[1] Jakim warunkom powinna odpowiadać lokalizacja i budowa telekomunikacyjnych linii kablowych. Do jakiej grupy dokładnościowej przy pomiarach geodezyjnych należy zaliczyć linie kablowe i dlaczego?

Rozporządzenie w sprawie warunkow technicznych, jakim powinny odpowiadac telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie - całe rozporzadzenie.
Czy gdzieś jeszcze opisano coś na  temat lokalizacji i budowy?

I grupa dokładnościowa - napowietrzne i te ułożone w odkrywce do pomiaru inwentaryzacyjnego - standardy p. 28 ust. 3

[1] Jaki dokument określa warunki nowej zabudowy i zagospodarowania nieruchomości i jakie warunki musi on spełniać, w przypadku braku na danym obszarze miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Proszę o podanie jakie podstawowe przepisy regulują sporządzanie map dla w/w celów.

Znalazłam 2 akty prawne o określające w/w warunki. Czy gdzieś jeszcze jest na ten temat wspomniane?



Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym:
Art. 4. 2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
3. W odniesieniu do terenów zamkniętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się tylko granice tych terenów oraz granice ich stref ochronnych. W strefach ochronnych ustala się ograniczenia w zagospodarowaniu i korzystaniu z terenów, w tym zakaz zabudowy.
4. Przepisów ust. 3 nie stosuje się do terenów zamkniętych ustalanych przez ministra właściwego do spraw transportu.
Art. 6. 1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.
2. Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:
1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich;
2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych.
Art. 50. 1. Inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku – w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Art. 54. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:
1) rodzaj inwestycji;
2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
a) warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b) ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d) wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3) linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.
Art. 55. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę.
Art. 59. 1. Zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy.
Art. 60. 1. Decyzję o warunkach zabudowy wydaje, z zastrzeżeniem ust. 3, wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4, i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi.
1a. Do decyzji o warunkach zabudowy stosuje się art. 53 ust. 5b i 5c.
2. (uchylony).
3. Decyzje o warunkach zabudowy na terenach zamkniętych wydaje wojewoda.
Art. 61. 1. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:
1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;
2) teren ma dostęp do drogi publicznej;
3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;
5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do inwestycji produkcyjnych lokalizowanych na terenach przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1.
3. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej.
4. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do zabudowy zagrodowej, w przypadku gdy powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w danej gminie.
5. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za spełniony, jeżeli wykonanie uzbrojenia terenu zostanie zagwarantowane w drodze umowy zawartej między właściwą jednostką organizacyjną a inwestorem.
6. Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego.
7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, należy określić wymagania dotyczące ustalania:
1) linii zabudowy;
2) wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu;
3) szerokości elewacji frontowej;
4) wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki;
5) geometrii dachu (kąta nachylenia, wysokości kalenicy i układu połaci dachowych).
Art. 63. 1. W odniesieniu do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości.
2. Decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Informację tej treści zamieszcza się w decyzji.

mapa
Art. 52. 1. Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora.
2. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać:
1) określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2000;


Rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania wymagan dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
§ 3. 1.
§ 3. 2.

§ 9. 1. Warunki i wymagania dotyczące nowej zabudowy i zagospodarowania terenu ustala się w decyzji o warunkach zabudowy, zawierającej część tekstowa i graficzna.
2. Wyniki analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, zawierające cz´es tekstowa i graficzna, stanowią załącznik do decyzji o warunkach zabudowy.
3. Część graficzną decyzji o warunkach zabudowy oraz część graficzna analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, sporządza się na kopiach mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu przestrzennym w czytelnej technice graficznej zapewniającej możliwość wykonywania ich kopii.
4. Część graficzną analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, sporządza się z uwzględnieniem nazewnictwa i oznaczeń graficznych stosowanych w decyzji o warunkach zabudowy.
§ 3. 1.
§ 3. 2.
§ 4. 1.
§ 4. 2.
§ 4. 3.
§ 4. 4.
§ 5. 1.
§ 5. 2.
§ 6. 1.
§ 6. 2.


Podstawa prawna dla mapy zasadniczej to standardy, PGiK i nieobowiązujące rozporządzenie o GESUT, BDOT i MZ

[1] Które przepisy i w jaki sposób regulują geodezyjne wyznaczanie obiektów budowlanych? Jakie dokumenty, w związku z wyznaczeniem obiektu budowlanego, powinien sporządzić geodeta celem przekazania ich do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego? - GUGIK 2014

PGIK:
art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. d
art. 12c ust 2

Standardy:
p. 51
p. 56
p. 59
p. 19 ust. 5
p. 71

dokumenty:
szkic dokumentacyjny, szkic tyczenia, opis topograficzny osnowy pomiarowej lub realizacyjnej, o ile została założona, sprawozdanie techniczne, pliki roboczej bazy danych ze wsp w/w osnowy  i projektowanymi współrzędnymi tyczonego obiektu,


Prawo budowlane art. 43

I teraz ważna kwestia. Czy w tym momencie dajemy do ośrodka zmianę użytku na Bp, jeśli teren, na którym tyczymy nie jest budowlanką? Nadajemy temu Bp jako teren w trakcie zabudowy wraz ze szkicem ze zmiany użytku i wnioskiem właściciela o zmianę danych ewidencyjnych?

czy ktoś uprawniony wie coś więcej na ten temat?

