Czy ktoś z Was ma jakieś wieści z placu boju?

Pytanie:
Niektóre budowle nie wymagają pozwolenia na budowę. Proszę podać szczegółowe warunki techniczne, które powodują, że następujące budowle nie wymagają pozwolenia na budowę:

• budynki gospodarcze związane z produkcją rolną
• naziemne silosy na materiały sypkie

Czy ww. budowle podlegają obowiązkowi wyznaczenia i pomiaru powykonawczego? Proszę uzasadnić odpowiedź.

Zarys odpowiedzi:
Pozwolenia na budowę nie wymaga budowa:

• parterowych budynków gospodarczych, związanych z produkcją rolną, o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy rozpiętości konstrukcji nie większej niż 4,80 m
• naziemnych silosów na materiały sypkie o pojemności do 30 m3 i wysokości nie większej niż 4,50 m.

Budowa ww. obiektów wymaga jednak zgłoszenia budowy.
Starosta może jednak nałożyć obowiązek ich geodezyjnego wyznaczenia w terenie, a po ich wybudowaniu - geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, obejmującej położenie ich na gruncie. Zatem wytyczenie ww. obiektów budowlanych jest uzależnione od decyzji starosty. Pomiar powykonawczy natomiast winien być wykonany w każdym przypadku ponieważ:
Zbiorniki, silosy, a także budynki gospodarcze dla rolnictwa oraz ich powierzchnia zabudowy, rodzaj materiału z jakiego są wykonane stanowią m.in. treść ewidencji budynków.
Właściciele, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych - inne osoby fizyczne lub prawne, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części, są obowiązane zgłaszać właściwemu staroście wszelkie zmiany danych objętych EGiB, w terminie 30 dni licząc od dnia powstania tych zmian. Do ujawnienia danych, o których mowa wyżej niezbęden jest wykonanie pomiaru powykonawczego.

Podstawy prawne:

• ustawa Prawo budowlane - art. 29 ust. 1 pkt 1 lit. a, d, art. 30 ust. 1 pkt 1
• Ustawa PGiK - art. 20 ust. 1 pkt 2, art. 22 ust. 2
• rozporządzenie ws. EGiB - §  63 i § 65

Zarys odpowiedzi:

• Uzgodnień usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu dokonuje się po uprzednim zbadaniu bezkolizyjności usytuowania przewodów z już istniejącymi przewodami i urządzeniami, z obiektami budowlanymi, znakami geodezyjnymi, zielenią wysoką, pomnikami przyrody, a także z ustaleniami MPZP.
• Usytuowanie przewodów przy drogach publicznych dokonuje się w oparciu o przepisy od drogach publicznych, a także o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie.
• Uzgodnieniu przez zespół (?) nie podlega usytuowanie projektowanych sieci uzbrojenia terenu na terenach zamkniętych, o których mowa w art. 2 pkt. 9 ustawy pgik, z wyjątkiem sieci uzbrojenia terenu wyprowadzanych poza granice tych terenów.
• Przyłącza do budynków lub budowli w części usytuowanej na nieruchomości, w stosunku do której prawo do dysponowania na cele budowlane przysługuje wnioskodawcy nie podlegają uzgodnieniom.
• Uzgodnień dokonuje się na wniosek i koszt inwestora.
• Wniosek rozpatrywany jest na posiedzeniach zespołu uzgadniania dokumentacji projektowej. Treść uzgodnienia wyrażana jest w formie opinii, wydawanej z upoważnienia starosty przez przewodniczącego zespołu. Opinię tę wraz z dwoma egzemplarzami projektu wydaje się inwestorowi w terminie 14 dni od dnia przedłożenia wniosku, w sytuacjach wyjątkowych do 30 dni.
  Nie zajęcie stanowiska przez zespół w tych terminach uznaje się za brak zastrzeżeń do przedstawionego projektu. Uzgodnione usytuowanie projektowanych sieci uzbrojenia terenu nanoszone jest na mapę zasadniczą lub jej kopię, jeżeli dla terenu nie istnieje mapa zasadnicza, prowadzi się mapę uzgodnień w skali 1:1000.
• Uzgodnienie ma ważność przez okres 3 lat od dnia wydania opinii. Uzgodnienie traci również moc gdy inwestor albo organ administracji architektoniczno-budowlany lub nadzoru budowlanego powiadomi zespół o zmianie lub uchyleniu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zatwierdzeniu projektu budowlanego oraz pozwolenia na budowę.

