pozostałymi obiektami jako całością, osie elementów konstrukcyjnych obiektu, punkty wysokościowe wyznaczające jednoznacznie poszczególne poziomy obiektu, w tym poziom zerowy,
- w odniesieniu do dróg wewnętrznych - charakterystyczne punkty osi drogi, skrzyżowania dróg, drogowe obiekty inżynierskie, urządzenia techniczno-drogowe,
- w odniesieniu do przewodów podziemnych, naziemnych i napowietrznych - osie tras określone punktami załamania w płaszczyźnie poziomej i pionowej, punkty rozgałęzień i podłączeń, osie ustawienia podpór.
Inspektor nadzoru inwestorskiego ma prawo:
- wydawać kierownikowi budowy lub kierownikowi robót geodezyjnych polecenia, potwierdzone wpisem do dziennika budowy, dotyczące usunięcia nieprawidłowości, a także odkrycie robót lub elementów zakrytych,
- żądać od kierownika budowy lub kierownika robót geodezyjnych dokonania poprawek bądź ponownego wykonania wadliwie wykonanych robót, a także wstrzymania dalszych robót budowlanych w przypadku gdyby ich kontynuacja mogła wywołać zagrożenie lub spowodować niedopuszczalną niezgodność z projektem lub pozwoleniem na budowę.

Podstawa prawna
Prawo budowlane z 1994 r - art. 26

Na czym polega bezpośredniego rzutowania przy pomiarach pionowości kominów. Jakie warunki musi spełniać w tym wypadku osnowa pomiarowa. Proszę opisać przebieg prac terenowych i co stanowi wynik pomiarów.

Zarys odpowiedzi
Metoda bezpośredniego rzutowania polega na wykorzystaniu płaszczyzny kolimacyjnej teodolitu do przenoszenia punktów obiektu na stałą bazę, którą stanowi łata niwelacyjna ustawiona poziomo i prostopadle do celowej.
Osnowę pomiarową stanowią równomiernie rozmieszczone wokół komina trzy wzajemnie widoczne stanowiska  obserwacyjne zastablilizowane w odległości min. 1,5H – 2H, gdzie H jest wysokością komina, przy zachowaniu warunku pochylenia lunety 30 do 45 stopni. Osnowę pomiarową stanowią również punkty orientujące i kontrolne.
Punkty kontrolowane należy obrać na obiekcie w sposób zapewniający ich jednoznaczną identyfikację, na tych samych poziomach celowania. Przed obiektem ustawia się poziomo łatę niwelacyjną (a w przypadku dużej szerokości dwie łaty) o znanej odległości od osi komina. Na wszystkich poziomach celuje się do obydwu tworzących w dwóch położeniach lunety, odczytując wartości na łacie niwelacyjnej.
Wyniki odczytów uśrednia się otrzymując Oś średnią obiektu na każdym poziomie. Wektor wychylenia (P) otrzymujemy z rozwiązania proporcji d/p=D/P: gdzie  d – odległość łaty do osi obiektu, p – różnica odczytów osi średnich na poszczególnych poziomach, D – wysokość danego poziomu.
Opracowanie wyników wykonuje się metodą Lenge'a polegająca na graficznym wyznaczeniu wektorów wychyleń będących punktami przecięcia wektorów wyznaczonych z każdego stanowiska (w przypadku powstania trójkątów błędów – środek ciężkości trójkąta). Dodatkowo, w celu zobrazowania wychyleń komina na poszczególnych poziomach wykonuje się przekrój pionowy wychylenia osi komina w płaszczyźnie największego wychylenia.
Podstawa prawna
Wytyczne wykonania pomiarów kominów i konstrukcji stalowych Ministerstwo Przemysłu Ciężkiego 1973 r.

Proszę podać jakie zasady obowiązują przy dowiązaniach do obowiązującego układu państwowego poziomej osnowy realizacyjnej o jednolitym charakterze i konstrukcji na całym obszarze realizacji inwestycji (układ lokalny) oraz jakie są kryteria oceny dokładności wyznaczenia poziomej osnowy realizacyjnej.