Rozporzadzenie w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego z dn. 9 listopada 2011 zwany inaczej gniotem 

[1] Proszę zdefiniować pojęcie obiektu budowlanego oraz jakie wymagania musi spełniać obiekt budowlany przy projektowaniu, budowie i użytkowaniu.
Czy obiekty budowlane wymagają uzgodnienia przez Zespół Uzgadniania Dokumentacji Projektowej?

Czy komisja w 2014 była tak życzliwa, że dała pytania o przepisy, które w znacznej mierze zmieniają się dopiero od marca 2015?
Czy PB i art. 5 to poprawna odp? 

Prawo Budowlane:
Art. 3.  1) obiekt budowlany – należy przez to rozumieć:
a) budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
b) budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
c) obiekt małej architektury;
2) budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
3) budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;
4) obiekcie małej architektury – należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:
a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki;
6) budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego;

Art. 5.  1. Obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając:
1) spełnienie wymagań podstawowych dotyczących:
a) bezpieczeństwa konstrukcji,
b) bezpieczeństwa pożarowego,
c) bezpieczeństwa użytkowania,
d) odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska,
e) ochrony przed hałasem i drganiami,
f) odpowiedniej charakterystyki energetycznej budynku oraz racjonalizacji użytkowania energii;
2) warunki użytkowe zgodne z przeznaczeniem obiektu, w szczególności w zakresie:
a) zaopatrzenia w wodę i energię elektryczną oraz, odpowiednio do po-trzeb, w energię cieplną i paliwa, przy założeniu efektywnego wykorzy-stania tych czynników,
b) usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów;
2a) możliwość dostępu do usług telekomunikacyjnych, w szczególności w zakresie szerokopasmowego dostępu do Internetu;
3) możliwość utrzymania właściwego stanu technicznego;
4) niezbędne warunki do korzystania z obiektów użyteczności publicznej i mieszkaniowego budownictwa wielorodzinnego przez osoby niepełnosprawne, w szczególności poruszające się na wózkach inwalidzkich;
5) warunki bezpieczeństwa i higieny pracy;
6) ochronę ludności, zgodnie z wymaganiami obrony cywilnej;
7) ochronę obiektów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów objętych ochroną konserwatorską;
8 ) odpowiednie usytuowanie na działce budowlanej;
9) poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej;
10) warunki bezpieczeństwa i ochrony zdrowia osób przebywających na terenie budowy.
2. Obiekt budowlany należy użytkować w sposób zgodny z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska oraz utrzymywać w należytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości użytkowych i sprawności technicznej, w szczególności w zakresie związanym z wymaganiami, o których mowa w ust. 1 pkt 1–7.
2a. W nowych budynkach oraz istniejących budynkach poddawanych przebudowie lub przedsięwzięciu służącemu poprawie efektywności energetycznej w rozumieniu przepisów o efektywności energetycznej, które są użytkowane przez jednostki sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, zaleca się stosowanie urządzeń wykorzystujących energię wytworzoną w odnawialnych źródłach energii, a także technologie mające na celu budowę budynków o wysokiej charakterystyce energetycznej.
2b. W przypadku robót budowlanych polegających na dociepleniu budynku, obejmujących ponad 25% powierzchni przegród zewnętrznych tego budynku, należy spełnić wymagania minimalne dotyczące energooszczędności i ochrony cieplnej przewidziane w przepisach techniczno-budowlanych dla przebudowy budynku.
Art. 6. Dla działek budowlanych lub terenów, na których jest przewidziana budowa obiektów budowlanych lub funkcjonalnie powiązanych zespołów obiektów budowlanych, należy zaprojektować odpowiednie zagospodarowanie, zgodnie z wymaganiami art. 5 ust. 1–2b, zrealizować je przed oddaniem tych obiektów (zespołów) do użytkowania oraz zapewnić utrzymanie tego zagospodarowania we właściwym stanie techniczno-użytkowym przez okres istnienia obiektów (zespołów) budowlanych.
Art. 7.  1. Do przepisów techniczno-budowlanych zalicza się: warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane i ich usytuowanie, uwzględniające wymagania, o których mowa w art. 5 ust. 1–2b; warunki techniczne użytkowania obiektów budowlanych.

Obiekty budowlane takie jak sieci uzbrojenia terenu wymagają uzgodnienia na naradzie kordynacyjnej organizowanej przez Starostę-czyli ZUDP .
PGiK:
Art. 28b. 1. Sytuowanie projektowanych sieci uzbrojenia terenu na obszarach miast oraz w pasach drogowych na terenie istniejącej lub projektowanej zwartej zabudowy obszarów wiejskich, uzgadnia się na naradach koordynacyjnych organizowanych przez starostę.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1) przyłączy;
2) sieci uzbrojenia terenu sytuowanych wyłącznie w granicach działki budowlanej

dzięki

26.03.2015; wysłane 19 stycznia, poprawki wysłano 03.02 2015; zakres I
informacja o egzaminie 6 tygodni i 2 dni wcześniej

[1] Proszę scharakteryzować państwowy system odniesień przestrzennych stosowany przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych. W oparciu o punkty jakiej osnowy wykonywane są geodezyjne pomiary sytuacyjne? Proszę podać warunki, które należy zapewnić przy zakładaniu pomiarowych osnów sytuacyjnych. - GUGIK 2014

CZY MOGŁABYM PROSIĆ O POMOC W ROZWIĄZANIU TEGO PYTANIA? Wydaje się być dużo za długie na takie 20 min... 
Czy takie rozwiązanie jest poprawne? czy nie zapomniałam o czymś?

