Pytania na 4 :
1. Proszę podać w jaki sposób określamy teren inwestycji celu publicznego we wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego. Co zawiera decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego?
2. Proszę przeprowadzić ustalenie dokładności tyczenia obiektu budowlanego. Proszę wyznaczyć wartość błędu średniego (mt) jeżeli wartość odchyłki dl = 0.02 m. Proszę dla zaproponowanej konstrukcji obiektu budowlanego opisać przyjęte współczynniki.
3. Proszę opisać proces założenia osnowy realizacyjnej (od momentu projektowania do uzyskania wykazu współrzędnych) dla drogi ekspresowej o długości 15 km wraz z drogami bocznymi oraz obiektem mostowym o długości 300 m.
Ad1) kolega dokładnie przedstawił co i jak a więc Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym art 52 i 54
Cytat
Art. 52. 1. Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora.
2. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać:
1) określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2000;
2) charakterystykę inwestycji, obejmującą:
a) określenie zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposobu odprowadzania lub oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów,
b) określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych oraz powierzchni terenu podlegającej przekształceniu, przedstawione w formie opisowej i graficznej,
c) określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko;
3) w przypadku lokalizacji składowiska odpadów:
a) docelową rzędną składowiska odpadów,
b) roczną i całkowitą ilość składowanych odpadów oraz rodzaje składowanych odpadów,
c) sposób gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania ścieków,
d) sposób gromadzenia, oczyszczania i wykorzystywania lub unieszkodliwiania gazu składowiskowego.
3. Nie można uzależnić wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego od zobowiązania się wnioskodawcy do spełnienia nieprzewidzianych odrębnymi przepisami świadczeń lub warunków.
Art. 54. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:
1) rodzaj inwestycji;
2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
a) warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b) ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d) wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3) linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.
Ad2) Wzory z G3 par 24
Dane:
dl = 0.02m
wzór:
Mt = r x mt ? K x dl
mt = Mt / r
ale kto mi podpowie jak przyjąć parametry K i r?
K - zależy od ważności wyniku tyczenia ( od 0.4 do 1.0) jak mniemam zależy od rodzaju prac jakie się wykonuje i wymaganych dokładności , dopuszczalnej odchyłki - tutaj odchyłka nie jest zbyt wymagająca - więc parametr K bedzie .... właśnie - jaki będzie , spoglądam w tabele 4 przemysłu ciężkiego i nic :/
w G3.2 par 3.4 i 3.5
Cytat
4. Jeśli produktem tyczenia jest oznaczone położenie lub wymiar, którego graniczna odchyłka dL jest określona, to graniczna odchyłka tyczenia powinna spełniać warunki:
dLt ? K x dL
gdzie K - parametr określający, jaką częścią granicznej odchyłki dL może być graniczna odchyłka tyczenia. Wartość K ustala się zależnie od wpływu na błąd realizacji obiektu:
a/ odchyłek dLa - wykonania elementów konstrukcyjnych i ichodkształceń,
b/odchyłek dLb - wykonania i montażu oraz wielkości odkształceń i
przemieszczeń obiektu.
5. Parametr K może w poszczególnych przypadkach przyjmować wartości:
0,4 ? K ? 1,0
W przypadku, gdy odchyłki tyczenia i odchyłki wymienione powyżej /p.4/ mają jednakowe wpływy na błąd realizacji obiektu, wówczas można przyjąć K = 0,8.
r - zależy od wartości prawdopodobieństwa poprawnosci wyniku tyczenia Pt
dla Pt = 0.9973 r = 3 ; dla Pt = 0.9876 r = 2.5 a dla Pt = 0.9545 r = 4
Wartość współczynnika r okresla wykonawca pomiarów - kolejne pytanie - jak zdecydować o wartosci tego współczynnika?
zgodnie z G3.2 - par3.8
CytatPrzy przeciętnej ważności tyczonej pozycji lub wymiaru , dobrych warunkach środowiska oraz przewidywalnym braku błędów systematycznych należy przyjmować r = 3...
może ktoś mógłby to rozpisać z wyjaśnieniami ?!
Ad3)
tutaj zacząłbym ze standardów par 52 i z 53 że mozna założyć układ lokalny
nastepnie z G3.1 par 14, 15 i 16(wiele piszaą tu o normie PN-ISO 4463-1( niestety to jest ta jedna której nie posiadam :/ )
Cytat
§ 52. 1. Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy:
1) bezpośrednio z istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej nie można dokonać tyczenia;
2) dokładność istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej jest zbyt niska do potrzeb inwestycji;
3) istniejąca pozioma osnowa geodezyjna i osnowa pomiarowa podczas realizacji inwestycji może zostać zniszczona.
2. Osnowę realizacyjną nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i wyrównuje metodą najmniejszych kwadratów z obliczeniem błędów średnich położenia punktów.
3. Osnowa realizacyjna pod względem konstrukcyjnym może być:
1) siecią jednorzędową;
2) siecią dwurzędową zakładaną dla złożonych i dużych inwestycji realizowanych etapami.
