propozycja
Ad. 1
Projekt zagospodarowania działki lub terenu należy sporządzić na kopii aktualnej mapy zasadniczej. Dopuszcza się dwukrotne pomniejszenie lub powiększenie tej mapy. W razie braku mapy zasadniczej w odpowiedniej skali, projekt sporządza się na mapie jednostkowej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. W razie budowy pojedynczych obiektów o prostej konstrukcji, usytuowanych w granicach jednej nieruchomości, dopuszcza się wykonanie mapy jednostkowej, o której mowa w ust. 2, w układzie lokalnym dla danej inwestycji. W takim wypadku punkty, na których będzie oparty pomiar, należy utrwalić znakami z trwałego materiału oraz sporządzić dla nich opisy topograficzne w nawiązaniu do istniejących trwałych szczegółów sytuacyjnych. Mapy, o których mowa w § 4, zwane dalej "mapami do celów projektowych", powinny obejmować również obszar otaczający teren inwestycji w pasie co najmniej 30 m, a w razie konieczności ustalenia strefy ochronnej - także teren tej strefy. Treść mapy do celów projektowych, poza elementami stanowiącymi treść mapy zasadniczej łącznie z granicami władania (własności) nieruchomości (działek), powinna zawierać:
1) opracowane geodezyjnie linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, linie zabudowy oraz osie ulic, dróg itp., jeżeli zostały ustalone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu,
2) usytuowanie zieleni wysokiej ze wskazaniem pomników przyrody,
3) usytuowanie innych obiektów i szczegółów wskazanych przez projektanta, zgodnie z celem wykonywanej pracy.
Skalę map do celów projektowych należy dostosować do rodzaju i wielkości obiektu lub całego zamierzenia budowlanego, przy czym:
1) skala map działek budowlanych nie powinna być mniejsza niż 1:500,
2) skala map zespołów obiektów budowlanych oraz terenów budownictwa przemysłowego nie może być mniejsza niż 1:1000,
3) skala map rozległych terenów z obiektami budowlanymi o dużym rozproszeniu oraz obiektami liniowymi może wynosić 1:2000.
Do sporządzenia mapy do celów projektowych wykonawca wykorzystuje:
1) zbiory danych PZGiK, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, 3, 8 i 11 oraz ust. 1b ustawy;
2) wyniki pomiarów obiektów nieobjętych bazami danych, o których mowa w pkt 1, wskazanych przez projektanta lub inwestora;
3) opracowania planistyczne oraz projekty budowlane i inne dokumenty objęte pozwoleniem na budowę, przechowywane przez organy administracji architektoniczno-budowlanej, dotyczące terenu projektowanej inwestycji lub terenów sąsiednich.
Treść mapy do celów projektowych w zakresie konturów użytków gruntowych i konturów klas gleboznawczych musi być zgodna z treścią mapy ewidencyjnej.
Aktualizacja użytków gruntowych nie jest konieczna na obszarze otaczającym teren planowanej kubaturowej inwestycji budowlanej, a także na obszarze planowanym wyłącznie pod działania inwestycyjne, mające na celu przeprowadzenie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji. Informacje określające rodzaj aktualnych użytków gruntowych, o których mowa w ust. 2, jeżeli mają znaczenie dla projektanta, mogą być dodatkowo wykazane na mapie do celów projektowych, oprócz informacji zgodnych z operatem ewidencyjnym, bez uprzedniej aktualizacji baz danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2 i 3 ustawy. W przypadku wykazania na mapie do celów projektowych konturów użytków gruntowych nieujawnionych w bazie danych, o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2 ustawy, na mapie zamieszcza się informację o treści: "kontur użytku gruntowego oznaczony symbolem (wzór symbolu) nie jest ujawniony w bazie danych ewidencji gruntów i budynków". W przypadku gdy przedmiotem planowanej inwestycji są budynki sytuowane w odległości nie większej niż 4,0 m od granicy nieruchomości, a jednocześnie w PZGiK brak jest danych określających położenie punktów granicznych z wymaganą dokładnością, wykonawca pozyskuje niezbędne dane dotyczące tych punktów w drodze pomiaru .Pomiar punktów granicznych, które nie są na gruncie oznaczone w postaci znaków granicznych, poprzedzają czynności mające na celu ustalenie położenia tych punktów na gruncie w trybie przepisów wydanych na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy lub w trybie przepisów art. 39 ustawy. Przy redakcji mapy do celów projektowych stosuje się oznaczenia i symbole ustalone przepisami wydanymi na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 7 ustawy. Treścią mapy do celów projektowych mogą być miary liniowe pozyskane w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych określające w szczególności odległości między charakterystycznymi punktami sytuacyjnymi mającymi znaczenie w procesie projektowania Jeżeli na mapie będą umieszczone inne obiekty nieobjęte katalogiem obiektów baz danych, o których mowa w ust. 1, należy na mapie umieścić legendę z oznaczeniem występujących obiektów. Na mapie do celów projektowych, w granicach projektowanej inwestycji budowlanej, wyróżnia się linią przerywaną w kolorze brązowym grunty obciążone służebnościami gruntowymi ujawnionymi w księgach wieczystych oraz umieszcza się skrótowy opis treści lub sposobu wykonywania tych służebności. Przepisu ust. 4 nie stosuje się, gdy charakter projektowanej inwestycji budowlanej nie wpływa na sposób zagospodarowania gruntów objętych mapą do celów projektowych. W przypadku gdy mapa do celów projektowych została wykonana bez ustalenia obciążeń, o których mowa w ust. 4, wykonawca zamieszcza na tej mapie stosowną informację w tej sprawie.