PGiK
Art. 2 pkt 4) osnowa geodezyjna – rozumie się przez to usystematyzowane zbiory jednoznacznie identyfikowalnych punktów, które zostały oznaczone w terenie znakami geodezyjnymi oraz których położenie wyznaczone zostało w państwowym systemie odniesień przestrzennych w sposób właściwy dla danego rodzaju osnowy i umożliwiający określenie dokładności tego wyznaczenia;
Art. 3. Ust 1. Podstawę do wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych stanowią osnowy geodezyjne opracowane w państwowym systemie odniesień przestrzennych.
Ust. 2. Osnowy geodezyjne zakłada się i aktualizuje dla obszaru całego kraju.
Ust. 3. Projekty osnów geodezyjnych są zatwierdzane przez:
1) Głównego Geodetę Kraju w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej – w zakresie osnów podstawowych;
2) starostów – w zakresie osnów szczegółowych.

Standardy: W oparciu o punkty jakiej osnowy wykonywane są geodezyjne pomiary sytuacyjne?
§ 4. 1. Geodezyjne pomiary sytuacyjne i wysokościowe wykonuje się w oparciu o punkty poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej.
2. W przypadku gdy gęstość punktów osnów geodezyjnych jest niewystarczająca do wykonania geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego lub wysokościowego, osnowy te uzupełnia się punktami osnów pomiarowych.
3. Przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych związanych z obsługą inwestycji budowlanych, o których mowa w § 50—61, może być stosowana osnowa realizacyjna dostosowana, pod względem konstrukcji geometrycznej oraz dokładności położenia jej punktów, do charakteru inwestycji oraz wymagań określonych w dokumentacji budowy.

Standardy: Proszę podać warunki, które należy zapewnić przy zakładaniu pomiarowych osnów sytuacyjnych.
§ 16. 2. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej.
§ 17. 1. Pomiarową osnowę sytuacyjną wyznacza się w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej w postaci:
1) sieci kątowo-liniowych;
2) sieci punktów wyznaczonych metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS;
3) wybranych i wzajemnie powiązanych ze sobą punktów terenu, w sposób zapewniający widoczność z każdego z tych punktów na co najmniej dwa punkty sąsiednie, których położenie określono metodami pomiarów fotogrametrycznych;
4) sieci modularnych.
2. Przy zakładaniu pomiarowych osnów sytuacyjnych należy zapewnić:
1) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej;
2) co najmniej dwukrotny pomiar każdego mierzonego elementu;
3) wykonanie obserwacji nadliczbowych;
4) wykonanie pomiarów:
a) liniowych ze średnim błędem pomiaru odległości md =< 0,01 m + 0,01 m/km,
b) kątowych ze średnim błędem pomiaru kąta mk =< 0,0030g,
c) wektorów przestrzennych technikami, o których mowa w § 2 pkt 18—21.
§ 18. 1. Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej.
2. Miarą dokładności założonej osnowy pomiarowej są błędy średnie położenia wyznaczanych punktów, przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania.