Podstawa prawna:

• Ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne - art. 27 ust. 2
• Rozporządzenie ws. GESUT oraz ZUDP - par. 8, par. 9, par. 11
• Rozporządzenie ws. opłat - zał. nr 2

 Jaka jest generalna zasada ustalania czy konkretna praca geodezyjna podlega czy też nie podlega obowiązkowi zgłaszania. Proszę podać kto przeprowadza takie ustalenie oraz jakie sankcje grożą za ustalenie niewłaściwe. - 12.06.2013
Zarys odpowiedzi

• Zasada ta polega na porównaniu czy dana praca geodezyjna znajduje się w wykazie rodzajów prac niepodlegających zgłoszeniu, ustalonych w rozporządzeniu w. zgłaszania prac. Każda praca geodezyjna, której nie ma w tym wykazie podlega zgłoszeniu.
• Ustalenia czy praca podlega zgłoszeniu dokonuje wykonawca pracy geodezyjnej.
• Za niezgłoszenie pracy geodezyjnej podlegającej zgłoszeniu grozi kara grzywny, natomiast za zgłoszenie pracy niepodlegającej zgłoszeniu sankcje nie są przewidziane z wyjątkiem straty czasu, pieniędzy i autorytetu.

Moim zdaniem ten komentarz jest zbędny:

Cytatz wyjątkiem straty czasu, pieniędzy i autorytetu.

Co Pani/Pan rozumie pod pojęciem niwelacji trygonometrycznej? Proszę podać jakie zasady obowiązują przy opracowywaniu wyników niwelacji trygonometrycznej osnowy pomiarowej. - 12.06.2013

Zarys odpowiedzi:

Niwelacja trygonometryczna polega na pomiarze różnic wysokości na podstawie pomierzonych odległości poziomych i kątów pionowych. Przy pomiarze osnowy pomiarowej tą metodą różnice wysokości koryguje się ze względu na refrakcję i krzywiznę ziemi, a także przyjęty system odniesień przestrzennych.
Różnica przewyższeń między dwoma sąsiednimi punktami ciągu wynikająca z pomiaru w dwóch kierunkach nie może przekroczyć 0,004 m.
Obliczenia wykonuje się zgodnie z zasadami teorii przenoszenia błędów, z zachowaniem właściwej precyzji wg reguł Bradis-Kryłowa (wyniki obliczeń zapisujemy z dokładnością 0,001 m natomiast wyniki ostateczne z dokładnością 0,01 m).
Dane obserwacyjne wyrównujemy metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej.
Wagi danych obserwacyjnych są odwrotnie proporcjonalne do długości ciągów niwelacyjnych.

Podstawa prawna:
Rozporządzenie ws. standardów technicznych - § 2 pkt. 15, § 18 ust. 1, § 26 , § 70, § 73 ust. 3 i 4, § 74 pkt.2)

Zarys odpowiedzi:

Pomiary wysokościowe powinny być wykonywane na podstawie geodezyjnej osnowy wysokościowej. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,05 m względem najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej, lecz błąd średni wysokości pomiarowej osnowy wysokościowej wykorzystywanej do określenia wysokości szczegółów terenowych takich jak dna studni oraz wloty i wyloty przewodów kanalizacyjnych, nie może być większy niż 0,02 m.

Przedmiotem geodezyjnego pomiaru wysokościowego są elementy szczegółów terenowych, dla których wymagane jest określenie wysokości w państwowym systemie odniesień przestrzennych oraz pikiety.

Ze względu na dokładność określania wysokości wyróżnia się:

• naziemne szczegóły terenowe, w szczególności:
     a) przekroje poprzeczne ulic i dróg urządzonych,
     b) elementy naziemne podziemnego uzbrojenia terenu;
  
• podziemne szczegóły terenowe, takie jak:
     a) dna studzienek kanalizacyjnych,
     b) wloty i wyloty przewodów kanalizacyjnych oraz przyłączy w ich najniższych punktach,
     c) osie przewodów podziemnych wodociągowych, gazowych, ciepłowniczych oraz innych przewodów rurowych, a także górne powierzchnie rur lub obudów ochronnych tych przewodów,
     d) wierzchy i dna kanałów przewodów kanalizacyjnych, komór i studni sieci uzbrojenia terenu,
     e) górne krawędzie (powłoki) kabli doziemnych lub wierzchy rur ochronnych tych kabli,
     f) załamania pionowe i poziome osi przewodów sieci uzbrojenia terenu, a także górne powierzchnie rur lub obudów ochronnych tych przewodów.
  
