Opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne, są środkami publicznymi stanowiącymi nieopodatkowane należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnymi, ustalenie wysokości opłaty następuje w formie decyzji administracyjnej.

Sprawa:   Opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne w świetle aktualnie obowiązujących przepisów prawa i orzecznictwa sądów administracyjnych.

Zgodnie z art. 90 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241, ze zm.), z dniem 31 grudnia 2010 r., likwidacji uległy powiatowe i wojewódzkie fundusze gospodarki zasobem geodezyjnym i kartograficznym, o których mowa w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.). Środki pieniężne tych funduszy stały się  dochodami budżetów wojewódzkich i powiatowych jednostek samorządu terytorialnego.

Wpływy z tytułu opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne stanowią dochody własne  budżetu samorządu województwa i budżetu powiatu - zgodnie z obowiązującym wówczas art. 41 b ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.),  dodanym ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych.

Opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne, których obowiązek uiszczania na rzecz organów samorządowych prowadzących państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny wynika aktualnie z art. 40 ust. 3c ustawy Prawo geodezyjne i  kartograficzne (po zmianie art. 23 pkt 13 lit.b) obowiązującej z dniem 7 czerwca 2010 r. ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o  infrastrukturze informacji przestrzennej - Dz. U. Nr 76, poz. 489) - są środkami publicznymi stanowiącymi nieopodatkowane należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym, zgodnie z art. 60 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

W/w ustawa o finansach publicznych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. uregulowała w zakresie opłat za czynności geodezyjne i  kartograficzne kwestie: formy ustalenia opłaty (decyzją administracyjną) oraz właściwości organów uprawnionych do wydania takiej decyzji zarówno w pierwszej, jak i w drugiej instancji.

Z dniem 1 stycznia 2010 r., w sprawie naliczania opłat za  w/w czynności ma zastosowanie art. 61 ustawy o finansach publicznych. Stosownie do art. 61 ust. 1 pkt 2 organami pierwszej instancji właściwymi do wydawania decyzji w  odniesieniu do należności, o których mowa w art. 60 pkt 7 w/w ustawy, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, są  w  stosunku do należności jednostek powiatu i samorządu województwa - starosta i marszałek województwa.

Organami odwoławczymi od decyzji, o których wyżej mowa są samorządowe kolegia odwoławcze, zgodnie z art. 61 ust. 3 pkt 4 ustawy o  finansach publicznych.

Należy również zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 67 ustawy o finansach publicznych do spraw dotyczących nieopodatkowanych należności budżetowych, nieuregulowanych w/w ustawą, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz.1071 ze zm.) i odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Przedstawione wyżej wyjaśnienia wynikają z obowiązujących przepisów prawa oraz prawomocnych orzeczeń NSA i WSA, m. in. Postanowienia NSA z dnia z dnia 30 marca 2011 r. - I OW 7/11 oraz Postanowienia z dnia 1 lutego 2012 r. - I OW 172/11, Wyroku WSA w Łodzi z dnia27 czerwca 2012 r. - III SA/Łd 307/12 oraz Wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 5 września 2012 r. - II SA/Go 433/12) - dostępnych w bazie orzeczeń na stronie internetowej NSA.

Dodać należy, że do dnia 1 stycznie 2010 r. ustalenie opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne (wcześniej obowiązujący art. 40 ust. 3b ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne również przewidywał odpłatność za udzielanie informacji z zasobu geodezyjnego i kartograficznego) traktowane było jako czynność materialno - techniczna, skutkująca obowiązkiem uiszczenia stosownej należności, a przepisy prawa dla realizacji tego uprawnienia nie przewidywały formy decyzji lub postanowienia. Z powyższego powodu w/w czynność organu uznawana była za czynność z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Ppsa), a skargę do sądu na taką czynność można było wnieść, zgodnie z art. 52 § 3 Ppsa, po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o podjęciu czynności - do usunięcia naruszenia prawa (Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 28 czerwca 2010 r. - IV SA/Wa 43/10 i Postanowienie NSA z dnia 5 października 2010 r. - I OSK 1594/10).

Reasumując należy stwierdzić, że od dnia wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, ustalenie opłaty za korzystanie z informacji i materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego następuje wyłącznie w formie decyzji administracyjnej.

Pogląd ukształtowany w poprzednim stanie prawnym, że ustalenie opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne uznawano za  czynność materialno-techniczną, stał się z dniem 1 stycznia 2010 r. nieaktualny.