Rozporządzenie o PSOP
§ 3. 1. Państwowy system odniesień przestrzennych tworzą:
1) geodezyjne układy odniesienia oznaczone symbolami PL-ETRF2000 i PL-ETRF89, będące matematyczną i fizyczną realizacją europejskiego ziemskiego systemu odniesienia ETRS89;
2) układy wysokościowe oznaczone symbolami PL-KRON86-NH i PL-EVRF2007-NH, będące matematyczną i fizyczną realizacją europejskiego ziemskiego systemu wysokościowego EVRS;
3) układy współrzędnych: geocentrycznych kartezjańskich oznaczone symbolem XYZ, geocentrycznych geodezyjnych oznaczone symbolem GRS80h oraz geodezyjnych oznaczone symbolem GRS80H;
4) układy współrzędnych płaskich prostokątnych oznaczone symbolami: PL-LAEA, PL-LCC, PL-UTM,  PL-1992 i PL-2000.
§ 4. 1. Fizyczną realizacją geodezyjnego układu odniesienia PL-ETRF2000 jest sieć europejskich stacji permanentnych EPN (European Permanent Network) o dokładnie wyznaczonych współrzędnych oraz zmianach tych współrzędnych w czasie.
2. Przenoszenie na obszar Polski i konserwacja geodezyjnego układu odniesienia PL-ETRF2000 odbywają się przez sieć stacji permanentnych ASG-EUPOS (Aktywna Sieć Geodezyjna EUPOS).
§ 5. Przenoszenie na obszar Polski i konserwacja geodezyjnego układu odniesienia PL-ETRF89 odbywają się przez sieć punktów podstawowej osnowy geodezyjnej za pośrednictwem obserwacji satelitarnych GNSS (Global Navigation Satellite Systems).
§ 6. 1. Geodezyjny układ wysokościowy PL-EVRF2007-NH tworzą wysokości normalne odniesione do średniego poziomu Morza Północnego, wyznaczonego dla mareografu w Amsterdamie (Normaal Amsterdams Peil), Holandia.
2. Elipsoidą normalnego pola siły ciężkości jest elipsoida odniesienia GRS80.
§ 7. Geodezyjny układ wysokościowy PL-KRON86-NH tworzą wysokości normalne odniesione do średniego poziomu Morza Bałtyckiego, wyznaczonego dla mareografu w Kronsztadzie koło Sankt Petersburga, Federacja Rosyjska.
§ 8. 1. Fizyczną realizacją układów wysokościowych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, jest podstawowa osnowa wysokościowa.
2. Wysokości normalne określa się na podstawie pomiarów geodezyjnych odniesionych do pola grawitacyjnego Ziemi, względem przyjętej powierzchni odniesienia albo na podstawie pomiarów satelitarnych GNSS, z uwzględnieniem wysokości obowiązującej quasi-geoidy nad elipsoidą odniesienia.
3. Wysokości normalne oznacza się literą H i podaje w metrach [m].
§ 13. 1. Układ współrzędnych płaskich prostokątnych PL-2000 jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów na elipsoidzie odniesienia GRS80 odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii odwzorowania Gaussa-Krügera.
2. Obszar Polski obejmują cztery pasy południkowe układu współrzędnych PL-2000 o rozciągłości równej 3o długości geodezyjnej każdy, o południkach osiowych: 15oE, 18oE, 21oE i 24oE, oznaczane odpowiednio numerami: 5, 6, 7 i 8.
§ 15. 1. Państwowy system odniesień przestrzennych stosuje się w pracach geodezyjnych i kartograficznych oraz przy tworzeniu zbiorów danych przestrzennych przez organy władzy publicznej, przy czym:
1) układ współrzędnych PL-LAEA stosuje się na potrzeby analiz przestrzennych i sprawozdawczości na poziomie ogólnoeuropejskim;
2) układ współrzędnych PL-LCC stosuje się na potrzeby wydawania map w skali 1:500 000 i w mniejszych skalach;
3) układ współrzędnych PL-UTM stosuje się na potrzeby wydawania standardowych opracowań kartograficznych w skalach od 1:10 000 do 1:250 000, wydawania map morskich oraz wydawania innych map przeznaczonych na potrzeby bezpieczeństwa i obronności państwa;
4) układ współrzędnych PL-2000 stosuje się na potrzeby wykonywania map w skalach większych od 1:10 000 – w szczególności mapy ewidencyjnej i mapy zasadniczej.
§ 16. 1. Położenie obiektów przestrzennych w geodezyjnych układach odniesienia, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, określa się za pomocą układów współrzędnych:
2) układu współrzędnych geocentrycznych geodezyjnych GRS80h, którego osie są oznaczane literami: szerokość geodezyjna – literą ?, długość geodezyjna – literą ?.
2. W przypadkach, w których wyznaczenie wysokości elipsoidalnych jednoczesne z wyznaczeniem współrzędnych geodezyjnych ? i ? jest niemożliwe, położenie obiektów przestrzennych określa się za pomocą współrzędnych geodezyjnych w układzie GRS80H oraz wysokości normalnych H.
3. Osie układów współrzędnych płaskich prostokątnych PL-2000, oznacza się literami:
oś północną – literą x, a oś wschodnią – literą y, przy czym za wartością współrzędnej x dodaje się literę N (North), a za wartością współrzędnej y dodaje się literę E (East).

Podsumowując:
Dla pomiarów syt-wys stosuje się układy (scharakteryzowane w tabelach stanowiących załącznik do w/w rozporządzenia:
GRS80h – t. 4
GRS80H t. 5,
PL-EVRF2007-NH t. 6,
PL-KRON86-NH t. 7
PL-2000 – t. 12

[1] Proszę opisać osnowy wykorzystywane do wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych, w szczególności należy wymienić rodzaje, klasy i dokładności osnów oraz kryteria zaliczania punktów osnów do odpowiedniej klasy.

mam wrażenie, że tego nie da się opisać w ten sposób w ok 20 min. Może lepszym rozwiązaniem jest podać na początku same suche fakty i dane odnośnie osnów, a dopiero ewentualnie później opisać zakładanie i wykorzystwanie. Jak myślicie?

Osnowy:
Geodezyjna, pomiarowa i realizacyjna - standardy

PGiK:
Art. 2 pkt 4 osnowa geodezyjna – rozumie się przez to usystematyzowane zbiory jednoznacznie  identyfikowalnych punktów, które zostały oznaczone w terenie znakami geodezyjnymi oraz których położenie wyznaczone zostało w państwowym systemie odniesień przestrzennych w sposób właściwy dla danego rodzaju osnowy i umożliwiający określenie dokładności tego wyznaczenia.

Standardy:
§ 4. 1. Geodezyjne pomiary sytuacyjne i wysokościowe wykonuje się w oparciu o punkty poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej.
2. W przypadku gdy gęstość punktów osnów geodezyjnych jest niewystarczająca do wykonania geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego lub wysokościowego, osnowy te uzupełnia się punktami osnów pomiarowych.
3. Przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych związanych z obsługą inwestycji budowlanych, o których mowa w § 50—61, może być stosowana osnowa realizacyjna dostosowana, pod względem konstrukcji geometrycznej oraz dokładności położenia jej punktów, do charakteru inwestycji oraz wymagań określonych w dokumentacji budowy.