• Pikietami mogą być w szczególności:
  1) charakterystyczne punkty powierzchni terenu położone na liniach o najmniejszym i największym spadku terenu, zwanych dalej ,,liniami szkieletowymi";
  2) punkty powierzchni terenu charakteryzujące jego rzeźbę pomiędzy liniami szkieletowymi;
  3) charakterystyczne punkty naturalnych lub sztucznych form terenu, w szczególności:
  skarp, uskoków, wąwozów, jarów, rowów, kanałów, wałów, grobli.
  

Geodezyjny pomiar wysokościowy elementów szczegółów terenowych, o których mowa powyżej wykonuje się w sposób zapewniający określenie wysokości pikiet względem najbliżej położonych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy wysokościowej z dokładnością nie mniejszą niż:
1) 0,05 m - dla obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych oraz pikiet markowanych w terenie;
2) 0,02 m - dla przewodów i urządzeń kanalizacyjnych;
3) 0,10 m - dla budowli ziemnych, elastycznych lub mierzonych elektromagnetycznie podziemnych obiektów sieci uzbrojenia terenu oraz pikiet, niemarkowanych w terenie.

Podstawa prawna:
Rozporządzenie ws. standardów technicznych - par. 16 i par. 35. (oraz par. 4, 36)

Pytanie:
Jakie czynniki wpływają na dokładność wytyczenia sytuacyjnego punktów obiektu metodą biegunową. Proszę podać rozwiązanie dotyczące wytyczenia punktów, jeżeli dysponujemy tachimetrem o niewystarczającej dokładności pomiaru kąta poziomego - (dokładności pomiaru odległości i kąta nie są skoordynowane)?

Zarys odpowiedzi:
Tyczenie jest to zespół czynności geodezyjnych mających na celu wskazanie w terenie lub na realizowanym obiekcie budowlanym punktów o założonym położeniu w przyjętym układzie odniesienia oraz oznaczenie tych punktów w sposób trwały lub tymczasowy.
Na dokładność wpływają następujące czynniki:

• niedokładność osnowy,
• niedokładność wyznaczenia stanowiska - (bieguna tyczenia),
• niedokładność czynności tyczenia - (centrowanie instrumentu, odłożenie kąta i odłożenie odległości),
• niedokładność utrwalenia punktu.

Miarą dokładności tyczenia jest średni błąd tyczenia
m_t=M_t/r
w którym:
r - współczynnik, którego wartość zależy od wymaganego prawdopodobieństwa poprawności wytyczenia oraz stopnia przypadkowości błędów tyczenia (przy normalnym rozkładzie błędów tyczenia, gdy należy uzyskać prawdopodobieństwo wyniku tyczenia Pt=0,9973, przyjmuje się współczynnik r=3 lub odpowiednio r=2,5 przy Pt=0,9876 i r=2 przy Pt=0,9545. W przypadku występowania warunków pomiarów wskazujących na możliwość odbiegania rozkładu błędów tyczenia od rozkładu normalnego, należy przyjmować r=4. Wartość współczynnika r określa wykonawca pomiarów).
M_t - graniczny błąd tyczenia ustalany przez wykonawcę na podstawie wzoru
M_t <= K x dl,
gdzie:
K - parametr określający jaką częścią granicznej odchyłki dl może być graniczny błąd wytyczenia
(od 0,4 przy wysokim stopniu ważności przedmiotu tyczenia do 0,1 przy niskim stopniu ważności. W przypadku, gdy mimo wysokiego stopnia ważności wyniku tyczenia nie jest możliwe dopuszczenie małej wartości parametru K (konieczne jest złagodzenie wymaganej dokładności tyczenia), można podwyższyć wartość K. Niezbędne jest wówczas odpowiednie podwyższenie dokładności wykonania czynności budowlano-montażowych. Wartość parametru K powinna być ustalona przez projektanta obiektu lub przez inspektora nadzoru budowlanego oraz skonsultowana pod względem geodezyjnym).
dl - graniczna odchyłka usytuowania tyczonego elementu obiektu.