Zarys odpowiedzi
Przy przeliczeniu współrzędnych lokalnych punktów osnowy realizacyjnej na współrzędne państwowe należy kierować się zachowaniem niezmienności wzajemnego położenia punktów sieci realizacyjnej. Jeżeli punkty nawiązania reprezentują sieć klasy niższej od klasy osnowy realizacyjnej, to kąt skręcenia oraz wielkość przesunięć układu lokalnego sieci w stosunku do układu państwowego należy obliczyć na podstawie, co najmniej trzech punktów wspólnych (obecnie może być to zrealizowane metodami GPS).
Kryteria oceny dokładności poziomej osnowy realizacyjnej odnoszą się do analizy wyrównania w układzie lokalnym natomiast  dokładność współrzędnych punktów w układzie państwowym zależy od sposobu dowiązania i dokładności punktów nawiązania.
Za główne kryterium oceny dokładności poziomej osnowy realizacyjnej należy przyjmować średni błąd po wyrównaniu metodą najmniejszych kwadratów, położenia punktów
Dokładność wyznaczenia osnowy realizacyjnej powinna zapewniać błąd tyczenia ?mt=Mt/r
w którym:
r – współczynnik, którego wartość zależy od wymaganego prawdopodobieństwa poprawności wytyczenia oraz stopnia przypadkowości błędów tyczenia (przy normalnym rozkładzie błędów tyczenia, gdy należy uzyskać prawdopodobieństwo poprawności wyniku tyczenia Pt=0,9973, przyjmuje się współczynnik r=3 lub odpowiednio r=2,5 przy Pt=0,9876 i r=2 przy Pt=0,9545. W przypadku występowania warunków pomiarów wskazujących na możliwość odbiegania rozkładu błędów tyczenia od rozkładu normalnego, należy przyjmować r=4. Wartość współczynnika określa wykonawca pomiarów)
Mt – graniczny błąd tyczenia ustalany przez wykonawcę na podstawie wzoru Mt<Kxdl
gdzie
K – parametr określający jaką częścią granicznej odchyłki dl może być graniczny błąd wytyczenia (od 0,4 przy wysokim stopniu ważności przedmiotu tyczenia do 0,1 przy niskim stopniu ważności. W przypadku, gdy mimo wysokiego stopnia ważności wyniku tyczenia nie jest możliwe dopuszczenie małej wartości parametru K (konieczne jest złagodzenie wymaganej dokładności tyczenia), można podwyższyć wartość K. Niezbędne jest wówczas odpowiednie podwyższenie dokładności wykonania czynności budowlano-montażowych. Wartość parametru K powinna być ustalona przez projektanta obiektu lub przez inspektora nadzoru budowlanego oraz skonsultowana pod względem geodezyjnym).
Dl – graniczna odchyłka usytuowania tyczonego elementu obiektu.
Podstawa prawna
Rozp. MSWiA w sprawie standardów §52, 53

Więc już mam jasność...
Trzeba umieć czytać ze zrozumieniem (czego czasem geodeci nie potrafią) 

Cytat§ 28.3 Ze względu na wymagania dokładnościowe pomiaru wyróżnia się następujące grupy szczegółów terenowych:
  1)   I grupa - szczegóły terenowe jednoznacznie identyfikowalne w terenie, zachowujące długookresową niezmienność kształtu i położenia, w szczególności:
a)  znaki i punkty graniczne,
b)  znaki geodezyjne,
c)  obiekty budowlane i urządzenia budowlane, w tym elementy sieci uzbrojenia terenu, bezpośrednio dostępne do pomiaru;

Jeśli starosta nałoży obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę tych obiektów (budynek gospodarczy czy silos nie podlegające pozwolenia) w myśl Prawa budowlanego:

CytatArt. 30. 7. Właściwy organ może nałożyć, w drodze decyzji, o której mowa w ust. 5, obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie określonego obiektu lub robót budowlanych objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli ich realizacja może naruszać ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub spowodować:
1)   zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia;
2)   pogorszenie stanu środowiska lub stanu zachowania zabytków;
3)   pogorszenie warunków zdrowotno-sanitarnych;
4)   wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich.

to należy je ujawnić w EGiB.
Poza tym - Prawo budowlane:

CytatArt. 43. 1. Obiekty budowlane wymagające pozwolenia na budowę oraz obiekty, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 20, podlegają geodezyjnemu wyznaczeniu w terenie, a po ich wybudowaniu - geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, obejmującej położenie ich na gruncie.
2. Właściwy organ może nałożyć obowiązek stosowania przepisu ust. 1 również w stosunku do obiektów budowlanych wymagających zgłoszenia.