OSNOWA POMIAROWA
§ 16.2. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej.
3. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,05 m względem najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej.
4. Błąd średni wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej wykorzystywanej do określenia wysokości szczegółów terenowych, o których mowa w § 35 ust. 2 pkt 2 lit. a i b, nie może być większy niż 0,02 m.

§ 17 – opis zakładania.

§ 18. 1. Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej.
3.   Miarą dokładności założonej osnowy pomiarowej są błędy średnie położenia wyznaczanych punktów, przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania.

§ 23. Pomiarową osnowę wysokościową wyznacza się w postaci ciągów niwelacyjnych, w nawiązaniu do co najmniej dwóch punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej, metodami:
1) niwelacji geometrycznej;
2) niwelacji trygonometrycznej;
3) niwelacji satelitarnej wykonywanej metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS.

§ 24. 1. Dane obserwacyjne niezbędne do ustalenia wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej metodami, o których mowa w § 23 pkt 1 i 2, uzyskuje się w wyniku pomiaru w dwóch kierunkach, głównym i powrotnym, między punktami nawiązania.
2. Punktami pomiarowej osnowy wysokościowej mogą być:
1) punkty poziomej osnowy geodezyjnej;
2) punkty pomiarowej osnowy sytuacyjnej;
3) trwałe szczegóły terenowe, których położenie zostało określone z dokładnością właściwą dla szczegółów terenowych I grupy, o których mowa w § 28 ust. 3 pkt 1

OSNOWA REALIZACYJNA:
§ 51. Pomiary mające na celu geodezyjne wyznaczenie obiektów budowlanych w terenie, geodezyjną obsługę budowy i montażu obiektów budowlanych, pomiaru przemieszczeń i odkształceń obiektów budowlanych oraz geodezyjną inwentaryzację powykonawczą obiektów lub elementów obiektów budowlanych wykonuje się w oparciu o osnowę geodezyjną, pomiarową lub realizacyjną.
§ 52. 1. Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy: 1) bezpośrednio z istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej nie można dokonać tyczenia;
2) dokładność istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej jest zbyt niska do potrzeb inwestycji;
3) istniejąca pozioma osnowa geodezyjna i osnowa pomiarowa podczas realizacji inwestycji może zostać zniszczona.
2. Osnowę realizacyjną nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i wyrównuje metodą najmniejszych kwadratów z obliczeniem błędów średnich położenia punktów.
3. Osnowa realizacyjna pod względem konstrukcyjnym może być:
1) siecią jednorzędową;
2) siecią dwurzędową zakładaną dla złożonych i dużych inwestycji realizowanych etapami.
4. W przypadku sieci dwurzędowej:
1) osnowę I rzędu nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i pokrywa się nią cały obszar inwestycji;
2) osnowę II rzędu nawiązuje się do osnowy I rzędu i zakłada się ją w dostosowaniu do potrzeb określonego etapu inwestycji.
§ 53. W przypadkach gdy przy realizacji inwestycji niezbędne jest wykonywanie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych z dokładnością wyższą niż określona w § 16 ust. 2 i 4, zakłada się osnowę realizacyjną w układzie lokalnym, którego początek wyznaczony jest przez współrzędne punktu ciężkości obszaru inwestycji, zaś jego osie zorientowane są przez główną oś inwestycji.

OSNOWY GEODEZYJNE:
Rozporządzenie o osnowach grawimetrycznych, magnetycznych i geodezyjnych
§ 3. 1. Osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną dzieli się według kryterium dokładności i sposobu ich zakładania na osnowę podstawową fundamentalną, osnowę podstawową bazową i osnowę szczegółową.
2. Niezależnie od podziału, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się podział osnów geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej na klasy, oznaczane cyframi arabskimi, w których:
osnowa podstawowa fundamentalna jest osnową 1. klasy,
osnowa podstawowa bazowa jest osnową 2. klasy,
a osnowa szczegółowa jest osnową 3. klasy.
3. Podstawowym kryterium zaliczenia punktu osnowy do odpowiedniej klasy jest dokładność wyznaczenia wielkości
właściwych dla danego rodzaju osnowy, określona przez wartość błędu średniego wyznaczonej wielkości.
§ 4. 1. Podstawową fundamentalną osnowę geodezyjną stanowią punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej dokładności, które przenoszą na obszar kraju (...) – geodezyjny układ odniesienia i układ wysokości, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne.
2. Podstawową bazową osnowę geodezyjną stanowią punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej dokładności, rozmieszczone równomiernie na obszarze całego kraju, realizujące na tym obszarze układy odniesienia, o których mowa w ust. 1.
3. Szczegółową osnowę geodezyjną stanowią punkty wyznaczone w sieciach będących rozwinięciem podstawowej osnowy geodezyjnej. Stopień zagęszczenia punktów jest zróżnicowany w zależności od stopnia zurbanizowania terenu, większy na terenach zabudowanych lub przeznaczonych pod inwestycje, a mniejszy na terenach rolnych i leśnych, przy czym przeznaczenie terenu określa się na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie kierunków zmian w przeznaczeniu terenów, określonych w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

§ 6. 1. Punkty osnowy stabilizuje się w terenie znakami geodezyjnymi w sposób i w miejscach zapewniających ich wieloletnie przetrwanie.
2. Punkt osnowy może mieć trwale stabilizowane punkty ekscentryczne, które zalicza się do tej samej klasy osnowy.
3. Dla każdego punktu osnowy wykonuje się opis topograficzny umożliwiający:
1) odnalezienie i zidentyfikowanie punktu;
2) odtworzenie miejsca położenia punktu.