4. W przypadku sieci dwurzędowej:
1) osnowę I rzędu nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i pokrywa się nią cały obszar inwestycji;
2) osnowę II rzędu nawiązuje się do osnowy I rzędu i zakłada się ją w dostosowaniu do potrzeb określonego etapu inwestycji.
§ 53. W przypadkach gdy przy realizacji inwestycji niezbędne jest wykonywanie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych z dokładnością wyższą niż określona w § 16 ust. 2 i 4, zakłada się osnowę realizacyjną w układzie lokalnym, którego początek wyznaczony jest przez współrzędne punktu ciężkości obszaru inwestycji, zaś jego osie zorientowane są przez główną oś inwestycji.
G3-1
§ 14 Wskazówki projektowe
1. Pomiary realizacyjne wykonuje się w oparciu o geodezyjną osnowę szczegółową i osnowę pomiarową.
Jeżeli bezpośrednio z istniejącej osnowy geodezyjnejnie można dokonać tyczenia lub dokładność istniejącej osnowy jest niewystarczająca wówczas zakłada się osnowę realizacyjną. Zasady projektowania i pomiaru osnowy realizacyjnej podaje norma PN-ISO 4463-1 Metody pomiarowe w budownictwie – tyczenie i pomiar.
2. Projekt osnowy realizacyjnej opracowuje się na podstawie istniejących materiałów (map przeglądowych osnów, operatów pomiarowych osnowy pomiarowej, wydruków z banków osnów), dokumentacji projektowej (sposobu realizacji inwestycji i wymagań dokładnościowych) oraz wywiadu terenowego.
3. Osnowę realizacyjną dowiązuje się do osnowy geodezyjnej co najmniej III klasy poziomej i IV klasy wysokościowej.
4. W przypadku konieczności zastosowania sieci lokalnej, zakładanej metodami tradycyjnymi, włącza się istniejące na obszarze inwestycji i w jej pobliżu punkty geodezyjnej osnowy poziomej do zakładanej osnowy. Punkty te później wykorzystuje się jako punkty wiążące przy transformacji współrzędnych z układu lokalnego
na obowiązujący układ państwowy.
5. Poziomą osnowę realizacyjną projektuje się tak, aby było możliwe tyczenie punktów głównych i osi konstrukcyjnych bezpośrednio z punktów lub boków osnowy.
6. W konstrukcji geometrycznej określającej położenie wyznaczanego punktu osnowy powinny występować co najmniej trzy miejsca geometryczne prawdopodobnych położeń punktu, a kąt przecięcia jednej dowolnie wybranej pary prostych wyznaczających te miejsca geometryczne powinien zawierać się w granicach 50-150g, natomiast stosunek długości odcinków prostych wyznaczających nie powinien być większy niż 4:1.
7. Poziomą osnowę realizacyjną może stanowić:
1) sieć dowolnego kształtu: punkty położone w większości poza terenem obiektu, sygnalizacja sygnałami wieżowymi lub znakami na budynkach, z wykorzystaniem masztów, anten;
2) sieć regularna: punkty rozmieszczone regularnie (siatka prostokątów), posiadające nominalne współrzędne, stabilizacja głównie słupami z płytkami metalowymi;
3) układ baz: punkty rozmieszczone nieregularnie, posiadające nominalne współrzędne, stabilizacja głównie słupami z płytkami metalowymi, bazy zakładane stosownie do potrzeb, punkty przecięcia się baz nie muszą być
wyznaczane i stabilizowane;
4) sieć wydłużona poligonowa lub w formie łańcuchów figur mikrotriangulacji;
5) czworobok geodezyjny, układ linii pomiarowych;
6) sieć punktów mierzonych techniką GPS.
8. Wysokościową osnowę realizacyjną projektuje się tak, aby liczba i położenie reperów roboczych zapewniały osiągnięcie każdego punktu jednym stanowiskiem, z co najmniej dwóch reperów (tyczenie i kontrola). Jednocześnie należy zadbać, aby repery te znajdowały się poza zasięgiem przemieszczeń podłoża,
spowodowanych przez wznoszony obiekt (w odległości większej niż 5 m od obiektu, wykopów lub nasypów).
9. Dla obiektów wymagających dużych dokładności tyczenia wysokościowego (długie tunele tyczone z dwóch stron, akwedukty itp.) zakłada się sieci lokalne metodą niwelacji precyzyjnej, nawiązane do państwowego układu odniesień.
10. Przy projektowaniu wysokościowej osnowy realizacyjnej na terenie, na którym mogą występować zmiany wysokości wierzchniej warstwy gruntu (np. wskutek odwodnienia) stosuje się zasadę prowadzenia obwodnicy ciągów niwelacyjnych,których repery znajdują się poza zasięgiem większych deformacji wierzchniej warstwy gruntu.