Poza tym Rozp. w spr. EGiB

Cytat§ 78. W ewidencji nie wykazuje się budynków, których budowa, w świetle przepisów prawa budowlanego, nie wymaga pozwolenia lub zgłoszenia.

Kolejne pytanie jakie mnie się nasuwa po ostatnim szkoleniu p. Puzia.
Jak to jest z podziemnymi uzbrojeniem terenu.... Do której grupy należy?
Wg Puzia jeśli jest odkryte to jest to szczegół I grupy, ponieważ definicja określa, że są to jednoznacznie identyfikowalne szczegóły terenowe. Teraz od strony praktycznej... No i biorąc taki kabel energetyczny... No widzę go i jednoznacznie identyfikuję w wykopie, ale czy jak go zakopią to nie zmieni on położenia w zakresie błędu szczegółów I grupy??? 
Na tym szkoleniu była cała "świta" z naszego PODGiK i zaczęło się egzekwowanie od wykonawców pomiaru kontrolnego w przypadku inwentaryzacji jakichkolwiek przyłączy... Gdzie jak wiemy w praktyce... nikt nie mierzy czołówek taśmą przyłączy, ani nie określa położenia w drugim niezależnym pomiarze.....

Czy ktoś mi wyjaśni jaka jest dokładność niwelacji geometrycznej przy niwelowaniu np. kanalizacji?
Bo jak wiemy (z wyjaśnień GUGiK)  ten zapis tyczy się osnowy pomiarowej:

Cytat§ 25. 1. Pomiar metodą niwelacji geometrycznej wykonuje się na każdym stanowisku dwukrotnie ze zmianą wysokości osi celowej według schematu: wstecz, w przód - zmiana wysokości - w przód, wstecz. Różnica między wynikami tych pomiarów nie może przekroczyć 0,004 m.
2. Różnica między sumą przewyższeń w kierunku głównym a sumą przewyższeń w kierunku powrotnym (?) jest wyrażana w metrach i nie może być większa niż wartość określona według wzoru: ? ? 0,04?L, w którym L oznacza długość ciągu osnowy pomiarowej w km.
3. Przy pomiarze metodą niwelacji geometrycznej stanowiska instrumentu sytuuje się w przybliżeniu w połowie odległości między mierzonymi punktami, z zachowaniem warunku, że odległość między instrumentem a mierzonym punktem, zwana dalej "długością celowej", nie przekracza 50 m.
4. Błąd średni pomiaru różnic wysokości metodą niwelacji geometrycznej ze środka nie może być większy niż 20 mm/km (m?H ? 20 mm/km).

A przy osnowie... załóżmy ciąg ma 3000m....
To ?<0,0693 m?

geodeta85 moim zdaniem generalizujesz do II grupy szczegółów 

Podobno termin 20 grudnia został odwołany. 

W tej chwili GUGiK nie publikuje zarysów odpowiedzi. Więc wszystko jest "zdobyczne". 

Nie wiem czy to się tyczy pomiarówki ale w Rozp. o osnowach z 2012 znalazłam:

Cytat11. Przy ustalaniu lokalizacji punktów przewidzianych do pomiaru metodą poligonizacji należy uwzględnić następujące warunki:
1)   ciągi powinny być zbliżone do prostoliniowych;
2)   każdy ciąg powinien być nawiązany obustronnie kątowo i liniowo;
3)   długości ciągów pojedynczych nie powinny przekraczać 3,0 km, a ciągów wyznaczających punkty węzłowe - 2,0 km;
4)   długości boków w ciągach powinny wynosić od 150 m do 500 m, przy czym średnia długość boku na terenach miejskich nie powinna przekraczać 250 m, a na pozostałych terenach - 350 m.

Żadna robocza baza danych. Pomyślcie trochę i weźcie z praktyki odpowiedź. Jak się przygotowujecie do danej roboty? 

Do pytania 2 można jeszcze dodać, że istotne rozbieżności wymagają zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę.