§ 2. 1) klasa osnowy – rozumie się przez to cechę osnowy określającą jej znaczenie w pracach geodezyjnych i kartograficznych, kolejność włączania punktów osnowy do procesu wyrównywania, a także dokładność określenia po wyrównaniu obserwacji;

[1] Proszę określić co to jest ,,znak geodezyjny". Kto dokonuje przeglądu i konserwacji znaków

PGiK:
Art. 2 Ust. 5 Znak geodezyjny – rozumie się przez to znaki z trwałego materiału, określające położenie punktów osnowy geodezyjnej;
ust 4. Osnowa geodezyjna – rozumie się przez to usystematyzowane zbiory jednoznacznie identyfikowalnych punktów, które zostały oznaczone w terenie znakami geodezyjnymi oraz których położenie wyznaczone zostało w państwowym systemie odniesień przestrzennych w sposób właściwy dla danego rodzaju osnowy i umożliwiający określenie dokładności tego wyznaczenia;
Art. 7d ust 6 do zadań starosty należy ochrona znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych.

Kto dokonuje przeglądu? Wykonawca prac geodezyjnych, zapewnia je GGk, Starosta lub MON

Rozporządzenie w sprawie ochrony znaków geodezyjnych:
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o znakach, rozumie się przez to znaki z trwałego materiału, określające położenie punktów osnów: geodezyjnej poziomej i wysokościowej, grawimetrycznej i magnetycznej.
§ 4. Ochrona znaków polega na:
1) doręczeniu właścicielowi lub innej osobie władającej nieruchomością oraz staroście zawiadomienia o umieszczeniu znaku na nieruchomości, zwanego dalej ,,zawiadomieniem",
2) wykonywaniu przeglądu i konserwacji znaków,
3) ustawianiu urządzeń zabezpieczających, w tym sygnalizujących położenie znaków.
§  10-11. Wykonanie prac przeglądu i konserwacji znaków podczas wykonywania prac geodezyjnych związanych z zakładaniem i modernizacją osnów: geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej oraz okresowo lub doraźnie - w razie wystąpienia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa życia lub mienia, a także w związku z uszkodzeniem znaku, zapewniają:
1) Główny Geodeta Kraju - w zakresie osnowy geodezyjnej I i II klasy oraz osnów grawimetrycznej i magnetycznej,
2) Minister Obrony Narodowej - w zakresie osnów, o których mowa w pkt 1, znajdujących się na gruntach i budynkach pozostających w trwałym zarządzie komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej i jednostek organizacyjnych podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz przedsiębiorstw państwowych, dla których jest on organem założycielskim,
3) starosta - w zakresie osnowy geodezyjnej klas niższych niż wymienione w pkt 1 – czyli szczegółowej.

Dodatkowo z PGiK:
Art. 13. 1. Osoby wykonujące prace geodezyjne i kartograficzne mają prawo:
3) nieodpłatnego umieszczania na gruntach i obiektach budowlanych znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz urządzeń zabezpieczających te znaki;
4) umieszczania na gruntach i obiektach budowlanych budowli triangulacyjnych.
Art. 15. 1. Znaki geodezyjne, urządzenia zabezpieczające te znaki oraz budowle triangulacyjne podlegają ochronie.
2. W miarę potrzeby może być wydzielony na gruncie, za odszkodowaniem, obszar niezbędny do ochrony znaku geodezyjnego oraz budowli triangulacyjnej. Na obszarze tym nie mogą być wykonywane czynności, które zagrażałyby znakowi geodezyjnemu i budowli triangulacyjnej.
3. Właściciel lub inna osoba władająca nieruchomością, na której znajdują się znaki geodezyjne, urządzenia zabezpieczające te znaki oraz budowle triangulacyjne, są obowiązani:
1) nie dokonywać czynności powodujących ich zniszczenie, uszkodzenie lub przemieszczenie;
2) niezwłocznie zawiadomić właściwego starostę o ich zniszczeniu, uszkodzeniu, przemieszczeniu lub zagrażaniu przez nie bezpieczeństwu życia lub mienia.
4. Przepis ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do znaków grawimetrycznych i magnetycznych.
Art. 48. 1. Pkt 3 Kto wbrew przepisom art. 15 niszczy, uszkadza, przemieszcza znaki geodezyjne, grawimetryczne lub magnetyczne i urządzenia zabezpieczające te znaki oraz budowle triangulacyjne, a także nie zawiadamia właściwych organów o zniszczeniu, uszkodzeniu lub przemieszczeniu znaków geodezyjnych, grawimetrycznych lub magnetycznych, urządzeń zabezpieczających te znaki oraz budowli triangulacyjnych – podlega karze grzywny.
Art. 53. Nieruchomości państwowe, wydzielone w związku z usytuowaniem na nich znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, urządzeń zabezpieczających te znaki i budowli triangulacyjnych, przechodzą w zarząd właściwych starostów.