Biorąc pod uwagę sposób dochodzenia do wskazania ostatecznego położenia punktu tyczonego w tym przypadku należy w pierwszy etapie wskazać przybliżone położenie tyczonego punktu poprzez odłożenie kąta (2 położenia) i odległości oraz oznaczyć go tymczasowo, a następnie pomierzyć kąt poziomy w tylu seriach ile wynika ze wstępnej analizy dokładnościowej i po wyrównaniu pomierzonego kąta obliczyć i wprowadzić poprawkę poprzeczną do celowej trasowania i na tym kierunku odłożyć tyczoną odległość wskazując położenie wytyczonego punktu i oznaczyć ponownie jego położenie. Po dokonaniu pomiarów kontrolnych jeżeli uznamy osiągnięcie zakładanej dokładności utrwalamy ostatecznie położenie punktu, a jeżeli nie to przez kolejne pomiary dochodzimy do stopniowego zwiększania dokładności wytyczonego punktu.

Podstawa prawna:

• Instrukcja techniczna G-3 par. 24 - przepis uszczegóławiający
• rozporządzenie ws. standardów technicznych - par. 57 i par. 58
• PN-N-99310 Geodezja. Pomiary realizacyjne. Terminologia

Co sądzicie o tym pytaniu? A o podstawach prawnych? Zauważyłam, że w kluczu powoływane są Instrukcje i wytyczne techniczne jako tzw. "przepisy uszczegóławiające". Jak to w końcu jest z tymi Instrukcjami? Widzę, że lepiej dobrze je znać... 

Zarys odpowiedzi:

Kalibracja polega na przeliczeniu współrzędnych zadaną funkcją, której parametry wyliczone są w oparciu o punkty, których współrzędne znane są zarówno w układzie pierwotnym jak i wtórnym. Punkty te zwane są punktami dostosowania lub punktami łącznymi.

Kalibrację map analogowych odpowiednio wykonanych i przeznaczonych do wykorzystania do geodezyjnego pomiaru kartometrycznego, wykonuje się przy wykorzystaniu co najmniej 20 punktów dostosowania, położonych na arkuszu mapy objętym kalibracją, rozmieszczonych równomiernie na granicy zewnętrznej oraz wewnątrz transformowanego obszaru, z zachowaniem dokładności transformacji wyrażonej błędem średnim transformacji nie większym niż 0,20 m.

Punktami dostosowania mogą być jednoznacznie identyfikowane na mapie punkty:

• graniczne zawarte w PRG, w szczególności punkty węzłowe;
• graniczne wchodzące w skład numerycznych opisów granic;
• określające kontury budynków.

Dokładność położenia wyżej wymienionych punktów dostosowania, w państwowym systemie odniesień przestrzennych nie może być większa niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy sytuacyjnej.

W przypadku, gdy z PZGiK nie można pozyskać danych dla niezbędnej liczby punków dostosowania, dane te należy pozyskać w  wynik geodezyjnych pomiarów terenowych lub fotogrametrycznych.

Kalibrację cyfrowego obrazu rastrowego wykonuje się w dwóch etapach:

• I etap - wstępna kalibracja, wykonana metodą transformacji afinicznej pierwszego stopnia z eliminacją punktów nieidentycznych, dla których uzyskana odchyłka wynosi Vp>3µ;
• II etap - ostateczna kalibracja, wykonana na podstawie analizy zaobserwowanych w etapie I deformacji rastra mapy analogowej, wybraną metodą matematycznej transformacji.

W przypadku pozyskiwania danych metodą digitalizacji z kilku niezależnych obszarów, opracowanych pierwotnie w różnych układach odniesień przestrzennych, stosuje się transformację wieloukładową.

Podstawa prawna:
Rozporządzenie ws. standardów technicznych - par. 49

Proszę scharakteryzować metodę wyznaczania pomiarowej osnowy dwufunkcyjnej w postaci sieci modularnej. Proszę podać kryteria konstrukcyjne, dokładnościowe, metody pomiarowe, obliczeniowe oraz najczęstsze zastosowania tej metody. Czy tak założoną osnowę pomiarową można wykorzystać do pomiarów inwentaryzacyjnych przewodów i urządzeń kanalizacyjnych?