11. Usytuowanie punktów osnowy realizacyjnej uzgadnia się z projektantem inwestycji i kierownikiem budowy.
12. Dla punktów osnów geodezyjnych I i II klasy, których znaki mogą ulec przemieszczeniu lub zniszczeniu w czasie robót budowlanych należy dokonać przeniesienia współrzędnych i wysokości w sposób właściwy dla klasy tych punktów.
§ 15 Utrwalenie punktów
1. Punkty osnowy realizacyjnej stabilizuje się znakami z trwałego materiału (np.typy 30 i 80a wg G-1.9). Na gruntach o małej stabilności stosuje się znaki rurowe. Na terenach zabudowanych stosuje się znaki ścienne.
2. Punkty zakładane na okres trwania budowy utrwala się palami drewnianymi z gwoździem, zacementowanymi śrubami, wstrzeliwanymi kołkami stalowymi itp. lub znakami z tworzyw sztucznych (typ 17 wg G-1.9). Znaki punktów, które mają pozostać na placu budowy przez cały czas realizacji inwestycji umieszcza się w miejscach najmniej narażonych na zniszczenie, osłaniając je barierkami lub innymi znakami ostrzegawczymi.
3. Znaki punktów osnowy oznacza się numerem wypisanym na znaku lub na świadku, albo też na pobliskim elemencie budowlanym lub konstrukcyjnym.
4. Jako repery robocze mogą służyć charakterystyczne pod względem wysokościowym elementy konstrukcyjne lub montażowe, np. górne powierzchnie zakotwiczonych śrub, wystające elementy zbrojenia, które maluje się farbą i opisuje numerem.
5. Na znakach punktów o nominalnych współrzędnych umieszcza się kwadratowe płytki ze stali nierdzewnej o wymiarach 10x10 cm lub 8x8 cm z kreskami wyrytymi równolegle do układu osi współrzędnych.
6. Dla trwale stabilizowanych punktów osnowy realizacyjnej, pozostających w terenie po zakończeniu prac realizacyjnych, sporządza się opisy topograficzne.
§ 16 Wskazówki pomiarowe i obliczeniowe
1. Położenie (poziome i wysokościowe) punktów osnowy realizacyjnej wyznacza się z dokładnością nie niższą niż dokładność punktów osnów pomiarowych, która zapewni zachowanie wymaganej dokładności tyczenia. Zasady pomiaru osnów pomiarowych są opisane w wytycznych technicznych G-4.1.
2. Dokładność pomiarów liniowych i kątowych osnowy realizacyjnej nie może być mniejsza od dokładności określonej dla osnów pomiarowych, tj. błąd średni pomiaru odległości md ? 0,01 m + 0,01 m/km, błąd średni pomiaru kierunku mk ? 6"(20cc), błąd średni pomiaru różnic wysokości m?H ? 20 mm/km (przy wyznaczaniu wysokości w układzie państwowym).
3. Zgodnie z ustaleniami normy PN – ISO 4463-1, repery I-rzędu osnowy realizacyjnej niweluje się za pomocą instrumentu z mikrometryczną płytką płaskorównoległą i z użyciem taśm inwarowych z taką dokładnością, aby odchyłka przewyższenia miedzy reperem nawiązania (w państwowym układzie wysokości) i reperem I rzędu nie przekroczyła ± 5 mm.
4. Osnowę realizacyjną wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów. W przypadku, gdy dokładność osnowy realizacyjnej przewyższa dokładność osnowy nawiązania, osnowę realizacyjną wyrównuje się z odrzuceniem bezbłędności punktów nawiązania.
5. Jako główne kryteria oceny dokładności poziomej osnowy realizacyjnej przyjmuje się błąd średni po wyrównaniu długości najsłabiej wyznaczonego boku. Pomocniczymi kryteriami dokładności są błędy średnie obserwacji, błędy średnie położenia punktów oraz parametry elipsy błędów średnich położenia punktów.
6. Kryterium dokładności wysokości osnowy realizacyjnej stanowi błąd średni niwelacji po wyrównaniu wyrażony w mm na 1 km linii niwelacyjnej. Pomocniczym kryterium dokładności jest błąd średni wysokości punktów po wyrównaniu.
7. Zgodnie z wymaganiami normy PN-ISO 4463-1, różnice między odległościami, kątami i wysokościami z pomiaru sprawdzającego a otrzymanymi z wyrównanych współrzędnych i wysokości nie mogą przekroczyć odchyłek podanych w tej normie.
8. W przypadku powiększania osnowy realizacyjnej lub konieczności wznowienia zniszczonego punktu należy dokładność pomiaru dostosować do dokładności pomiaru istniejącej osnowy. Nowo założone punkty nawiązuje się do co najmniej trzech punktów osnowy istniejącej. Wykonane obserwacje wyrównuje się metodą ścisłą z odrzuceniem bezbłędności punktów nawiązania.
9. Dokumentację powstałą wyniku pomiaru osnowy realizacyjnej, której punkty pozostają w terenie po zakończeniu prac realizacyjnych, przekazuje się do ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej.
jak zwyklę licze na kolegów z 4 lubb innych znających te tematy o pomoc i ewentualnie naprowadzenie na poprawne odpowiedzi