[1] Jakie obowiązki ciążą na właścicielu nieruchomości przyległych do powierzchniowych wód publicznych oraz w związku z wykonywaniem robót związanych z utrzymaniem wód oraz na jakich zasadach następuje udostępnienie części takich nieruchomości dla wykonania robót.
Jakie prawa przysługują geodecie wykonującemu prace geodezyjne w terenie w tym związane z wykonywaniem pomiarów dla w/w celu.


Uważam, że to pytanie jest trudne.
Na jakich zasadach nastepuje udostępnianie?
a jakie obowiązki w związku z wykonywaniem robót związanych z utrzymaniem wód?

Moim zdaniem prawo wodne nie wyczerpuje tematu.
Właściciel nieruchomości przyległej do wód publicznych musi przede wszystkim zapewnić swobodny dostęp do tych wód.
Właściciel nieruchomości nie może zmieniać stanu wody na gruncie, a zwłaszcza kierunku odpływu znajdującej się na jego gruncie wody opadowej, ani kierunku odpływu ze źródeł – ze szkodą dla gruntów sąsiednich. Nie wolno także odprowadzać wód ani ścieków na grunty sąsiednie.
Na właścicielu nieruchomości ciąży obowiązek usunięcia przeszkód oraz zmian w odpływie wody powstałych na jego gruncie (zarówno w wyniku przypadku, jak i działania osób trzecich) ze szkodą dla gruntów sąsiednich.
Jeżeli spowodowane przez właściciela nieruchomości zmiany stanu wody na gruncie szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie, wójt, burmistrz lub prezydent miasta mają prawo w drodze decyzji nakazać właścicielowi nieruchomości przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom.
Możliwa jest pisemna ugoda pomiędzy właścicielami gruntów, dotycząca zmian stanu wody na gruntach, jeśli takie zmiany nie będą szkodliwie oddziaływać na inne nieruchomości lub gospodarkę wodną. Ugoda taka musi być zatwierdzona w drodze decyzji przez właściwy organ – wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Ugoda nie może dotyczyć wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi – na takie działanie potrzebne jest pozwolenie wodno prawne.
Zabronione jest wprowadzanie do wód odpadów oraz ciekłych odchodów zwierzęcych, spławianie do wody śniegu pochodzącego z centrów miast, terenów przemysłowych, dróg i parkingów. Nie wolno także myć pojazdów w wodach powierzchniowych oraz nad brzegami tych wód, pobierać wody powierzchniowej bezpośrednio do opryskiwaczy rolniczych (także myć opryskiwaczy w wodzie powierzchniowej) ani używać farb produkowanych na bazie związków organiczno-cynowych (TBT) do konserwacji konstrukcji podwodnych.
Ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi w ramach zwykłego korzystania z wód (czyli gdy nie jest wymagane pozwolenie wodnoprawne powinny być oczyszczone w stopniu wymaganym przepisami i nie mogą zawierać odpadów oraz zanieczyszczeń pływających, substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska ani nie mogą powodować w tej wodzie zmian w naturalnej biocenozie, mętności, barwy, zapachu, powodować formowania się piany i osadów. Zabronione jest rozcieńczanie ścieków wodą w celu uzyskania dopuszczalnych przepisami wskaźników zanieczyszczeń.
Prawo wodne – art. 27 – 29, art. 36,
PGIK art. 13 i 14, 16

[1] W jakim celu tworzy się roboczą bazę danych i kiedy ujawnia się w tej bazie współrzędne punktów granicznych ustalone na podstawie pomiaru i pola powierzchni działek ewidencyjnych obliczone na podstawie wyników pomiaru oraz z jakich zbiorów tworzy się mapę zasadniczą.

W jakim celu?
W celu opracowania pomierzonych danych i porównania ich z danymi uzyskanymi z PZGIK, a następnie przekazania ich do ODGIK.

Standardy p. 67-69
Ujawniamy współrzędne nowych punktów granicznych, gdy:
1.   pomiar nowych wykonano z większą dokładnością lub pomiar punktów poprzedzony został ustaleniem ich położenia w trybie rozdziału o rozgraniczeniu lub w trybie ewidencyjnym.
2.   Odchyłki liniowe między pomiarem a danymi z PODGIK różnią się o wartości: 0.15 m dla pktów stabilizowanych lub 0.25 m pktów niestabilizowanych.
Ujawniamy nowe pola powierzchni działek ewidencyjnych, gdy:
1.   jw.
2.   lub gdy nie zachodzą powyższe sytuacje, ale odchyłka pola pow z pomiaru i z ewidencji przekracza wartość dopuszczalną przekraczającą dPmax.

Rozporządzenie o mapie zasadniczej - nieobowiązujące
Zbiory, z których tworzy się mapę zasadnicza:
BD EGIB baza danych ewidencji gruntów i budynków określona w PGIK i rozporządzeniu o ewidencji gruntów i budynków,
BD GESUT geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu określona tylko w PGIK,
BD PRG państwowy rejestr granic określony w PGIK i Rozporządzeniu w sprawie państwowego rejestru granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych kraju,
BD PRPOG okr. PGIK i rozporządzeniu w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych,
BDOT500 okr. w PGIK,
BDSOG - w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych,

[1] Proszę scharakteryzować linie rozgraniczające drogę publiczną. W jakim dokumencie linie te są ustalone?