Treść opisu mapy do celów projektowych stanowią:
1) tytuł mapy "Mapa do celów projektowych";
2) skala mapy;
3) nazwa miejscowości;
4) identyfikator i nazwa jednostki ewidencyjnej;
5) identyfikator i nazwa obrębu ewidencyjnego;
6) imię i nazwisko lub nazwa podmiotu, który wykonał mapę, oraz podpis osoby reprezentującej ten podmiot;
7) imię i nazwisko, numer świadectwa nadania uprawnień geodety, który sporządził mapę, oraz jego podpis;
oznaczenie kancelaryjne zgłoszenia pracy geodezyjnej;
9) nazwa układu współrzędnych prostokątnych płaskich oraz układu wysokości;
10) oznaczenie granic obszaru, który był przedmiotem aktualizacji;
11) data opracowania mapy.
Mapę do celów projektowych edytuje się na arkuszu formatu A4 lub jego wielokrotności
W zależności od rodzaju i wielkości inwestycji mapę sporządza się w układzie:
1) sekcyjnym - w tym przypadku na mapie należy zaznaczyć i podać właściwy numer sekcji;
2) jednostkowym (w jednym arkuszu) - w tym przypadku na mapie należy zaznaczyć zasięg arkusza na szkicu orientacyjnym zorientowanym do północy;
3) wieloarkuszowym - w tym przypadku na mapie należy podać numer arkusza i w nawiasie ogólną liczbę arkuszy, z zaznaczeniem właściwego arkusza na szkicu orientacyjnym, zorientowanym do północy, i przedstawieniem arkuszy sąsiednich.
Podstawa
Prawo Geodezyjne
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
w sprawie standardów technicznych
Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie
Ad. 2
sieci modularnej - rozumie się przez to zbiór wzajemnie powiązanych modułów, będących odrębnymi konstrukcjami geometrycznymi. Dokładność kątowych i liniowych danych obserwacyjnych, wykorzystanych do tworzenia modułów sieci modularnej, nie może być mniejsza niż dokładność określona w § 16 ust. 2 oraz w § 17 ust. 2 pkt 4.
W sieci modularnej podlegają pomiarowi:
1) punkty nawiązania będące punktami poziomej osnowy geodezyjnej oraz punktami wysokościowej osnowy geodezyjnej;
2) punkty wiążące będące punktami należącymi do co najmniej dwóch modułów;
3) punkty szczegółów terenowych.
Do wykonania pomiaru sytuacyjnego i wysokościowego na stosunkowo dużych obszarach o niewielkim zagęszczeniu punktów nawiązania znajdują zastosowanie sieci modularne, stanowiące zbiór wzajemnie powiązanych
konstrukcji pomiarowych zwanych modułami. Projektując sieć modularną ustala się w terenie:
- usytuowanie stanowisk pomiaru biegunowego (modułów pomiaru biegunowego) oraz punktów oparcia linii pomiarowych (modułów pomiaru ortogonalnego),
- usytuowania punktów wiążących,
- sposób nawiązania sieci,
przestrzegając następujących wskazówek:
1) stanowiska pomiaru biegunowego oraz linie pomiarowe lokalizuje się w miejscach dogodnych do pomiaru szczegółów terenowych, obserwacji punktów wiążących oraz punktów nawiązania;
2) w każdym module niezbędne są obserwacje co najmniej trzech punktów wybranych z grupy punktów nawiązania i/lub wiążących; układ celowych wyznaczających stanowiska pomiaru biegunowego powinien spełniać
warunki podane w ust. 6;
3) punkty wiążące w sieci powinny mieć co najmniej trzy kierunki wyznaczające, spełniające warunki podane w ust. 6; w uzasadnionych przypadkach dopuszczalne jest wyznaczenie położenia punktów z dwóch
kierunków wcinających z pomiarem odległości;
4) punktami wiążącymi mogą być szczegóły terenowe I grupy dokładności np. znaki graniczne; w przypadku braku trwałych szczegółów terenowych punkty wiążące oznacza się palikami lub w zależności od potrzeb stabilizuje się trwale;
5) punkty nawiązania powinny być równomiernie rozłożone;
6) obszar objęty siecią modularną dzieli się na kompleksy, w miarę możliwości rozdzielone granicami naturalnymi (drogami, ulicami) i punktami geodezyjnymi dogodnymi do nawiązania sieci;
7) liczba modułów podlegających jednoczesnemu wyrównaniu nie powinna być większa od 100, z uwagi na trudności w wykryciu ewentualnych błędów pomiarowych.