Zarys odpowiedzi:

Jedną z konstrukcji pomiarowej osnowy sytuacyjnej i wysokościowej (dwufunkcyjnej) jest sieć modularna.
Stosuje się ją najczęściej do wykonania pomiaru syt. i wys. na stosunkowo dużych obszarach o niewielkim zagęszczeniu punktów nawiązania. Sieć modularną określa się jako zbiór wzajemnie powiązanych modułów, będących odrębnymi konstrukcjami geometrycznymi.

Wykonując sieć modularną ustala się w terenie:

• usytuowanie stanowisk pomiaru
• usytuowanie punktów wiążących
• sposób nawiązania sieci

W sieci modularnej podlegają pomiarowi:

• punkty nawiązania będące punktami poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej
• punkty wiążące będące punktami należącymi do co najmniej dwóch modułów
• punkty szczegółów terenowych

Dokładność kątowych i liniowych danych obserwacyjnych, wykorzystanych do tworzenia modułów sieci modularnej, powinna być określona średnim błędem pomiaru odległości md<= 0,01 m + 0,01 m/km dla pomiarów liniowych, kątowych ze średnim błędem pomiaru kąta mk<=0,0030 g, lub wektorów przestrzennych w przypadku technik pomiarowych GNSS.

Dane obserwacyjne dotyczące osnowy pomiarowej wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej.

Miarą dokładności założonej osnowy pomiarowej są błędy średnie położenia wyznaczanych punktów przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania. Średni błąd położenia pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej.

Sieć modularna może być poziomą osnową pomiarową lub osnową dwufunkcyjną. Jako sieć pomiarowej osnowy syt. i wys., przy założeniu spełniania wymogów dokładnościowych, może być wykorzystana do geodezyjnego pomiaru syt. i wys., w tym do pomiarów inwentaryzacyjnych.
W przypadku konieczności wykorzystania punktów sieci modularnej do określenia wysokości przewodów i urządzeń kanalizacyjnych, błąd średni wysokości punktów sieci modularnej nie może być większy niż 0,02 m.

Podstawa prawna

• Rozporządzenie ws. standardów technicznych
• Wytyczne techniczne G-4.1 (2007) - przepis uszczegóławiający

Zarys odpowiedzi:

Przedstawiamy je za pomocą linii łamanych, bądź punktów (obiekty obszarowe) oraz za pomocą linii łamanych (obiekty liniowe). Pomijamy punkty wyznaczające obiekt jeśli nie spowoduje to zniekształcenia jego reprezentacji geometrycznej.
W przypadku obiektów liniowych pomiarowi podlega oś tego obiektu z jednoczesnym określeniem jego wymiaru poprzecznego z zachowaniem ww. zasad, co oznacza, że pomija się punkt sytuacyjny, jeśli odchylenie tego punktu od linii wyznaczonej przez dwa sąsiednie pomierzone punkty tego obiektu nie przekracza:

• w przypadku I grupy szczegółów - 0,10 m
• w przypadku II grupy szczegółów - 0,30 m
• w przypadku III grupy szczegółów - 0,50 m
• w przypadku przewodów uzbrojenia terenu oraz kanałów zbiorczych tych sieci o średnicy lub przekroju poprzecznym mniejszym niż 0,50 m pomiarowi podlega oś przewodu (kanału)

Podstawa prawna:
Rozporządzenie ws. standardów technicznych (par. 31)

Zarys odpowiedzi:

Rozporządzenie MAiC z dn. 12 lutego 2013 r. w sprawie GESUT, BDOT500 i mapy zasadniczej określa tryb i standardy techniczne tworzenia mapy zasadniczej w skali 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000.
Mapę zasadniczą tworzy się na podstawie zbiorów zawardych w bazach danych:

• EGiB
• GESUT
• PRG
• PRPOG
• BDOT
• SOG

Standardy techniczne tworzenia mapy zasadniczej określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
Wykaz obiektów stanowiących treść mapy zasadniczej, pozyskanych z baz danych, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia.
Katalog obiektów stanowiących treść mapy zasadniczej oraz Modelu Podstawowego określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
Schematy aplikacyjne UML i GML dla mapy zasadniczej oraz Modelu Podstawowego załącznik nr 8 do rozporządzenia.

Podstawy prawne:

• Ustawa PGiK
• Rozporządzenie ws. GESUT, BDOT500 i MZ
• Rozporządzenie ws. standardów technicznych