Moja propozycja:
Rozporzadzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie

p.3 ust. 3 rozumie się przez to granice terenów przeznaczonych na pas drogowy lub pasy drogowe ustalone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a w wypadku autostrady - w decyzji o ustaleniu lokalizacji autostrady; w liniach rozgraniczających drogi na terenie zabudowy (ulicy) mogą znajdować się również urządzenia infrastruktury technicznej nie związane z funkcją komunikacyjną drogi.

§ 5. Usytuowanie drogi oznacza w niniejszym rozporządzeniu umieszczenie jej elementów w pasie terenu wyznaczonym liniami rozgraniczającymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w trybie określonym w przepisach o zagospodarowaniu przestrzennym.
§ 6. Szerokość drogi w liniach rozgraniczających powinna zapewniać możliwość umieszczenia elementów drogi i urządzeń z nią związanych wynikających z ustalonych docelowych transportowych i innych funkcji drogi oraz uwarunkowań  terenowych.
Szerokość (maksymalną i minimalną) ulicy w pasie linii rozgraniczających drogę publiczną w zależności od danej klasy drogi określono w ww. rozporządzeniu.

Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
Jedną z podstawowych i obowiązkowych kwestii, które muszą zostać rozstrzygnięte w MPZP jest określenie przeznaczenia terenów oraz wyznaczenie linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Ma to kluczowe znaczenie dla treści planu.

[1] Proszę podać, w jaki sposób obowiązujące akty prawne regulują sprawę stosowania osnów do tyczenia sytuacyjnego elementów projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz obiektów budowlanych - gugik 2014

Rozporządzenie o standardach
§ 51. Pomiary mające na celu geodezyjne wyznaczenie obiektów budowlanych w terenie (...) wykonuje się w oparciu o osnowę geodezyjną, pomiarową lub realizacyjną.

§ 52. 1. Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy
1) bezpośrednio z istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej nie można dokonać tyczenia;
2) dokładność istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej jest zbyt niska do potrzeb inwestycji;
3) istniejąca pozioma osnowa geodezyjna i osnowa pomiarowa podczas realizacji inwestycji może zostać zniszczona.
2. Osnowę realizacyjną nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i wyrównuje metodą najmniejszych kwadratów z obliczeniem błędów średnich położenia punktów.
3. Osnowa realizacyjna pod względem konstrukcyjnym może być siecią jednorzędową lub siecią dwurzędową zakładaną dla złożonych i dużych inwestycji realizowanych etapami.
4. W przypadku sieci dwurzędowej:
1) osnowę I rzędu nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i pokrywa się nią cały obszar inwestycji;
2) osnowę II rzędu nawiązuje się do osnowy I rzędu i zakłada się ją w dostosowaniu do potrzeb określonego etapu inwestycji.
§ 53. W przypadkach gdy przy realizacji inwestycji niezbędne jest wykonywanie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych z dokładnością wyższą niż 0.10 m sytuacyjnie i 0.05m lub 0.02 m wysokościowo zakłada się osnowę realizacyjną w układzie lokalnym, którego początek wyznaczony jest przez współrzędne punktu ciężkości obszaru inwestycji, zaś jego osie zorientowane są przez główną oś inwestycji.
§ 54. Punkty osnowy realizacyjnej stabilizuje się znakami z trwałego materiału z jednoznacznym oznaczeniem położenia na nich punktu osnowy.

§ 16. 1. Osnowy pomiarowe zakłada się w postaci pomiarowej osnowy sytuacyjnej, pomiarowej osnowy wysokościowej, pomiarowej osnowy sytuacyjno-wysokościowej (dwufunkcyjnej).
2. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej.
3. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,05 m lub 0.02 (do tyczenia kanalizacji) względem najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej.
§ 17. 1. Pomiarową osnowę sytuacyjną wyznacza się w nawiązaniu do poziomej osnowy geodezyjnej w postaci, sieci kątowo-liniowych, sieci punktów wyznaczonych metodą precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy GNSS, wybranych i wzajemnie powiązanych ze sobą punktów terenu, w sposób zapewniający widoczność z każdego z tych punktów na co najmniej dwa punkty sąsiednie.
2. Przy zakładaniu pomiarowych osnów sytuacyjnych należy zapewnić:
1) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej;
2) co najmniej dwukrotny pomiar każdego mierzonego elementu;
3) wykonanie obserwacji nadliczbowych;
4) wykonanie pomiarów:
a) liniowych ze średnim błędem pomiaru odległości md

i znalazłam jeszcze to:
Rozporzadzenie w sprawie osnów grawimetrycznych, magnetycznych i geodezyjnych. Załącznik 1 Rozdział 2 Podstawowa pozioma osnowa geodezyjna
2. Podstawową fundamentalną osnowę poziomą tworzą stacje referencyjne systemu ASG-EUPOS, które należą do sieci stacji permanentnych EPN.
3. Podstawową bazową osnowę poziomą tworzą: punkty sieci EUREF-POL, punkty sieci POLREF, punkty główne oraz punkty rozwinięcia krajowej sieci EUVN, stacje referencyjne systemu ASG-EUPOS oraz punkty sieci astronomiczno-geodezyjnej SAG i sieci wypełniającej SW,