Ja też dopiero zdaję ale spróbowałabym dodać:
Ad. 1
Geodeta przy analizie, otrzymanych z ODGiK, materiałów geodezyjno - kartograficznych winien zwrócić uwagę na następujące czynniki, mające wpływ na zakres i sposób ich wykorzystania, czyli na:
1) klasę geodezyjnej osnowy poziomej i wysokościowej, jej dokładność i stan znaków na gruncie.
2) ewentualną potrzebę przeliczenia współrzędnych x, y lub wysokości H punktów osnów na układ państwowy,
3) wielkość obszaru pokrytego osnową geodezyjną i istniejącymi mapami,
4) stopień dezaktualizacji treści map w kontekście przeznaczenia wykonywanej pracy geodezyjnej,
5) dokładność map, która została ustalona na podstawie instrukcji technicznych, które były podstawą opracowania map,
6) stan map oraz rodzaj materiałów na jakich zostały one wykonane,
7) znaki umowne jakie przyjęto przy wykonywaniu map,
8 ) możliwość przeniesienia - pośredniego i bezpośredniego -treści istniejących map na nowo opracowywane mapy,
9) możliwości techniczno - organizacyjne wykonawcy, od których zależy wybór procesu technologicznego wykonania określonej pracy geodezyjnej,
10) rachunek ekonomiczny.

Ad.2
Napisałabym
Oprócz projektu zagospodarowania działki lub terenu inwestycji, źródłem informacji do wytyczenia obiektów w terenie są projekty obiektów budowlanych które zawierają dane liczbowe określające wzajemne położenie elementów obiektów w terenie. Dane z tych projektów powinny zgadzać się z danymi zawartymi w projekcie zagospodarowania działki lub terenu. Szczególnemu sprawdzeniu podlega
- lokalizacja w stosunku do granic nieruchomości i zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego
- jednoznaczność wymiarową i geometryczną projektu
Sprawdzenie to doprowadzi do jednoznaczności pod względem zgodności wewnętrznej projektu budowlanego i bezkolizyjności z istniejącymi obiektami i urządzeniami.
Sprawdzeniu podlegają również kolizje obiektów projektowanych z obiektami istniejącymi, szczególnie z urządzeniami podziemnymi nienaniesionymi na mapę zasadniczą lub planie koordynacyjnym.
W przypadku stwierdzenia rozbieżności zarówno w projekcie budowlanym jak i między projektem zagospodarowania i budowlanym należy zgłosić ten fakt projektantowi, który ma obowiązek wyjaśnić wszystkie wątpliwości dotyczące projektu i zawartych w nim rozwiązań. Tyczenie można rozpocząć po uzyskaniu decyzji projektanta usuwającej rozbieżności.
Podstawa standardy 2011
Rozp. z 1995
Prawo budowlane

Ad. 3
Zabrakło moim zdaniem
Geodezyjna inwentaryzacja powykonawcza sieci uzbrojenia terenu - dokonanie geodezyjnych pomiarów powykonawczych i sporządzenie związanej z tym dokumentacji, po zrealizowaniu projektu sieci uzbrojenia terenu
Geodezyjną inwentaryzację powykonawczą wykonuje się w celu:
1)   ustalenia danych:
a)  określających położenie i kształt wybudowanych obiektów budowlanych w państwowym systemie odniesień przestrzennych,
b)  niezbędnych do wprowadzenia zmian w:
–  bazie danych ewidencji gruntów i budynków - w zakresie użytków gruntowych oraz budynków,
–  bazie danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu - w zakresie sieci uzbrojenia terenu,
–  bazie danych, o której mowa w art. 4 ust. 1b ustawy - w zakresie budowli;
2)   sporządzenia operatu geodezyjnego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, w szczególności:
a)  mapy obrazującej położenie i kształt obiektów budowlanych oraz sposób zagospodarowania i ukształtowania terenu po zakończeniu procesu budowlanego,
b)  dokumentacji określającej stan wyjściowy obiektów, które zgodnie z projektem budowlanym podlegają w trakcie ich użytkowania okresowym badaniom przemieszczeń i odkształceń.

Podstawa
Rozp. MRRiB z 2001 w sprawie GESUT i ZUD
Standardy

Pytania zakres 1:
1. Analiza materiałów pozyskanych z PODGiK
2. Projekt zagospodarowania, na czym polega geodezyjne opracowanie. Co w przypadku rozbieżności.
3. Jaką dokumentację sporządza geodeta po zakończeniu budowy i komu ją przekazuje.

Do ustnego podeszło 6 osób ( 5 z zakresu 1, 1 z zakresu 2)