Na szkicu przeglądowym sieci modularnej wykazuje się:
- istniejące punkty osnowy poziomej, w tym trwale stabilizowane punkty osnowy pomiarowej; w przypadku pomiaru sytuacyjno-wysokościowego również punkty osnowy wysokościowej,
- punkty stanowisk i linii pomiarowych,
- punkty wiążące,
- kierunki nawiązania sieci (do osnowy poziomej co najmniej III klasy),
- w przypadku pomiaru sytuacyjno-wysokościowego również przebieg ciągów niwelacyjnych,
- przebieg granic obrębów i kompleksów.
Podstawa
Prawo Geodezyjne
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI
w sprawie standardów technicznych
Ad. 3
Znaki geodezyjne, urządzenia zabezpieczające te znaki oraz budowle triangulacyjne podlegają ochronie.
W miarę potrzeby może być wydzielony na gruncie, za odszkodowaniem, obszar niezbędny do ochrony znaku geodezyjnego oraz budowli triangulacyjnej. Na obszarze tym nie mogą być wykonywane czynności, które zagrażałyby znakowi geodezyjnemu i budowli triangulacyjnej. Właściciel lub inna osoba władająca nieruchomością, na której znajdują się znaki geodezyjne, urządzenia zabezpieczające te znaki oraz budowle triangulacyjne, są obowiązani:
1) nie dokonywać czynności powodujących ich zniszczenie, uszkodzenie lub przemieszczenie;
2) niezwłocznie zawiadomić właściwego starostę o ich zniszczeniu, uszkodzeniu, przemieszczeniu lub zagrażaniu przez nie bezpieczeństwu życia lub mienia.
Przepis stosuje się odpowiednio do znaków grawimetrycznych i magnetycznych. Szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem prac geodezyjnych i kartograficznych podlegają naprawieniu na zasadach prawa cywilnego. W razie ograniczenia korzystania z nieruchomości przy wykonywaniu czynności określonych w art. 13 ust. 1 pkt 3 i 4, właścicielowi lub innej osobie władającej nieruchomością przysługuje wynagrodzenie.
Ochrona znaków polega na:
1) doręczeniu właścicielowi lub innej osobie władającej nieruchomością oraz gminie zawiadomienia o umieszczeniu znaku na nieruchomości, zwanego dalej "zawiadomieniem",
2) wykonywaniu przeglądu i konserwacji znaków,
3) ustawianiu urządzeń zabezpieczających, w tym sygnalizujących położenie znaków.
Zawiadomienie doręcza się w przypadku:
1) umieszczenia nowych znaków,
2) stwierdzenia podczas wykonywania prac, o których mowa w § 4 pkt 2, zmiany właściciela lub innej osoby władającej nieruchomością,
3) wymiany zniszczonych lub uszkodzonych znaków,
4) dokonania zmiany znaku na inny rodzaj - typ,
5) umieszczenia nad znakiem budowli triangulacyjnej,
6) wykonywania czynności, o których mowa w § 4 pkt 3.
Zawiadomienie doręcza się również wówczas, gdy jako znaki przyjęto trwałe elementy obiektów budowlanych, a w szczególności gałki, maszty na wieżach lub dachach,
specjalnie zainstalowane tarcze, obeliski, cylindry, bolce i pręty. Jednym zawiadomieniem można objąć grupę znaków umieszczonych na gruntach oraz obiektach budowlanych
należących do tego samego właściciela lub innej osoby władającej nieruchomością.
W przypadku gdy znak został umieszczony na granicy dwóch lub więcej nieruchomości, zawiadomienie doręcza się właścicielom lub innym osobom władającym tymi
nieruchomościami. Zawiadomienie sporządza się w odpowiedniej liczbie egzemplarzy z przeznaczeniem dla:
1) właściciela lub innej osoby władającej nieruchomością,
2) gminy.
Kopię zawiadomienia wykonawca prac włącza do dokumentacji przekazywanej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Obowiązek doręczenia zawiadomienia
spoczywa na wykonawcy prac geodezyjnych, który przed tym doręczeniem powinien wyjaśnić właścicielowi lub innej osobie władającej nieruchomością warunki umieszczenia
znaków lub wykonania ich przeglądu i konserwacji oraz, w miarę możliwości, uzgodnić termin przystąpienia do tych prac.
Wykonawca prac, o których mowa w § 4 pkt 2, w razie stwierdzenia zniszczenia, uszkodzenia, przemieszczenia znaku lub zagrażania przez niego bezpieczeństwu życia lub
mienia, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym starostę.
Podstawa
Prawo Geodezyjne
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 15 kwietnia 1999 r. w sprawie ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych.